คือ แบบ ขอเท้าความนิดนึงคือ ตอน ม.ปลาย ผมมีแฟนอยู่คนนึง คบกันได้ 3 ปี ตั้งแต่ ปิดเทอม ม.3 ถึงปิดเทอม ม.6 เทอม1 แล้ว แฟนผม บอกเลิกผมแหละ ไป คบกะทอม ทอมคนนั้นก็ เพื่อนต่างห้องนั้นแหละ สไตล์เกาหลีเรยคับ เพื่อนๆรักของผมก็นิสัยดีไง มันทั้งแซว ทั้งล้อผมสารพัด ว่าแพ้นิ้วบ้าง แฟนผมชอบกินลิ้นจี่บ้าง ผมอ่อนบ้าง จนผมแบบ โคตรเจ็บ แทงใจดำ นิดๆ แต่ ผมก็ทำเป็นยิ้มสู้ไว้ ไม่อยากให้ ใครรู้ว่าเราเจ็บ หรือเสียใจมากแค่ไหน
จน ปัจจุบัน ผมยุปี 1 กำลังจะขึ้น ปี 2 ผมแอบชอบเพื่อนสนิท เพื่อนๆสนิททุกคนในกลุ่มรู้ เจ้าตัวรู้ เรื่องราวแบบ กระทู้ก่อนๆของผมเรย ตอนนี้ เค้าคบกะ พี่สาขาของผม เป็นทอม ซึ่ง ใช่แล้วคับ ผมเป็นคนที่รู้เรื่องนี้คนสุดท้ายในกลุ่ม เพื่อนทุกคนรู้เรื่องนี้ แต่ไม่เคยบอกผม แถมยุแหละให้กำลังใจตลอด เชียร์ให้ผมจีบตลอด จน3-4วันมานี้ผมรู้เรื่องราว ผมก็ยัง ยิ้มได้นะ ตกใจมากตอนแรกที่เค้ามานอนสบไหล่กัน ในห้องเรียนรวม ผมพยายาม ทำเป็นเรื่องตลก ฮาๆชิวๆ แหละเหมือนเดิมคับ พวกมันรุม ล้อ แซวกันยกใหญ่ ถามว่าเจ็บไหม๊  เจ็บมาก ถึงมากๆ เหมือนประวัตืศาสตร์ซ้ำรอย แต่ผมก็ไม่อยากเศร้าให้ใครเห็นได้แค่ กลับมานั่งซึมๆคนเดียว ฟังเพลงเศร้าๆ แต่ทุกครั้งที่ออกไปเจอเพื่อนผมจะยิ้ม แหละ หัวเลาะ เร่นด้วยตลอดตอนโดนแซว เจ้าตัว ก้ แซวด้วยบางครั้ง เพราะเป็นเพื่อนสนิทกันมากๆไง เรยล้อเร่นกันได้ทุกเรื่อง แหละ ผมรู้ตัวดีนะ ว่า ที่ผมทำเป็น ยิ้ม หัวเราะทุกครั้ง เพราะ ไม่อยากให้เพื่อนเห็นผมเศร้า แหละ อยากให้เจ้าตัวอยากให้เค้ารู้ว่าผมอยู่ได้ ชิวๆ ไม่อยากให้เจ้าตัวเห็นผมเศร้า แล้วกลับไป คิดว่า มัน ปญอ หรือ เห็นใจผม สงสารผม ผมไม่ต้องการ ให้ใครมารักเพราะความสงสาร ผมทำเลยอยากถามว่าการที่ผม ทำแบบนี้เป็นทางออกที่ดีแล้วใช่ไหม๊ กับการ ที่มา เจ็บคนเดียวดีกว่า และทำตัวเข้มแข็ง ต่อหน้าเพื่อนๆเข้าไว้