สวัสดีชาวพันทิปครับ ปกติไม่ค่อยเขียนเรื่องแบบนี้ลงพันทิปสักเท่าไร (อ่านแต่เรื่องชาวบ้าน)
ตอนนี้ขออยากระบายบ้าง อึดอัดมากที่สุด
ก็ขอเริ่มเลยนะครับ เป็นเรื่องของแฟนที่เลิกไปได้ สองเดือนแล้ว ตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรแล้วแต่ทำไมยังรู้สึกรับไม่ได้
.......................................................................
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกะแฟนคบกันมาทั้งหมด หนึ่งปี สามเดือน
แฟนผมเจอกันตอนแรกเป็นแต่งตัวไม่เป็นเลย หน้าไม่แต่ง คิ้วไม่เขียน
เล่าประวัติก่อนเราทั้งคู่เรียนมหาลัย (ครุ 5 ปี) มีอายุมากกว่าแฟนปีเดียว
ดั้งนั้น เราจึงได้ออกฝึกสอน เราเจอกันในช่วงที่ผมฝึกสอนตอนนั้นแฟนเรียนอยู่ ปี 4
จนผมฝึกสอนเสร็จผมก็ไปหางานทำ ทีนี้แฟนผมก็ออกไปฝึกสอนครับ แต่เรายังอยู่ด้วยกัน
แฟนผมแย่หน่อยเจอโรงเรียนที่ใช้แรงงานนักศึกษาอย่างกับนรก กลับมาห้องก็ร้องไห้ งอแง้ เหนื่อยเป็นปกติ
แต่เราสองคนก็ดูแลกัน ช่วยปลอบใจกัน ออกไปเดินโน้น กินนี้ด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน
..........................................................................
ที่โรงเรียนแฟนผมจะค่อนข้างไปกับเด็กนักเรียนเป็นแก๊ง(กลุ่มเล็ก ๆ 4-5 คน)
แล้วก็จะมีนักเรียนชายคนนึง ชอบที่จะออดอ่อนแฟนผมและชอบแฟนผมด้วย ทำตัวให้แฟนผมสนใจ
ผมก็ไม่คิดอะไรแค่เด็กน้อย (ม.3) ตอนแรก ๆ แฟนผมก็บอกว่ารำคาญไอ้เด็กนี้ ที่มาชอบ
ซึ่งแม่ไอ้เจ้าเด็กนี้ก็รู้ว่าลูกตัวเองชอบแฟนผม แต่ก็ไม่ว่าอะไรแล้วก็ชวนแฟนผมไปกินชาบูกับครอบครัวเจ้าเด็กนี้
แล้วก็จ้างแฟนผมสอนพิเศษเจ้าเด็กคนนี้ แต่ก็ไม่มีอะไร เพราะแฟนผมบอกว่า ไม่ได้ชอบนิสัยมันเลย น่ารำคาญ
..............................................................................
จนมาถึงช่วงที่ผมต้องกลับบ้าน(ด้วยเหตุบางอย่าง) ที่ให้เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เธอก็ยังฝึกสอน ส่วนผมอยู่ที่บ้าน ช่วงหลัง ๆ เธอไม่ค่อยตอบแชท ไม่ค่อยโทร เธอก็บอกว่า เป็นเรื่องปกติที่จะไม่ค่อยตอบ
เพราะเธอตั้งใจดูเสื้อผมมือสองในกลุ่ม ผมก็ไม่ว่าอะไร จนพักหลังเราไม่ได้คุยเลย ทักไปไม่ตอบ ทำให้เราสองคนทะเลาะกันรุนแรง
จนต้องเลิกกันบ่อยครั้ง ทำให้เราเชื่อมกันไม่ค่อยติดกัน ไม่เข้าใจกันกัน เลยตัดสินใจเลิกกันจริงจัง โดยที่ผมบล็อคเฟชบุ้ค
แต่แล้วผมก็ทนไม่ไหวบล็อคได้แค่ครึ่งเดือน ผมก็อันบล็อค แอดเฟรนเธอ.....
ตอนนี้เธอน่ารักขึ้นเยอะ แต่งตัวเป็น ตอนที่บล็อคไป ผมไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับแฟน
.............................................................................
ผมก็ทักไปคุยกัน แฟมผมถามว่ามีแฟนใหม่ยัง ผมตอบว่ายัง ผมก็เลยถามคืนว่า มีใครใหม่ยัง เธอตอบมาว่ายัง จะมีใหม่ก็เกรงใจ(สงสัยเกรงใจทำไม)
ผ่านไปเรื่อย ๆ เราคุยกันเรื่อย ๆ ผมก็ถามว่า คบกับใครบอกได้นะ เพราะถ้าคบแล้วผมจะได้ไม่ยุ่ง
เธอบอกว่า ยังไม่มี มีแต่คุย ๆ อยู่ ผมเลยถามว่าใครเหรอ ที่แรกเธอไม่อยากตอบกลัวผมเจ็บช้ำใจ
ด้วยความที่ผมไม่อยากค้างคาอีก ก็กดดันให้เธอตอบจนได้
เธอบอกว่า คุยกับไอ้เจ้าเด็กคนนั้น(เด็ก ม.3 ที่เล่าว่ามันชอบแฟนผม) ซึ่งเธอบอกว่า ถามเพือน ถามคนอื่นแล้ว ถ้าคบกับเจ้าเด็กนี้คงไม่มีใครรับไม่ได้ เธอเลยได้แค่คุย ๆ แล้วไปไหนด้วยกันบ่อย ๆ เธอให้เหตุผลว่า เธออยู่ด้วยแล้วสบายใจดี
.............................................................................
หลังจากที่รู้เรื่อง ผมรับไม่ได้อย่างแรง ไปมีคนที่แบบว่าใครก็ได้ แต่ทำไมต้องไอ้คนนี้
ซึ่งตอนที่คบกันอยู่ยังเธอก็ไปด้วยกันไอ้เจ้าเด็กนี้ตลอด แต่ผมไม่คิดว่าจะใกล้อะไรขนาดนี้
ผมไว้ใจว่าเป็นแค่ ครูกับศิษย์ ไม่น่าไปไกลกว่านี้
..................................................................
ตอนนี้ผมบล็อคดฟซนี้แบบจริงจังแล้วครับ ทั้งที่เลิกกันแล้ว ทำใจได้แล้ว แต่ทำไมความรู้สึกยังเจ็บเหลือเกิน
ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ขอแต่อวยพรให้เธอไปด้วยกันได้ดี จากนี้ผมคงเริ่มชีวิตใหม่กับใครสักคน
ขอบคุณที่อ่านครับ
จบกันไปแล้ว... แต่ทำไมยังรับไม่ได้
ตอนนี้ขออยากระบายบ้าง อึดอัดมากที่สุด
ก็ขอเริ่มเลยนะครับ เป็นเรื่องของแฟนที่เลิกไปได้ สองเดือนแล้ว ตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรแล้วแต่ทำไมยังรู้สึกรับไม่ได้
.......................................................................
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกะแฟนคบกันมาทั้งหมด หนึ่งปี สามเดือน
แฟนผมเจอกันตอนแรกเป็นแต่งตัวไม่เป็นเลย หน้าไม่แต่ง คิ้วไม่เขียน
เล่าประวัติก่อนเราทั้งคู่เรียนมหาลัย (ครุ 5 ปี) มีอายุมากกว่าแฟนปีเดียว
ดั้งนั้น เราจึงได้ออกฝึกสอน เราเจอกันในช่วงที่ผมฝึกสอนตอนนั้นแฟนเรียนอยู่ ปี 4
จนผมฝึกสอนเสร็จผมก็ไปหางานทำ ทีนี้แฟนผมก็ออกไปฝึกสอนครับ แต่เรายังอยู่ด้วยกัน
แฟนผมแย่หน่อยเจอโรงเรียนที่ใช้แรงงานนักศึกษาอย่างกับนรก กลับมาห้องก็ร้องไห้ งอแง้ เหนื่อยเป็นปกติ
แต่เราสองคนก็ดูแลกัน ช่วยปลอบใจกัน ออกไปเดินโน้น กินนี้ด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน
..........................................................................
ที่โรงเรียนแฟนผมจะค่อนข้างไปกับเด็กนักเรียนเป็นแก๊ง(กลุ่มเล็ก ๆ 4-5 คน)
แล้วก็จะมีนักเรียนชายคนนึง ชอบที่จะออดอ่อนแฟนผมและชอบแฟนผมด้วย ทำตัวให้แฟนผมสนใจ
ผมก็ไม่คิดอะไรแค่เด็กน้อย (ม.3) ตอนแรก ๆ แฟนผมก็บอกว่ารำคาญไอ้เด็กนี้ ที่มาชอบ
ซึ่งแม่ไอ้เจ้าเด็กนี้ก็รู้ว่าลูกตัวเองชอบแฟนผม แต่ก็ไม่ว่าอะไรแล้วก็ชวนแฟนผมไปกินชาบูกับครอบครัวเจ้าเด็กนี้
แล้วก็จ้างแฟนผมสอนพิเศษเจ้าเด็กคนนี้ แต่ก็ไม่มีอะไร เพราะแฟนผมบอกว่า ไม่ได้ชอบนิสัยมันเลย น่ารำคาญ
..............................................................................
จนมาถึงช่วงที่ผมต้องกลับบ้าน(ด้วยเหตุบางอย่าง) ที่ให้เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เธอก็ยังฝึกสอน ส่วนผมอยู่ที่บ้าน ช่วงหลัง ๆ เธอไม่ค่อยตอบแชท ไม่ค่อยโทร เธอก็บอกว่า เป็นเรื่องปกติที่จะไม่ค่อยตอบ
เพราะเธอตั้งใจดูเสื้อผมมือสองในกลุ่ม ผมก็ไม่ว่าอะไร จนพักหลังเราไม่ได้คุยเลย ทักไปไม่ตอบ ทำให้เราสองคนทะเลาะกันรุนแรง
จนต้องเลิกกันบ่อยครั้ง ทำให้เราเชื่อมกันไม่ค่อยติดกัน ไม่เข้าใจกันกัน เลยตัดสินใจเลิกกันจริงจัง โดยที่ผมบล็อคเฟชบุ้ค
แต่แล้วผมก็ทนไม่ไหวบล็อคได้แค่ครึ่งเดือน ผมก็อันบล็อค แอดเฟรนเธอ.....
ตอนนี้เธอน่ารักขึ้นเยอะ แต่งตัวเป็น ตอนที่บล็อคไป ผมไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับแฟน
.............................................................................
ผมก็ทักไปคุยกัน แฟมผมถามว่ามีแฟนใหม่ยัง ผมตอบว่ายัง ผมก็เลยถามคืนว่า มีใครใหม่ยัง เธอตอบมาว่ายัง จะมีใหม่ก็เกรงใจ(สงสัยเกรงใจทำไม)
ผ่านไปเรื่อย ๆ เราคุยกันเรื่อย ๆ ผมก็ถามว่า คบกับใครบอกได้นะ เพราะถ้าคบแล้วผมจะได้ไม่ยุ่ง
เธอบอกว่า ยังไม่มี มีแต่คุย ๆ อยู่ ผมเลยถามว่าใครเหรอ ที่แรกเธอไม่อยากตอบกลัวผมเจ็บช้ำใจ
ด้วยความที่ผมไม่อยากค้างคาอีก ก็กดดันให้เธอตอบจนได้
เธอบอกว่า คุยกับไอ้เจ้าเด็กคนนั้น(เด็ก ม.3 ที่เล่าว่ามันชอบแฟนผม) ซึ่งเธอบอกว่า ถามเพือน ถามคนอื่นแล้ว ถ้าคบกับเจ้าเด็กนี้คงไม่มีใครรับไม่ได้ เธอเลยได้แค่คุย ๆ แล้วไปไหนด้วยกันบ่อย ๆ เธอให้เหตุผลว่า เธออยู่ด้วยแล้วสบายใจดี
.............................................................................
หลังจากที่รู้เรื่อง ผมรับไม่ได้อย่างแรง ไปมีคนที่แบบว่าใครก็ได้ แต่ทำไมต้องไอ้คนนี้
ซึ่งตอนที่คบกันอยู่ยังเธอก็ไปด้วยกันไอ้เจ้าเด็กนี้ตลอด แต่ผมไม่คิดว่าจะใกล้อะไรขนาดนี้
ผมไว้ใจว่าเป็นแค่ ครูกับศิษย์ ไม่น่าไปไกลกว่านี้
..................................................................
ตอนนี้ผมบล็อคดฟซนี้แบบจริงจังแล้วครับ ทั้งที่เลิกกันแล้ว ทำใจได้แล้ว แต่ทำไมความรู้สึกยังเจ็บเหลือเกิน
ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ขอแต่อวยพรให้เธอไปด้วยกันได้ดี จากนี้ผมคงเริ่มชีวิตใหม่กับใครสักคน
ขอบคุณที่อ่านครับ