ในค่ำคืนอันสงบเงียบ ท้องฟ้ามืดราวป้ายด้วยน้ำหมึก ตัดกับแสงพร่างพรายใต้ท้องน้ำที่เขากำลังมองดูอย่างเพลิดเพลิน ชีวิตที่สามารถก้าวไปได้อย่างอิสระอย่างที่ฝันใฝ่แท้ที่จริงแล้วเป็นสุขเช่นนี้ หมอศตวรรษคิดว่าตัวเขานั้นได้เติมเต็มแล้ว ในความมืดยังมีแสงสว่างวิบวับใต้ผิวน้ำ สิ่งมีชีวิตน้อย ๆ เหล่านั้นส่องประกายเมื่อน้ำทะเลลอดผ่านอุ้งมือของเขาไป อุ้งมือที่รับผิดชอบงานน้อยใหญ่ทั้งในโรงพยาบาลในฐานะอาจารย์แพทย์ และ ทั้งฐานะหมอบนเกาะแก่งที่ยังห่างไกลความเจริญ สิ่งเหล่านี้ที่เขาได้อุทิศชีวิตให้และไม่คิดว่าจะมีใครที่ไหนมาร่วมแบ่งปัน ความสมบูรณ์และสมดุลเกิดขึ้นแล้ว ณ ที่นี้ ศตวรรษมีความคิดเช่นนั้น และ แน่ใจเสมอมา



อนุศนิยา คือ สาวนักธุรกิจรุ่นใหม่ เธอรวดเร็วเฉียบคม และ เด็ดขาด สมกับที่ได้รับความไว้วางใจให้กุมเครือข่ายธุรกิจของตระกูล วัยสาวกับรูปโฉมงดงาม และ ทรัพย์ศฤงคารที่พรั่งพร้อม ดึงดูดใครต่อใครเข้ามาใกล้ได้มากมาย หากความคิดในลักษณะ business-like วิธีการวางตัวเหมือนสงวนนวลอยู่บนหอคอยงาช้าง และ คุณอา ... ที่ดูแล้วใกล้ชิดคุณหลานเสียเหลือเกิน นั่นล้วนเป็นสิ่งที่กันบุรุษทั้งหลายให้ไกลห่าง หากเธอเธอนั้นไม่ได้คิดอะไรมาก เมื่อสิ่งที่จัดลำดับไว้สูงสุดคือเรื่องงาน  และ เรื่องเงิน เมื่อคนที่สำคัญที่สุดอย่างพ่อ ยังไม่กดดันเธอ ชยากร .... อากึ่งพี่กึ่งเพื่อนก็เห็นด้วยกับเธอ แล้วมีสิ่งใดที่เธอจะต้องแคร์



เธอไม่เคยคิดว่า "ผู้ชาย และ การแต่งงาน" จะเริ่มต้นเช่นนี้ เริ่มด้วยความชัง เริ่มต้นการขายศักดิ์ศรีและตัวตนเพื่อแลกกับเงิน เช่นเดียวกับศตวรรษ ... เขาเองก็ไม่คิดว่า "ชีวิตครอบครัว" ที่อย่างน้อยมีภาพอบอุ่นของวัยเยาว์อยู่ในใจจะต้องมาเริ่มต้นด้วยการดูหมิ่นถินแคลน ความรู้สึกดี ๆ ที่เคยเกิดขึ้นดับสลายหายวับไปกับตา ไม่รู้จะทำอย่างไรได้เมื่อเธอก็ถูกบีบด้วยความรู้สึกต้องห้ามตามศีลธรรมจรรยาของ "ญาติ" ที่ใกล้ชิดกับเธอมากที่สุด เธอทั้งเสียใจทั้งพิพักพิพ่วนกับสิ่งที่อาชยารู้สึกกับเธอ จึงจำต้องก้าวเข้าสู่หนทางนี้เพื่อกู้หน้า เพื่อเว้นที่ว่างให้เขาได้ห่างออกไป  เพื่อความสบายของพ่อคนที่เธอรักมากที่สุด ส่วนเขาถูกบีบด้วยหนี้ความกตัญญูที่พอกพูนขึ้นมาอย่างมากมายมหาศาล หากใครจะ "เชื่อ" ว่าเขาไม่รู้เห็น แล้วใครเล่าจะไม่ "คิด" ว่าการกระทำเหล่านั้นไม่ต่างอะไรกับ "ทาสขัดดอก" เมื่อสมัยโบราณกาลมา



แต่แล้วในความชิงชังกลับมีบางสิ่งที่ผลิบานขึ้นในใจ ผู้หญิงคนนั้นถึงแม้จะคล่องแคล่วเด็ดขาดในงานที่ทำ หากข้างในก็ไม่ผิดอะไรกับเด็กผู้หญิงแก่นแก้วคนนึง เด็กผู้หญิงที่พาลพาโลโฉเกเมื่ออะไร ๆ ไม่ได้ดังใจ เด็กผู้หญิงที่เมื่อรู้ตัวว่าผิดก็อยากจะงอนง้อเอาใจแต่ก็ทำตัวไม่ถูก เด็กผู้หญิงที่มีหัวใจซื่อตรง ซื่อตรงจนกระทั่งยอมรับว่าตัวเองนั้นมีข้อบกพร่อง และ กลัวเหลือเกินว่าข้อบกพร่องนั้นจะกลายเป็นว่าเธอไม่ดีพอสำหรับเขา ทั้งที่เขาทำอะไรหลายอย่างให้เธอ แต่เธอกลับละเลยมันไม่เห็นค่ามันด้วยทิฐิโง่ ๆ ผู้ชายแสนดีแบบเขาจะตัดสินใจลงเอยกับเด็กเกเรอย่างเธอเช่นนั้นละหรือ ?

แต่แล้วในความขมขื่นกลับมีบางสิ่งงอกงามขึ้นในใจ ความอับอายและความเจ็บปวดในการถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีบรรเทาเบาบางลงไปนิด ๆ เมื่อเขาได้เรียนรู้ว่าเธอก็มีแง่มุมน่ารักบางประการ กระแสความเป็นห่วงเป็นใยการดูแลเอาใจใส่และไม่รังเกียจ การเรียนรู้ที่จะแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาด พยายามปรับตัวเข้าหา ความประทับใจของเขาที่มีต่อเธอกลับคืนมาและหยั่งรากลึกลงไปเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบได้ มารู้ตัวอีกทีก็เกินที่จะถ่ายถอนออกเสียแล้ว หากความอับอายและเจ็บปวดกับพลุ่งพล่านขึ้นมาอีก .... ความขมขื่นกลับขึ้นมาเป็นเจ้าเรือนอีกครั้ง แต่คราวนี้ความขมเฝื่อนถูกปรุงแต่งให้เข้มข้นขึ้นด้วยอารมณ์น้อยใจเสียใจ ต่างจากคราวแรกที่เป็นเรื่องของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ จะเจ็บช้ำได้เพียงไรเมื่อสิ่งมีค่าที่สุดที่เก็บสงวนไว้ให้ถูกตีตราไว้แค่เพียง "ราคา"







ดังนั้นเมื่อ "หัวใจ" มาบรรจบกับ "หัวใจ" มันจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะเปลี่ยนผ่านมาเป็นความรัก ทั้งคู่ต่างรู้จักกันเพราะความชัง และ ความชังนั่นเองที่ทำให้ความรักได้เติบโตและก่อตัว แล้วความสดใหม่รุนแรงของรักแรกนั้นเองที่นำพาความรักสู่แรงปรารถนา



แรงปรารถนาเหล่านี้หาใช่เรื่อง "บนเตียง" แต่เพียงอย่างเดียว หากมันคืออารมณ์ความรู้สึกแหนหวง และ อีกหลายอารมณ์ของคู่รักที่ปนเปกันไป เข้าใจได้ว่าเมื่อความรักที่เกิดขึ้นนั้นยังสดใหม่ มันจึงเร่าร้อนรุนแรง หากสิ่งที่เกิดใหม่ก็ย่อมอ่อนแอและเปราะบาง ถึงเขาจะพิสูจน์ให้เธอเห็นในหลายทางแม้กระทั่งยอมแลกชีวิต "เงิน" ยังเป็นสิ่งที่รบกวนใจ "มารยาสาไถ" ของผู้หญิงบ้าคนนั้นเธอเองก็ยังไม่รู้จะรับมือกับมันอย่างไร ความปรารถนาที่เก็บกักอยู่ในส่วนลึก อารมณ์เจ็บปวดความเอาแต่ใจที่เพียรพยายามกั้นเอาไว้ เพื่อเป็นเจ้าหญิงที่น่ารักและมีเหตุผลอยู่เสมอ มันทำให้อนุศนิยาคลั่ง ความดีและวิชาชีพแพทย์ก็ทำให้หมอตกอยู่ระหว่าง dilemma เมื่อขีดขั้นของมนุษยธรรม และ ความมืดดำของมารยาหญิงหลอมรวมเข้าด้วยกัน

แต่ไม่ว่าใคร ๆ ก็ล้วนต้องผ่านจุดนี้กันทั้งนั้นแหละนะ Love กับ Lust ก็เป็นธรรมชาติอยู่แล้วที่มันจะไปด้วยกัน และ dilemma ที่เข้ามานั้นก็ไม่ต่างอะไรอุปสรรคในชีวิตที่จะต้องพบเจอ เขาว่ากันว่าการจะรู้จักใครคนใดคนหนึ่งอย่างจะร่วมหอลงโลงก็หมายความว่าต้องรู้จักทุกแง่มุมทุกสิ่งอย่าง อนุศนิยา และ ศตวรรษผ่านมาแล้วทั้ง hate love และ lust ความเกลียดที่มีต่อกัน ความรักที่มีต่อกัน แรงปราถนาของกันและกัน ทั้งอุปสรรคที่มีมาทดสอบและจะต้องก้าวข้ามไปด้วยกัน