คือ เราทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งอยู่ ซึ่งหลังทำมาได้ประมาณครึ่งปีรู้สึกไม่ชอบใจอะไรหลายอย่างๆ
โดยขอแบ่งเป็นข้อๆตามนี้นะคะ
1.เจ้านายนิสัยเด็ก
ไม่รู้ว่าใช้คำถูกรึเปล่า แต่ก็ตามที่เขียนไปนั่นแหละค่ะ คือเจ้านายของเราไม่ค่อยแคร์ลูกน้องตัวเองเท่าไร
เคยมีเหตุการณ์แบบเดินเข้ามาคุยกับหัวหน้าแผนกแล้วด่าลูกน้องคนนึงในห้องนั้น (ซึ่งลูกน้องคนนั้นก็อยู่ในห้องด้วย)
ประมาณว่า โง่ ทำงานไม่ได้เรื่อง โดยที่มีพนักงานคนอื่นๆนั่งในห้อง เราเองก็นั่งในห้องด้วย เห็นแล้ว
รู้สึกแบบ "เชี้.. ด่ากันในห้องต่อหน้าคนอื่นแบบนี้เลยเหรอ" แถมมีนิสัยชอบเร่งงาน ซึ่งบางงานก็ต้องใช้เวลา
แกก็ชอบมาเร่งมาถามว่าจนเสร็จเมื่อไร ตอบไปวันต่อมาก็กลับมาคำถามเดิม เรานี้อยากเบ้ปากมองบนต่อหน้ามากกกกก
บางครั้งพอมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นแต่เจ้าตัวไม่อยู่บ. ก็จะพิมพ์ในไลน์กลุ่มค่ะ ไม่เชิงด่า แต่เหน็บแนมค่ะ
ตัวอย่างเช่น "เป็นไงล่ะ รู้สึกดีมั้ยทีได้สร้างปัญหาขึ้นมา" จนตอนนี้เรามีความรู้สึกอคติกับแกไปแล้วล่ะค่ะ
คนแบบนี้เราไม่อยากเดินตามจริงๆ
2.บรรยากาศการทำงานที่น่าเบื่อ
ผลพวงมาจากข้อแรกนั่นแหละค่ะ ด้วยนิสัยไม่แคร์ลูกน้อง ทำให้หลายๆคนไม่ทนจนลาออกไปเพียบ
แถมในจำนวนนั้นก็เป็นคนที่สนิทกับเราด้วยอีกต่างหาก จนตอนนี้จากบรรยากาศในการทำงานแย่ลงไปมาก
จากที่มีเสียงหัวเราะ มีคนเปิดเพลงให้ฟัง จนตอนนี้แทบจะเงียบสนิทแล้วค่ะ จากที่ตอนเที่ยงเคยกินข้าวด้วยกันเป็นกลุ่ม
เราก็ต้องมานั่งกินข้าวคนเดียว จากตอนเย็นที่จะได้ออกไปไหนมาไหนด้วยกัน จนตอนนี้สิ่งที่ทำหลังเลิกงานเหลือแค่เดินกลับบ้านนีแหละค่ะ
ทุกวันนี้คิดถึงบรรยากาศที่ทุกคนยังอยู่ด้วยกันมากเลยค่ะ
3.ไม่ค่อยมีคนมีประสบการณ์
เจ้านายตัวดีของเราคนเดิมนั่นแหละ อยากได้คนเก่งแต่งก เจอคนเรียกเงินเดือนสูงๆหน่อยก็ไม่เอาลูกเดียว
สุดท้ายก็ได้แต่เด็กจบใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์มาทำงาน แล้วประเด็นคือจากผลพวงในข้อที่สอง คือพวกพนักงานรุ่นบุกเบิกที่เขามีประสบการณ์
ดันออกไปเกือบหมดแล้ว ถ้าเป็นตำแหน่งที่ยังมีคนเก่าทำอยู่ก็โชคดีไปเพราะยังมีคนสอนงานให้ แต่ถ้าตำแหน่งนั้นไม่เหลือใครนี่สิคะ
ก็ต้องเรียนรู้เองตามยถากรรม เห็นแล้วก็สงสารนะคะ แต่ช่วยอะไรมากไม่ได้เท่าไร แถมคนส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยอยากมาบริษัทหรอกค่ะ ถ้าไม่ใช่คนในพื้นที่
เพราะบริษัทที่เราทำงานตั้งอยู่ในนอกเมืองค่ะ ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีรถถึงจะเดินทางสะดวก เจ้านายเราอยากให้คนมาอยู่ที่นี่ค่ะ เพราะแกจะได้คุมง่ายๆ
ทุกวันนี้เด็กใหม่มาก็มาแปปแล้วไปซะส่วนใหญ่ บางคนนี่มาชั่วโมงเดียวแล้วไปเลยก็มีค่ะ
หลักๆที่อยากระบายก็ตามนี้แหละค่ะ ตอนที่เราเองก็คิดว่าจะเริ่มหาที่ทำงานใหม่เดือนหน้านี้แล้วล่ะค่ะ
ส่วนตัวเราไม่มีปัญหาเกือบเนื้องานเท่าไรหรอกค่ะ เงินเดือนที่ได้ก็พอโอเค
แต่มองยาวๆแล้วถ้าอยู่นานกว่านี้โรคซึมเศร้าถามหาแหงๆ ขอไปอยู่ที่ใหม่ที่แบบอยุ่แล้วสบายใจดีกว่าค่ะ
[ขอพื้นที่สำหรับระบายความรู้สึกนะคะ] เกี่ยวกับที่ทำงานของเราเอง
โดยขอแบ่งเป็นข้อๆตามนี้นะคะ
1.เจ้านายนิสัยเด็ก
ไม่รู้ว่าใช้คำถูกรึเปล่า แต่ก็ตามที่เขียนไปนั่นแหละค่ะ คือเจ้านายของเราไม่ค่อยแคร์ลูกน้องตัวเองเท่าไร
เคยมีเหตุการณ์แบบเดินเข้ามาคุยกับหัวหน้าแผนกแล้วด่าลูกน้องคนนึงในห้องนั้น (ซึ่งลูกน้องคนนั้นก็อยู่ในห้องด้วย)
ประมาณว่า โง่ ทำงานไม่ได้เรื่อง โดยที่มีพนักงานคนอื่นๆนั่งในห้อง เราเองก็นั่งในห้องด้วย เห็นแล้ว
รู้สึกแบบ "เชี้.. ด่ากันในห้องต่อหน้าคนอื่นแบบนี้เลยเหรอ" แถมมีนิสัยชอบเร่งงาน ซึ่งบางงานก็ต้องใช้เวลา
แกก็ชอบมาเร่งมาถามว่าจนเสร็จเมื่อไร ตอบไปวันต่อมาก็กลับมาคำถามเดิม เรานี้อยากเบ้ปากมองบนต่อหน้ามากกกกก
บางครั้งพอมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นแต่เจ้าตัวไม่อยู่บ. ก็จะพิมพ์ในไลน์กลุ่มค่ะ ไม่เชิงด่า แต่เหน็บแนมค่ะ
ตัวอย่างเช่น "เป็นไงล่ะ รู้สึกดีมั้ยทีได้สร้างปัญหาขึ้นมา" จนตอนนี้เรามีความรู้สึกอคติกับแกไปแล้วล่ะค่ะ
คนแบบนี้เราไม่อยากเดินตามจริงๆ
2.บรรยากาศการทำงานที่น่าเบื่อ
ผลพวงมาจากข้อแรกนั่นแหละค่ะ ด้วยนิสัยไม่แคร์ลูกน้อง ทำให้หลายๆคนไม่ทนจนลาออกไปเพียบ
แถมในจำนวนนั้นก็เป็นคนที่สนิทกับเราด้วยอีกต่างหาก จนตอนนี้จากบรรยากาศในการทำงานแย่ลงไปมาก
จากที่มีเสียงหัวเราะ มีคนเปิดเพลงให้ฟัง จนตอนนี้แทบจะเงียบสนิทแล้วค่ะ จากที่ตอนเที่ยงเคยกินข้าวด้วยกันเป็นกลุ่ม
เราก็ต้องมานั่งกินข้าวคนเดียว จากตอนเย็นที่จะได้ออกไปไหนมาไหนด้วยกัน จนตอนนี้สิ่งที่ทำหลังเลิกงานเหลือแค่เดินกลับบ้านนีแหละค่ะ
ทุกวันนี้คิดถึงบรรยากาศที่ทุกคนยังอยู่ด้วยกันมากเลยค่ะ
3.ไม่ค่อยมีคนมีประสบการณ์
เจ้านายตัวดีของเราคนเดิมนั่นแหละ อยากได้คนเก่งแต่งก เจอคนเรียกเงินเดือนสูงๆหน่อยก็ไม่เอาลูกเดียว
สุดท้ายก็ได้แต่เด็กจบใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์มาทำงาน แล้วประเด็นคือจากผลพวงในข้อที่สอง คือพวกพนักงานรุ่นบุกเบิกที่เขามีประสบการณ์
ดันออกไปเกือบหมดแล้ว ถ้าเป็นตำแหน่งที่ยังมีคนเก่าทำอยู่ก็โชคดีไปเพราะยังมีคนสอนงานให้ แต่ถ้าตำแหน่งนั้นไม่เหลือใครนี่สิคะ
ก็ต้องเรียนรู้เองตามยถากรรม เห็นแล้วก็สงสารนะคะ แต่ช่วยอะไรมากไม่ได้เท่าไร แถมคนส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยอยากมาบริษัทหรอกค่ะ ถ้าไม่ใช่คนในพื้นที่
เพราะบริษัทที่เราทำงานตั้งอยู่ในนอกเมืองค่ะ ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีรถถึงจะเดินทางสะดวก เจ้านายเราอยากให้คนมาอยู่ที่นี่ค่ะ เพราะแกจะได้คุมง่ายๆ
ทุกวันนี้เด็กใหม่มาก็มาแปปแล้วไปซะส่วนใหญ่ บางคนนี่มาชั่วโมงเดียวแล้วไปเลยก็มีค่ะ
หลักๆที่อยากระบายก็ตามนี้แหละค่ะ ตอนที่เราเองก็คิดว่าจะเริ่มหาที่ทำงานใหม่เดือนหน้านี้แล้วล่ะค่ะ
ส่วนตัวเราไม่มีปัญหาเกือบเนื้องานเท่าไรหรอกค่ะ เงินเดือนที่ได้ก็พอโอเค
แต่มองยาวๆแล้วถ้าอยู่นานกว่านี้โรคซึมเศร้าถามหาแหงๆ ขอไปอยู่ที่ใหม่ที่แบบอยุ่แล้วสบายใจดีกว่าค่ะ