เรื่องเกิดจากที่แฟนเราติดเพื่อนเทีตี1-2บางทีก็3-4ยันเช้านอนก็ไม่ตรงกันไม่ตื่นไปส่งแถมตอนเย็นมืดๆ
ดึกๆเราเลิกงาน4ทุ่มก็ไม่ค่อยจะมารับบอกอยู่กลับเพื่อนคุยธุระอยู่กลับไปรอในบ้านได้เลยนะ
เลิกงานไปเรียนเราต้องเป็นฝ่ายโทไปตลอดมันแค่ฉุกเินยังไม่ค่อยจะส่งมาหาเราเลย
หนักๆเข้าไม่โทเลยคืนก่อนที่จะทะเลาะมันลืมโทรศัพท์ไว้ที่เพีอน เพื่อนมันโทมาบอกเราเองระหว่างทางเรานั่งรถกลับมัน็โทมายอกจะไปเอาโทสับที่
เพื่อนจะให้เรานั่งรออยู่ที่ร้านเกมส์เป็นชั่วโมงเราเลยบอกมันไปแบบประชด
ว่ากลับเองก็ได้   คืนนั้นเรารอไปเหอะเข้าบ้านตี3กลับมาพร้อมรุ่นน้องปี1พารุ่นน้องผู้ชายมานอนบ้าน
คืนนั้นเราก็ทะเลาะกะมันขู่ว่สจะกลับบ้านไปๆมาๆมันมาง้อเลยลงไปนอนด้วยกัน
พอมาอีกวันเราก็เลิกเรียนโทไปหามันกะจะกลับบ้านไปอยู่กับมันแหละมันพูดแบบให้เรากับเองส่วนมันจะกับ
กี่โมงก็ได้คืนนั้นเราเลยตัดสินใจไม่กลับบ้านน้อยใจคำที่มันด่าเราจุกจิกจู้จี้โทจิกมันเกินจนเพื่อนมันยุมันให้ทะเลาะกับ้ราโทไปจะคุยกับมัน
ก็มีตัวที่เรียกว่าเพื่อนกวนตีนทุกสายที่โทไป พอเข้าเช้าเรารีบนั่งรถกลับไปหามันไปถึงพอดีมันตื่นแต่มันกลับไม่ยอมคุยกับเรา
ขนาดกอดขามันมันยังสบัดหนีเลยบอกเพื่อนรออยู่จะไป รร.กลับมาค่อยคุยกันด้วยความที่เจอแบบนี้ก็เสียใจดิเลยโทหาพ่อกลับมาอยู่กับพ่อ
แต่ก่อนออกมาเราบอกแม่มันว่าหนูไม่ได้เลิกนะแต่มีไรโทมาคุยได้ตลอดเหมือนเดิมแค่ว่าเราขอกลับไปอยู่บ้านสักพัก
ถ้ามันอยากได้คืนมันคิดถึงให้มันไปขอพ่อเลย.    มันก็ไม่โทมานะมีแต่เราโทเข้าหาเพื่อนมันตลอด ถามว่าจะเอายังไงเค้ากลับมาย้านแล้วนะ
มันก็บอกแล้วแต่เลิกก็เลิก แต่เราบอกมันไปว่าเราไม่ได้บอกเลิกกเค้าเลิกกะตัวเองไม่ได้เค้าไม่ได้อยากเลิกเลยแต่บอกไปว่าถ้ายังรักเค้สอยู่อยากได้เค้าคืนให้มาขอพ่อเลย จะคุยจะเจอกันเมื่อไหร่ก็ได้มันก็บอกเออได้นั้นเจอกันหลังเลิกงานก็ได้รึไม่ก็อาทิตย์ละวัน(โคตรเสียใจอ่ะ)หลังจากนั้นเราก็ไม่โทมันก็ไม่โทเราฟฝอีกเลยแต่ออนเฟสอยู่กับเพื่อนไลค์เม้นเราอยู่สถานะก็ไม่เอาออกเราแค็ปโพสทุกโพสความทรงจำที่มันบอกว่ารักเราส่งไปให้ยาวเป็นวาาาา
แต่มันตอบกลับมาแค่ว่าได้โทรสับเดะโทกลับไป หลังจากนั้นเราก็รอมันก็ไม่โทไม่ทักไม่อออน
จนเราอยากไปหาย่าพ่อเราเลยพามาเที่ยวบ้านย่าที่ต่างจังหวัดจุดพีคคสำหรับชีวิตเค้าเลยคือเราโดนจับตรวจฉี่สรุป2ขีดแดงช็อกกันทั้งบ้าน
แต่เรานี่สิเครียดดติดต่อไม่ได้รอๆๆท้อใจอยุและดันมารู้ว่ามันโดนจับเรื่องปืนติดคุกอยู่อีกยิ่งหนักเข้าไปใหญ่
จนตัดสินใจโทบอกพี่สาวมัน บอกว่าตะรับผิดชอบหนูไม๊เพราะหนูท้องพ่อบอกถ้าไม่มีใครเอาก็เอาออก
พี่สาวมันก็ตกใจบอกอย่าเอาออกนะมันบาปยังไงมันก็ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว พอพี่มันไปถึงศาลพี่มันก็ถามให้นะมันบอกมันรับผิดชอบมันยังถามว่าเรากลับเมื่อไหร่ ตกเย็นพี่สาวก็โทคุยกะย่าเราว่าจะเอาไงเค้าก็บอกรับผิดชอบแต่ขอเคลียเรื่องมันให้เสดก่อน
เดี๋ยวจะบอกเราอีกทีว่ามาเมื่อไหร่ทีนี้พ่อเรารอไม่ไหวคิดว่ามันไม่สนใจเลยมีแต่จะให้เอาออกอย่างเดียว
คนในบ้านก็คล้อยตามกันอีกว่ารัยผิดชอบผูกข้อไม๊ข้อมือถ้ามันยังทำตัวเหมือนเดิมเราจะทุกมากก
เค้าบอกให้เราเลือกอนาคตดีกว่าไม๊ท้องยังไม่เป็นตัวเดี๋ยวค่อยกินยาก็ได้เราก็เครียดสิคะคราวนี้
บอกตามตรงเรายัวรักสามีมากถึงมันจะไม่สนใจเราขนาดไหนแต่ความทรงจำมันเยอะอ่ะตอนมันลำบากเราลำบากมาด้วยกันแค่มันมาเสียตอนหลังๆ
นีาแหละรักลูกก็รักอยากให้มันกลับไปดีแบบตอนแรกๆที่มันพาเราหนีมาอยู่แล้วบอกอยากมีลูกกับเรา
ติดตรงปันหาที่พ่อเรา และตัวมันและก็เราแหละใจเราอยากให้มันออกมาเร็วๆแต่ก็เข้าใจทางบ้านมันนะว่สไม่มีแค่ประกันมันออกมาจากที่นั่นก็หมดแล้ว
เราไม่ได้อยากเร่งแต่พ่อเราบีบเราฝั่งเค้าก็หาว่าเราเร่งจนเกินไป มิหน่ำซ้ำคำพูดในบ้านแต่ละคำคทอตะล่อมให้เราเอาออก
เครียดค่ะเราควรทำไงดีคะ เรื่องมันยาวขอโทษนะคะ.