เราเป็นลูกบ้าน อาศัยอยู่ในโครงการบ้านเดี่ยวแห่งหนึ่งที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง

ปกติที่บ้านเราเลี้ยงสุนัขหนึ่งตัว เพศเมีย ไม่เห่ามาก เห่าเฉพาะไปรษณีย์แปลกหน้า หรือ คนงานที่มาต่อเติมบ้านใกล้เรือนเคียงในซอย
เหตุการณ์คือ เรามีเพื่อนบ้านที่นิสัยดีมากๆ น่ารักและอัธยาศัยดี อยู่บ้านตรงข้ามเราค่ะ เราจะเรียกเค้าว่า บ้านใหญ่  (รู้กันเองในครอบครัวว่าจะเรียกบ้านหลังนี้เรียกว่า บ้านใหญ่) เนื่องจากพี่เค้าอยู่บ้านหัวมุมหลังแรก ส่วนบ้านเราอยู่หลังที่สองฝั่งตรงข้ามกันเลย

ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของบ้านเรากับบ้านใหญ่ จะมีไมตรีจิตต่อกัน ยิ้มทักทายกันเสมอ ไปเที่ยวไหนก็มีของฝาก ติดไม้ติดมือตามประสาคนหมู่บ้านเดียวกัน ซอยเดียวกัน บ้านใกล้กัน จนกระทั่งเมื่อสี่ห้าเดือนที่แล้ว วันหนึ่งบ้านใหญ่นำลูกสุนัขมาเลี้ยง 3 ตัว ตอนเป็นลูกสุนัข ก็น่ารักมากๆ หยอกล้อกัน ดูแล้วน่าเอ็นดูมากๆ บ่อยครั้งที่ลูกสุนัขบ้านใหญ่ จะวิ่งมาในสวนบ้านเรา เวลาบ้านเราเปิดประตูพร้อมๆ กัน เช่น ขับรถออกไป หรือ เปิดไว้ตอนรดน้ำต้นไม้ เวลาวิ่งเข้ามาที่บ้านเราก็จะมีเล่นกับสุนัขของเรา (สุนัขเราอายุ  4-5 ปีแล้ว เป็นสุนัขที่เลี้ยงเดี่ยวมานานค่ะ นิสัยคือเงียบๆ อยู่แล้ว เห่าบ้าง ตามเล่าด้านบน)

แล้วเมื่อลูกสุนัขทั้ง 3 เริ่มโตขึ้น จากเดือน เป็นสองเดือน สามเดือน สี่เดือน ห้าเดือน ลูกสุนัขก็เริ่มเห่า แรกๆ ก็เข้าใจ ที่น้องหมาเริ่มโต เริ่มเห่าเป็น โดยตอนกลางวันเป็นเวลาคนตื่นปกติก็เข้าใจได้  แต่ในเวลากลางคืน ที่เรากำลังเข้านอนช่วงหลังสามสี่ทุ่ม บางครั้งน้องหมาจะเห่าแบบนอนสต็อป เคยเปิดม่านไปดูก็มีทั้งเห่าลม เห่าคนเดินผ่าน เห่าไปเรื่อยๆ เงียบเห่า เงียบเห่า เป็น loop พอให้เกิดความรำคาญใจ แรกๆ เราก็โอเคค่ะ  แต่หลังจากสุนัขเริ่มเห่าแบบจริงจัง คือรู้แล้วว่าน้องมาสายเห่า ประกอบกับเราต้องตื่นไปทำงานตอนเช้า และสามีกับเรา เลือกหมู่บ้านนี้เพราะต้องการความสงบ (จริงๆ ทุกครอบครัวต้องการความสงบแหละค่ะ) เลยทำให้หงุดหงิดๆ

จนในที่สุด เช้าวันหยุด สามีเราก็เดินไปบอกกับบ้านใหญ่ ตามประสาเพื่อนบ้านที่เตือนกัน บอกพี่เค้าไปตรงๆ ว่าสุนัขพี่เห่าเสียงดัง รบกวนพี่ช่วยจัดการ ซึ่งพี่เค้าก็ดีมากๆ ค่ะ คอยเตือนสุนัขเค้า แต่ด้วยความใจดีของบ้านใหญ่ พูดตรงๆ คือ บ้านใหญ่จะอัธยาศัยดี ใจดี อาจจะทำให้เค้าไม่มีมาตรฐานในการจัดการกับสุนัขขั้นเด็ดขาด

(ทั้งนี้ ครั้งนึงเราเคยคุยกับเพื่อนบ้านที่บ้านติดกัน ทำให้รู้ว่าบางครั้งเวลาเราไป ตจว. ไม่ได้กลับมาค้างที่บ้าน น้องหมาของเราจะไปเคาะประตูหลังบ้านเพื่อขอเข้ามานอน ถ้าร้อนจะนอนโรงรถ ถ้าหนาวจะขอนอนหลังบ้าน) แต่พอไม่มีใครอยู่บ้านมันก็จะเคาะไปเรื่อยๆ เสียงดังค่ะ ครั้งนั้นพอเรารู้เรื่องนี้จากข้างบ้าน เราตกใจมาก รู้สึกอาย ทำให้รู้ความจริงว่าเวลาเราไม่อยู่บ้าน น้องหมาเราทำให้เสียงรบกวนเพื่อนบ้าน จากนั้นทุกครั้งที่เราไป ตจว. เราจะจ้างคนสวนให้มาเปิดประตูหลังบ้านตอนเย็น เปิดไว้เลยค่ะ ถ้าเค้าอยากนอนหลังบ้านคืนนี้ก็ไปนอนได้เลย ไม่ต้องเคาะให้เสียงดังเพื่อนบ้าน และก็จะถาม Feed back จากข้างบ้านว่า ตอนเราไม่อยู่บ้านสุนัขเราเสียงดังมั้ย คือ แก้ปัญหาให้จบค่ะ)

ส่วนปัจจุบันนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับบ้านใหญ่ บอกเลยว่า แย่ลงค่ะ เราไม่อยากมองหน้ากันเค้า เค้าก็ไม่อยากสบตาเรา เดาๆ เอานะคะ คือ เราก็อารมณ์ค้างจากการที่น้องหมาเห่าหนักนั่นเอง จริงๆ ก็เข้าใจเค้านะคะ เราเองก็เลี้ยงสุนัข  และเราก็เป็นคนขี้เกรงใจคนมากๆ แต่พอน้องหมาบ้านใหญ่เริ่มเห่ากลางคืน ก็ทำให้เราปรี๊ดแตกค่ะ เพราะกว่าสุนัขจะหยุดเห่า ก็ต้องตั้งสมาธิในการนอนใหม่ ไม่ใช่คนหลับง่ายๆ

ทั้งนี้ เราไม่ได้อยากขัดแย้งกับเพื่อนบ้านอยู่แล้ว และไม่อยากให้มีปากมีเสียงกันด้วย เพราะเราก็มั่นใจว่า เราได้เพื่อนบ้านที่ดี เพียงแต่เค้าอาจจะยังไม่ตระหนักว่าสุนัขเค้าเห่าเสียงดัง และผิดเวลาเกินไป โดยเฉพาะบ้านเราที่อยู่ตรงกันข้ามเลยเสียงจะชัดมาก แต่เราก็เชื่อว่าซักวัน น้องหมาจะหยุดเห่าค่ะ และบ้านใหญ่อาจจะมีมาตรฐานในการจัดการที่เด็ดขาดขึ้น (ไม่ใช่แบบเอาปืนมายิงกันนะคะ น่ากลัว เรากลัวสามีเราปรี๊ดแตกจริงๆ เพราะแฟนตอนสุขุมก็เท่ดี แต่ถ้าดุจะดุมาก เรียกว่าคลั่งค่ะ)

สุดท้ายนี้ ที่เรามาตั้งกระทู้นี้ ก็ขออนุญาตระบายความรู้สึกอึดอัดๆ ในใจ และขออนุญาตสอบถามว่ามีใครเคยเจอปัญหานี้บ้าง มีวิธีการแก้ไขอย่างไรบ้าง ให้บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่นไปกว่านี้  (ตอนนี้ก็ขุ่นแล้ว) หรือมีคำแนะนำ เพิ่มเติม แชร์ อย่างไร ยินดีรับฟังและนำไปปฏิบัติตามค่ะ

ขอบคุณที่ให้พื้นที่ในการแชร์ความรู้สึกนะคะ *<*