เห็นข่าวนักลงทุนเจ๊งหุ้นจนนำไปสู่เหตุสลดแล้วก็ได้คิด

บางทียามได้ ก็สุขซะจนเหลือล้น พอได้น้อยลงกลายเป็นรู้สึกหงุดหงิดซะงั้น

ยิ่งยามพ่ายแพ้ ไม่เสียแค่ตังค์ ยังแถมอาการจิตตก คิดไม่ตก มาให้ด้วย

มีอยู่ช่วงนึง จึงหยุดการกระทำทั้งมวล 2 สัปดาห์ หลบไปใช้เงิน

กิน เล่น เที่ยว สถานอโคจรทั้งหลาย เธอคือเพื่อนกิน ไม่ใช่เพื่อนตายแน่ๆ

กลับมาหลังจากได้ชาร์ตแบต พบว่า เสียหุ้นก็งั้นๆน่ะ ขอแค่อยู่กับมันให้ได้ละกัน

ถ้าอยู่ไม่ได้ ก็ควรรู้จักสั่งตัวเองให้หยุดเล่นซะบ้าง แล้วชีวิตจะได้รีเฟรซอีกครั้งนึงไง

ปล. ใครมีที่กิน เล่น เที่ยว อโคจร แนะนำมาได้ ยังอยู่ระหว่างพักตามใจฉัน