สวัสดีค่ะ เราชื่อ มยอน #นามสมมุติ อายุ14 - 15 ปี
บ้านเราอาชีพ ค้าขาย งานบ้านเรากับน้องทำทุกอย่าง เหลือแค่ขายของ น้องเราไม่ได้ทำ
เราโดน แม่แท้ๆ
ทำร้ายร่างกาย เรากับแม่ ทะเลาะกันบ่อย เราชอบเถียงแต่เราก็เถียงเฉพาะเรื่องที่เราไม่ผิด
ตอนนั้นวันที่แม่ทำร้าย ร่างกายเรา
แม่เถียงกับเรางานบ้าน แม่บอกว่าแม่ทำทุกอย่าง
ทั้งๆที่ แม่ไม่ได้ทำอะไรเลย และ เราก็กำลังทำงานอยู่ เราเลยเถียงไปว่า ***แม่ทำงานแค่วัน่ละอย่าง อย่าบ่นเลยแม่ พวกหนูทำงานทุกอย่างในบ้านจนเสร็จยังไม่บ่นเลย *** ปกติถ้าเราไม่ทะเลาะกัน มันก็เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ แต่วันนั้นไม่ใช่ หลังจากเราพูดจบ แม่ก็บอกว่า  #เจอกูแน่ คืนนี้พ่อไปขายของ ถ้าเลือดหัวไม่ออกไม่ต้องเรียกกูว่าแม่ #
พอพ่อไปขายของ แม่เตะเราสุดแรง แม่ดึงผมเราแล้วกระแทกใส่กำแพง ตบหน้าเรา และเตะเราเรากลัวหัวฟาดกำแพงเราเลยกุมหัวไว้และหมอบลง ไม่สู้อะไร แม่ทำร้ายร่างกายเราซ้ำ อย่างนั้นจน ประมาณ 30 นาทีได้ค่ะ  และ แม่บอกว่าเถียงกูทำไมกูทำงานกี่อย่างแล้วหนักหัวหรือไง แล้วแม่ก็พูดอีกหลายอย่าง เราจำได้ว่าตอนนั้นเราร้องไห้ นานมา พ่อเราไปขายของ ตอน00:30 กลับตอน 03:40  ประมาณนี้ ร้องไห้ 3 ชม. ตอนนั้นความรู้สึกเราเปลี่ยนเวลามองแม่เลยค่ะ และ เราจะไม่ให้อภัยแม่เลย จนกว่าเราจะไม่ได้อยู่กับแม่ สายตาเราที่มองแม่มันเปลียนไปจนถึงทุกวันนี้  หลังจากร้องไห้ 3ชม. เราก็อยากมาทำงานตอนพ่อมาถึงบ้าน  พ่อมองหน้าเรา พ่อเราก็รู้เลยค่ะ พ่อเลยไ่ม่ถามอะไรเพราะกลัวลำบากใจ พอเราสบายแล้วเราก็จะบอกเอง  พอทำงานเสร็จเราก็ร้องให้ต่อจนเกือบเช้าแล้วก็หลับทั้งน้ำตา พอตื่นมาบ้านเหมือนป่าช้าเลยค่ะ มีแค่แม่คนเดียวที่ประชดเราทั้งวัน เราไม่คุยกับแม่ 3วันค่ะ แล้วแม่ก็ทนไม่ไหว ไปบอกพ่อว่าเราไม่เคยเห็นแม่เป็นแม่เลยรึไง คำแรกในตลอด 3 วัน ของเราคือ ใช่ คนทำเวลาทำอะไรไปแล้วก็ลืมได้ง่าย ๆ เพราะคนทำ ไม่ได้เจ็บ เหมือนคน โดนทำ แค่นั้น แล้วเราก็ไม่คิดว่าเราจะโกรธและไม่คุยด้วย นานขนาดนั้น พ่อเลยไ่ถามอะไร บอกคุยๆ กับแม่ไปเถอะ เราบอกพ่อว่า หนูจะไม่ลืมมันง่ายๆแน่



*ตอนที่สายตาเราเปลี่ยนไป เราไม่ได้ไม่เคารพนะ
  แต่มันด้านชาค่ะ
*เรายอมรับค่ะว่าไม่ ควรเถียงแม่ แต่เราก็ทำงาน
  เราก็เหนื่อยและเสียใจเป็น และความอดทนก็มีขีด
  จำกัดกันทั้นนั้น
*ปกติเราเป็นร่าเริงแต่ หลังจากร้องไห้ วันนั้น เพื่อน
  บอกว่าเรา เย็นชา มากเลยค่ะ
*แม่ด่าเราได้ทุกที่แม้กระทั่งใน 7เว่น ในตลาดสดค่ะ
*เราโดนแม่ทำร้ายร่างกายตั้งแต่ป.4 ค่ะ
*แม่ทำร้ายร่างกายเรามากกว่า 15 ครั้ง ค่ะ
*แรงสุด ก็ครั้งแรก ช็อคไปเลยและไม่ไปส่งรพ. ค่ะ
  เพราะพ่อไม่อยู่ และ แม่รู้ว่าเราไม่กล้าบอกพ่อค่ะ
  และ ก็ครั้ง นี้ ค่ะ
*หลังจากครั้งนี้ เราก็อยู่เดียวไม่ชอบเสียงดังไม่ค่อยพูดด้วยค่ะ
*เราเคยคิดแจ้งตำรวจค่ะ แต่เราสงสารน้องเพราะ
  น้องเป็นคนรักแม่มาก
*ผิดไหมค่ะที่เราไม่มีความรู้อะไรให้แม่
*น้องทำอะไรผิดหรือเถียงแม่ให้ตายขนาดไหน แม่
  ไม่เคยด่าน้องเลยค่ะ ขนาดน้องเอาความลับแม่ไป
  เช่น ขโมยเงินพ่อไป 3 หมื่น กว่า
  ( แม่ค่อยขโมยทีละนิด) ก็ไม่โดนด่าอะไรแล่วแม่
  บอกช่างมัน
*แม่ลำเอียงรึป่าวค่ะ ??
*พ่อบอกให้เราู้ย้าย ร.ร. ไปเรียนกับป้าที่ เพชรบรูณ์
  แต่เรากลัวพ่อทำงานหนัก่พ่อก็บอกจะจ้างคนไม่
  ต้องห่วง
*แต่แม่ไม่ให้เราไป เราควรจะหนี้ไปอยู่ที่เพชรบูรณ์
  ไหมค่ะ
"เมื่อคืนนี้แม่ด่าเรา และปาส้มใส่น่าเรา แล้วบอกว่า
  มันไม่สมควรไปไหน กูจะให้อยู่นี้ ตกนรกที่กูจะ
  สร้างให้ที่นี้ ตกนรกก่อนตายที่นี้ กูเป็นคนทำ
  เกิดกูจะทำให้ตกนรกที่นี้แหละ กูจะไม่ให้ไป
  ที่ไหน "  
  
#เราไม่เคยบอกว่าเราเป็นลูกที่ดี และ เป็นลูกที่แย่ด้วยซ้ำ ่เราจะสนใจเฉพาะคนที่รักเรา ดีกว่าเสียเวลาไป รัก คนที่เค้าไม่รักเราค่ะ

/// ขอบคุณที่ฟังค่ะ  ///  😣😢😢