"คนที่เรารัก ไม่ใช่คนในแบบที่ต้องการ" ไม่รู้จะงงกันรึป่าวนะคะ แต่มันเป็นแบบนี้จริงๆ ค่ะ ตอนนี้ จขกท ก็อายุเลข 3 แล้ว และมีโอกาสได้รู้จัก และคบหากับคนๆ นึงที่อายุน้อยกว่า 5 ปีค่ะ
เราสองคนมีอะไรหลายอย่างที่ต่างกันค่ะ ไม่ว่าจะการใช้ชีวิต สังคม ฐานะ ความคิด การใช้เงิน ตัวเราเองก็พยายามยอมรับข้อเสียเขา และไม่ห้ามในสิ่งที่เขาทำแล้วมีความสุข ทั้งๆ ที่เราไม่โอเคเท่าไหร่
สิ่งที่เป็นเขานะคะ คือ เที่ยวกลางคืน ฟังเพลงตามร้านเหล้า แต่ก็เปิดกล้องรายงานแทบตลอด ไม่รู้จักโต งี่เง่า เอาแต่ใจ หลังๆ ให้เราจ่าย ทั้งๆ ที่บ้านเขามีฐานะ บางครั้งพูดจาไม่รักษาน้ำใจกัน (หลังๆ ค่อยปรับก็ไม่มีละ) บางครั้งก็ดูโลเลในความรู้สึกที่มีให้เรา ฟอร์มเยอะ แต่ข้อดี ก็คือชอบรายงาน ทำอะไรอยู่ เปิดกล้องแทบตลอด และการกระทำเล็กๆ น้อยๆ มากที่เรายังผูกพันธ์ ยังทำให้ต้องการให้คนๆ นี้ยังอยู่ในชีวิต
อ้อ..เขายังไม่เคยทำให้ต้องเสียใจ แต่เรามักคิดไปเองก่อน เขาเคยทำตัวไม่ดีมาก่อน ใครบอกอะไรมา เราก็เกร็งๆ แต่ก็ยังเดินหน้า
ส่วนสิ่งที่เป็นเรา เราก็ไม่เบา งี่เง่า เอาแต่ใจ วีนเขาบ่อยๆ บอกเลิกเขาบ่อยๆ พูดจาไม่รักษาน้ำใจเขาก็มีค่ะ แต่เขาก็ไม่ค่อยใส่ใจ ทำเป็นไม่ใส่ใจ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และให้อภัยทุกครั้งที่เราบอกเลิก ทำร้ายจิตใจเขา
เรามีเรื่องกันได้แทบทุกวันค่ะ คบๆ เลิกๆ กันหลายครั้ง แต่ก็กลับมาคุยกันอีก เพราะเรายังคิดถึงกัน ยังต้องการกันอยู่ ทั้งๆที่ "เขาไม่ใช่ผู้ชายในแบบที่เราต้องการ เราก็ไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาต้องการ"
สับสนมั้ยคะ เรายังสับสนตัวเองเลยค่ะ ทำไมมันถึงได้สวนทางกัน "ไม่ใช่แต่รัก"
คำถามคือ
1. จะจัดการกับความคิดของตัวเองยังไงดีคะ ในเมื่อเขาไม่ใช่ แต่ขาดเขาไม่ได้
2. มีใครเป็นเหมือนกันบ้าง หรือมีประสบการณ์ ช่วยแชร์หน่อยค่ะ
3. แนะนำการใช้ชีวิตคู่ก็ดีค่ะ
ขอขอบคุณทุกความเห็นค่ะ
ปล. ไม่มีเรื่อง 18+ เกี่ยวข้องนะคะ
คนที่เรารัก ไม่ใช่คนในแบบที่ต้องการ
เราสองคนมีอะไรหลายอย่างที่ต่างกันค่ะ ไม่ว่าจะการใช้ชีวิต สังคม ฐานะ ความคิด การใช้เงิน ตัวเราเองก็พยายามยอมรับข้อเสียเขา และไม่ห้ามในสิ่งที่เขาทำแล้วมีความสุข ทั้งๆ ที่เราไม่โอเคเท่าไหร่
สิ่งที่เป็นเขานะคะ คือ เที่ยวกลางคืน ฟังเพลงตามร้านเหล้า แต่ก็เปิดกล้องรายงานแทบตลอด ไม่รู้จักโต งี่เง่า เอาแต่ใจ หลังๆ ให้เราจ่าย ทั้งๆ ที่บ้านเขามีฐานะ บางครั้งพูดจาไม่รักษาน้ำใจกัน (หลังๆ ค่อยปรับก็ไม่มีละ) บางครั้งก็ดูโลเลในความรู้สึกที่มีให้เรา ฟอร์มเยอะ แต่ข้อดี ก็คือชอบรายงาน ทำอะไรอยู่ เปิดกล้องแทบตลอด และการกระทำเล็กๆ น้อยๆ มากที่เรายังผูกพันธ์ ยังทำให้ต้องการให้คนๆ นี้ยังอยู่ในชีวิต
อ้อ..เขายังไม่เคยทำให้ต้องเสียใจ แต่เรามักคิดไปเองก่อน เขาเคยทำตัวไม่ดีมาก่อน ใครบอกอะไรมา เราก็เกร็งๆ แต่ก็ยังเดินหน้า
ส่วนสิ่งที่เป็นเรา เราก็ไม่เบา งี่เง่า เอาแต่ใจ วีนเขาบ่อยๆ บอกเลิกเขาบ่อยๆ พูดจาไม่รักษาน้ำใจเขาก็มีค่ะ แต่เขาก็ไม่ค่อยใส่ใจ ทำเป็นไม่ใส่ใจ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และให้อภัยทุกครั้งที่เราบอกเลิก ทำร้ายจิตใจเขา
เรามีเรื่องกันได้แทบทุกวันค่ะ คบๆ เลิกๆ กันหลายครั้ง แต่ก็กลับมาคุยกันอีก เพราะเรายังคิดถึงกัน ยังต้องการกันอยู่ ทั้งๆที่ "เขาไม่ใช่ผู้ชายในแบบที่เราต้องการ เราก็ไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาต้องการ"
สับสนมั้ยคะ เรายังสับสนตัวเองเลยค่ะ ทำไมมันถึงได้สวนทางกัน "ไม่ใช่แต่รัก"
คำถามคือ
1. จะจัดการกับความคิดของตัวเองยังไงดีคะ ในเมื่อเขาไม่ใช่ แต่ขาดเขาไม่ได้
2. มีใครเป็นเหมือนกันบ้าง หรือมีประสบการณ์ ช่วยแชร์หน่อยค่ะ
3. แนะนำการใช้ชีวิตคู่ก็ดีค่ะ
ขอขอบคุณทุกความเห็นค่ะ
ปล. ไม่มีเรื่อง 18+ เกี่ยวข้องนะคะ