๏ น้ำผึ้งหวานมิเทียมทานคำหวานหู        
เหลี่ยมเจ้าชู้เชิงชายร้ายหนักหนา
หวานวาทะหวานกระทำคำสัญญา            
เกินจะหาหวานใดเปรียบเทียบคารม

    ๏ เขาว่ารักจักเชื่อคำจำไว้เถิด            
อย่าเตลิดหลงไปดูไม่สม
ชั้นเชิงชายพายเรือเสือพกลม                
เขาเชยชมชวนเชื่อเบื่อแล้วลา

    ๏ คำจ๊ะจ๋าหวานแหววเจื้อยแจ้วหู        
พิศดูก่อนหลวมตัวมัวเพ้อหา
ยามประสงค์บรรจงสรรจำนรรจา                    
เขาโรยราแล้วคืนคำจำขึ้นใจ

    ๏ ดังแรกรักตักน้ำผึ้งป้อนถึงปาก        
หวานกระชากดวงจิตพิสมัย
เขาเททุ่มให้ชุ่มชื่นรื่นหทัย                
หวังสิ่งใดเขาจัดหามิช้านาน

    ๏ เขาหยอกหยิกพลิกลิ้นให้สิ้นหนี        
หว่านวจีเจนจัดชัดฉะฉาน
สำนวนลึกเหลือล้ำด้วยชำนาญ                
มิทันการเกินแก้แพ้ทั้งใจ

    ๏ จงเล่นตัวกลัวอายเอาไว้เถิด            
อย่าเพลิดเพลินเพลี่ยงพล้ำพลั้งเผลอไผล
ตนเตือนตนเชื่อคำคนจักหม่นใจ            
สงวนได้สงวนไว้ไร้ราคี

    ๏ หญิงรักนวลสงวนท่าน่าสรรเสริญ        
หญิงเชื้อเชิญชายตาน่าบัดสี
หญิงเสงี่ยมเจียมกริยาน่ายินดี                
หญิงพึงมีศักดิ์ศรีตนคนเกรงใจ

    ๏ จะตกลงปลงจิตคิดเสียก่อน            
อย่ารีบร้อนรับคำทำเหลวไหล
ให้ตริตรองมองรอบค่อยตอบไป            
รักรอได้ด่วนไม่ดีนี้ควรจำ
    
       ๏ อันผู้ชายมีมากมายเหมือนไม้เลื้อย        
ชายชอบเฉื่อยชักช้าช่างน่าขำ
อย่าเลือกมาวันข้างหน้าพาตรากตรำ            
เราเพียรทำเขาเรื่อยเปื่อยเหนื่อยจนตาย

    ๏ ชายเจ้าชู้งูปลาไหลไม่ควรคบ        
อย่าริพบพาลเชื่อเสือกระหาย
สันดานเสือล่อเหยื่อเล่นเห็นท้าทาย            
จงอย่าได้เลือกเอาเราจักตรอม

    ๏ ชายปากเปราะปะเหลาะกินลิ้นยาจก        
เงินไม่พกเกาะนารีเป็นผีผอม
ของตนมีตระหนี่ไว้ใช้อดออม                
อย่าพึงยอมเลือกมาพาเราจน

    ๏ ชายมือลิงยิ่งต้องรู้ดูให้ออก            
ทำหยิกหยอกยียวนชวนฉงน
เอาเนื้อแนบแอบอิงสิงห์มือซน            
หลีกให้พ้นพวกนี้มิเปลืองตัว

    ๏ ชายคุยโวอวดเบ่งเก่งโกหก            
อย่าหยิบยกเลือกมาพาปวดหัว
พูดโป้ปดปลอกปลิ้นลิ้นระรัว                
ช่างน่ากลัวกลับกลอกหลอกให้ตรม

    ๏ ชายทำใบ้ไม่ปรึกษาวางท่าเฉย        
เรื่องควรเอ่ยทำมึนไม่เหมาะสม
อย่าคบค้าเสวนาเสียอารมณ์                
ชีวิตขมเลือกมาไม่พาที

    ๏ ชายมักโกรธโมโหร้ายทำลายของ        
มิสมปองแล้วปั่นป่วนชวนขวัญหนี
เอาแต่ใจไม่ยับยั้งพลั้งตบตี                
ชายเช่นนี้อยู่ห่างได้สบายใจ

    ๏ ชายค่ำเช้าเมามายจ่ายลงขวด            
ออกสำรวจเตร็ดเตร่เถลไถล
เหมือนไม้หลักปักเลนโอนเอนไป            
พึ่งมิได้ด่วนลาอย่าปรารมภ์

    ๏ ชายพนันขันต่อก่อแต่หนี้            
แม้นทรัพย์มีสักเท่าไหร่ไม่พอถม
ในภายหน้าจะนำพาเราล่มจม                
ขมวดปมให้ตามแก้แต่ละวัน

       ๏ ชายเหลาะแหละโลเลแปรปรวนง่าย        
ทุกข์เหลือหลายเลือกมาพาโศกศัลย์
ปุบปับเปลี่ยนแปลงได้ทุกคืนวัน            
ตัดสัมพันธ์เสียแต่ต้นคนรวนเร

    ๏ ประเภทชายหลายหลากมากเกินกล่าว    
อย่าเลือกฉาวที่เหมาะสมมีถมเถ
อย่าใจเร็วร้อนรุ่มรีบทุ่มเท                
พิศพื้นเพเพื่อสานต่อรอฤกษ์ยาม

    ๏ เกิดเป็นหญิงยากเย็นเฟ้นเลือกคู่        
พินิจดูให้ดีอย่าผลีผลาม
รักษากายวาจาใจให้งดงาม                
เข้าออกตามประเพณีดียิ่งเอย


                             เด่น