ขอบอกก่อนเลยนะว่าเราเลิกกับแฟนได้ 2 เดือนกว่าๆ แล้วเขาก้กับมาง้อเรา บอกคิดอย่างงั้น อย่างงี้ ง้อเราอยุ่เกือบอาทิตย์ได้มั้ง ด้วยความที่เรารักเราเลยยอมกลับมาคบ ช่วงแรกๆดีมาก นิสัยเปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้แบบหน้ามือเป็นหลังมือเลยก็ว่าได้ เราก็เลยรู้สึกดีใจที่เขากลับมาแล้วนิสัยเปลี่ยนไปแบบนี้ คิดว่าคงคิดได้แล้วสำนึกผิดอะไรแบบนี้ แต่พอผ่านไปสักพักนิสัยเดิมๆก็เริ่มกลับมา ไม่ค่อยสนใจ เย็นชา ทะเลาะกันบ่อยมาก เรียกได้ว่าทะเลาะกันทุกวันเลยก็ว่าได้มะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆ เรื่องที่เขายังคุยกับคนรักเก่าอยู่ เรามารู้ทีหลังว่าเขายังคงคุยกันตลอด บางทีอยู่ต่อหน้าเราเขาก็ยังคุยกันเลย แล้วคิดดูสิว่าลับหลังเราเขาจะไม่คุยกันหรอ ทั้งๆที่ก็รู้ว่าเราไม่ชอบและคนนั้นก็ไม่ชอบเราแตาเขาก้ยังคงคุยกันอยู่แบบไม่สนใจเลยว่าเขาจะรู้สึกยังไง เราก็ยอมรับนะว่าบางทีเราก็คงงี่เง่าเกินไป แต่ที่ต้องเป็นแบบนี้เพราะใครละ ถ้าไม่ใช่เขา แต่เขาก็คงไม่เข้าใจเราอยู่ดีก็คง แล้วตอนนี้เราก็เริ่มคิดว่าเขาเปลี่ยนไปมาก ไม่โทรหา ไม่ติดต่อเราเลย บอกแต่ไม่ว่างๆๆๆๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนยุ่งแค่ไหนก็โทรหาเราได้ แต่ตอนนี้ไม่เลย สิ่งที่เคยทำได้ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ บางทีจะน้อยใจเขาเรายังไม่กล้าเลย รู้สึกยังไงก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ เราเก็บมาตลอด เขาก็คงยังไม่สนใจเราอยู่ดี จนตอนนี้เราเริ่มรู้สึกจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเริ่มคิดว่าทำไมเราต้องมาทนกับคนที่เขาำม่สนใจเราด้วย ทำไมเราจะต้องมาเสียน้ำตาให้กับคนที่เขาไม่แคร์เราเลย คนเราอะต่อให้รักมากแค่ไหนถ้ามันถึงจุดสิ้นสุดจริงๆก็คงไม่มีใครที่จะทนทำร้ายตัวเองต่อไปเรื่อยๆหรอก เคยคิดนะว่าเดี่ยวทนๆไปทุกอย่างมันก็คงต้องดีขึ้นมาแน่ๆ แต่ตอนนี้เราเริ่มมั่นใจแล้วว่า ทุกอย่างมันจะไม่มีคำว่าดีขึ้น มันมีแต่จะแย่ลงเรื่อยๆ ตอนแรกอาจจะเพราะเขา แต่ตอนนี้มันคงเป็นเพราะเราเองที่ทำให้มันแย่ ต้องขอโทษมั้ยที่ทำให้มันแย่แบบนี้ ขอโทษแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นมั้ย ความสุขของเราจะกลับมาเป็นแบบเดิมมั้ย ถ้าไม่ เราก็คงไม่เหมือนกัน อาจจะมองว่าเราแย่ เราก็คงต้องยอมรับมัน #มันอึดอัดเลยอยากระบายแต่ไม่มีคนฟังเลยมาโพสระบายสะเลย 555 #ขอบคุณที่อ่านจนจบ