เจ้าเคยมาอาศัยนั่งนอนประทับร้อนสำราญร่มรื่น ๆ สำรวลเล่นเย็นสบายพระพายรำเพยพัดมาฉิวเฉื่อยเรไรระรี่เรื่อยร้องอยู่หริ่ง ๆ
แต่ลูกรักของแม่ทั้งชายหญิงไปอยู่ไหนไม่เห็นเลย( มหานิโค.รธชาตํ ) อนิจจาเอ่ยเห็นแต่ไทรทองถัดกันไป กิ่งก้านใบรากห้อย
ยื่นระย้าเจ้าเคยมาห้อยโหนโยนชิงช้าชวนกันแกว่งไกวแล้วเล่นไล่ปิดตาเร้นแทบหลังบริเวณพระอาวาส(อิมาตา โปกฺขรณี รมฺมา)
เจ้าเคยมาประพาสสรงสนานในสระศรี โบกขรณีตำแหน่งนอกพระอาวาสนางเสด็จลีลาสไปเที่ยวเวียนรอบ จึ่งตรัสว่าน้ำเอ๋ยเคยมา
เปี่ยมขอบเป็นไร   จึ่งขอดขุ่นลงหมองพระพายเจ้าเอ่ยเคยมาพัดต้องกลีบอุบล   พากลิ่นสุคนธ์ขจรรสมารวยรื่นเป็นไรจึ่งเสื่อมหอม
หายชื่นไม่เฉื่อยฉ่ำฝูงปลาเอ๋ยเคยมาผุดคล่ำดำแฝงฟอง   บ้างก็ขึ้นล่องว่ายอยู่ลอยเลื่อยชมแสงเดือนอยู่พราย ๆ เป็นไรจึ่งไม่ว่าย
เวียนวน นกเจ้าเอ่ยเคยบินลงไล่จิกเหยื่อทุกเวลา วันนี้แปลกเปล่าตาแม่แลไม่เห็น พระลูกเอ่ยเจ้าเคยมาเที่ยวเล่นแม่แลไม่เห็นแล้ว
โอ้แลเห็นแต่สระแก้วอยู่อ้างว้างวังเวงใจ   นางก็เสด็จครรไลล่วงตำบลเที่ยวค้นหาพระลูกตามลำเนาเนินป่า ทุกสุ่มทุมพุ่มพฤกษา
สูงยูงยางใหญ่ไพรระหง พนัสแดนดงเย็นยะเยือกเงียบสงัดเหงา ได้ยินแต่เสียงดุเหว่าละเมอร้องก้องพนาเวศพระกรรณเธอสังเกต
ว่าสองดรุณเยาวเรศเจ้าร้องขานอยู่แว่ว ๆ ให้หวาดว่าสำเนียงพระลูกแก้วเจ้าขานรับพระมารดา นางเสด็จลีลาเข้าไปดูเห็นหมู่สัตว์
จตุบาทกลาดกลุ้มเข้าสุมนอนนางก็ยิ่งสะท้อนถอนพระทัยเทวษครวญเสด็จด่วน ๆดะดุ่มเดินเมิงมุ่ง