เวลาเราเจ็บป่วยเราสามารถเลือกเวลาได้หรอคะ ? รารู้สึกเบื่อหน่ายกับคำพูดของทางบ้านสามีต้องบอกว่าเรามาอยู่กับบ้านสามีค่ะ คือเราแท้งบุตรค่ะมีนัดขูดมดลูกวันนี้ตอน7โมงเช้าแต่สามีเราพานั่งรถมอเตอร์ไซค์ไปส่งค่ะซึ่งเราบอกว่าเราก็ปวดท้องน้อยนะคือรู้สึกหน่วงๆมากๆเค้าก็พาเราเดินไปยื่นเรื่องแล้วเขาก็ไปทำงานเลยเราอยากรู้ว่าทำไมครอบครัวของเขาคิดว่าเราเป็นอะไรกัน ?? เมื่อวานแม่สามีก็พูดขึ้นกับลูกชายว่า ลาแต่งานแหละไม่เกรงใจเขาหรือไง??? ทั้งๆที่ไม่ได้ลาทั้งวันนะคะคือแค่พาไปหาหมอแล้วก็กลับพอมาวันนี้ปล่อยให้เราเผชิญความเจ็บปวดนั้นคนเดียวไม่คิดจะถามไถ่ว่าเราเป็นยังไง ตอนก่อนออกจากห้องผ่าตัดพยาบาลก็ถามเราว่ามีคนมาด้วยมั้ยคะคนไข้? เราเลยบอกว่าเรามาคนเดียวค่ะ พยาบาลที่นี่ก็ดีค่ะเขาเลยบอกไม่ให้ขับรพกลับบ้านเองนะแล้วเดี๋ยวจะเรียกรถเข็นให้เราก็ค่ะๆขอบคุณค่ะเขาก็บอกคนที่เข็นรถมาอะค่ะว่าคนไข้มาคนเดียวมีฝากให้เรียกแท็กซี่ให้ด้วย เรานี้ก็คิดนะคะว่าขนาดคนที่เราคิดว่าคือครอบครัวเราคนที่คิดว่าจะเป็นห่วงเรายังปล่อยให้เรากลับบ้านเองทำอะไรเอง เราจะมีครอบครัวไปทำไมกันในเมื่อไม่มีความเอื้อเฟื้อความเป็นห่วงกันไม่โทรถามอันนี้สมควรที่จะต้องคิดให้ดีแล้วใช่ไหมคะ ? พราะคนเราเวลาดูกันก็ดูกันยามเจ็บไข้ในเมื่อเรามาอยู่บ้านเขาแต่เขากลับช่วยอะไรเราไม่ได้สักอย่างเราคิดว่าเราสมควรถอยออกมาดีกว่ามั้ย รู้สึกโกรธทั้งน้อยใจแอบเสียใจเราทำอะไรผิด