คืองี้ค่ะ เราได้อาศัยอยู่กับครอบครัวหนึ่งเกือบ1เดือน (ขอไม่เล่ารายละเอียดตรงนี้นะคะว่าทำไมถึงมาอยู่) ครอบครัวนี้มีลูก2คน  คนโตอายุ18ปี คนน้องอายุ11ปี  เราอายุ22


ครอบครัวเขาก็ดีกับเรามากนะคะ. แต่ที่เราสังเกตุเห็นคือ  คุณแม่ของน้องเขาจะขี้บ่นมากๆ   บ่นแบบโวยวายแล้วก็เสียงดัง  อาทิเช่น  ลูกลืมเก็บผ้าก็บ่นแบบด่า    ลูกอาบน้ำนานก็บ่น  คือจะบ่นทุกอย่างที่ไม่โดนใจหรือขัดใจ บางครั้งก็พูดประชด -ดันกับลูก  เราก็ งง ว่าทำไมนะ ทำไมไม่บอกพูดๆ  ขนาดเรายังอึดอัดแทน. แต่น้อง2คนเขาอาจจะชิน

เราก็กลัวว่า ถ้าเเม่เขาอารมณ์เสียทุกวัน กลัวว่านานไปเขาจะมีปัญหาด้านสุขภาพจิตรึเปล่า. แต่น้อง2คนก็เป็นคนดีนะคะ เรียนเกรด3กว่า ไม่เกเร ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด. แต่ที่สังเกตุเห็นอีกอย่างคือ ถ้าน้องเขาทนไม่ได้ที่แม่บ่น หรือถ้าไม่พอใจแม่ เขาก็จะเถียงออกมาตรงๆ เถียงแรงมาก แบบดื้อเงียบ ต่อต้านทุกอย่าง    

แม่เขาก็ชอบมาปรึกษาเราว่าลูกเขาชอบโมโห ละก็ประชด     ซึ่งเราก็แอบคิดในใจว่า นิสัยทุกอย่างมันมาจากแม่โดยตรง แต่เราก็ไม่กล้าพูด กลัวจะเสียมารยา


วันก่อนคนน้องสุด ไม่พอใจป้า.  น้องเขาด่าป้าแรงมาก. เหมือนพูดไม่คิด

คือเราก็ไม่อยากโทษแม่เขานะ. แต่เราว่าพฤติกรรมแบบนี้มันม่จากการลอกเลียนแบบหรือป่าว


เพราะคนพี่ เราเคยเรียกมาคุยในสิ่งที่เขาทำไม่ถูกต้อง เขาก็ฟังนะคะ. แต่ต้องพูดแบบจิตวิทยา พูดแบบใช้เหตุผล พูดแบบให้เขาเห็นภาพ. เขาก็เชื่อฟังนะ

ที่งี้แม่เขาก็มาบอกเราว่า ลูกเขาทั้ง2เชื่อฟังเรามากกว่าแม่อีก  (คือเราก็อยากจะบอกให้แม่ปรับนิสัยแต่เราก็ไม่กล้า)

เราควรทำไงดี ให้คำแนะนำแม่เขา. หรือปล่อยไป

ปล.เราไม่ได้ยุ่งนะคะ รู้ว่าพ่อแม่ต้องบ่นลูกเป็นธรรมดา แต่นี่คือบ่นทุกอย่าง ทุกอย่างจริง ขนาดเรามาอาศัยเรายังอึดอัดเลย
(คุณพ่อของน้องก็โดนคุณแม่บ่นเหมือนกัน55)