เรื่องมีอยู่ว่า ผมขึ้นมหาลัยปี1 แน่นอนว่าต้องมีรับน้อง แต่ก่อนน่านั้นช่วงที่ปิดเทอมม.6ใหญ่ (โชคดีผมสอบรับตรงติดตั้งแต่เดือนมกรา)
ช่วงนั้นปิดเทอมนานมากประมาณ6เดือน ผมก็ทำงานพาสไทม์ จำได้เลยวันหนึ่งมีคนแอดเฟสมา(วันนั้นเป็นวันวาเลนไทพอดี) ผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็นึกว่าเพื่อนใหม่ที่สอบติดรอบรับตรงเหมือนกันแอดมา ผมก็รับแอดเขา แล้วเขาก็ทักผมมาขอไลน์ บอกจะเอาไปเข้าไลน์กลุ่มของสาขาที่ผมติด ผมก็ให้ไป
จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ ไม่ได้คิดอะไร จากนั้นก็กลายเป็นเพื่อนสนิทที่ไม่เคยเห็นน่ากันมาก่อน รู้แต่เพียงว่าเมื่อเปิดเทอมก็คงจะได้เจอกัน
เรื่องที่พีกที่สุดคือผมบอกให้เขาลงเรียนวิชาเดียวกับผมเขาก็ลง ทั่งๆที่เพื่อนคนอื่นไม่ลง
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่เราเจอน่ากันครั้งเเรก วันนั้นเป็นวันปฐมนิเทศมหาลัย คือเพื่อนๆมันก็จิ้นผมกะเขา ทั้งๆที่ไม่เคยเจอน่ากันมากัน เพื่อนบอกว่าเห็นในเฟสชอบคอมเม้นกันไปคอมเม้นกันมา เห็นแล้วมันฟิน เเต่ผมก็ไม่ได้คิดไร ล้อก็ล้อไป  เจอมันครั้งแรกน่าตามันก็โอเคอยู่ หลังจากวันนั้นก็มาวันปฐมนิเทศคณะต่อ ตอนเย็นที่ปฐมนิเทศคณะเสร็จ ผมและเพื่อนๆก็เดินไปรอรถกันที่ป้ายรถเมลน่ามอ ขณะรอรถ เพื่อนก็พูดกะมันว่า เป็นพี่แฝง(พี่เนียน)ปะเนีย ผมก็คิดในใจว่ายังมันนินะจะเป็นพี่แฝง แล้วมันก็เอาบัตรปปช.มาโชว์เพื่อน ว่าเกิดปีเดียวกัน แต่ตอนนั่นยอมรับเลยไม่ได้สนใจอะไรมัน แล้วก็ไม่คิดเลยเเม้แต่นิดเดียวว่ามันจะเป็นพี่แฝง พอกลับมาบ้านผมก็โทรคุยเล่นกะเพื่อนคนนึ่ง (สมมุติว่าชื่อที) ผมกะทีสนิทกันเร็วมากเราโทคุยกัน เเล้วทีก็ถามผมว่า "คิดมั่ยว่าไอ้นั่นเป็นพี่แฝง" ผมตอบเลยว่าไม่เชื่ออะ แต่ตอนนั้นเริ่มคิดนิดๆละ เพื่อนพูดกันเยอะ เราเลยเริ่มค้นหาความจริงด้วยการส่องเฟสรุ่นพี่
..........และแล้วผมก็เจอภาพๆ หนึ่ง มันเป็นภาพถ่ายรวมพี่ปี2ผมก็กดซูมภาพ ...ซูม...ซูม...แล้วผมก็เจอมันอยู่ในภาพ ......บอกเลยตอนนั้นล้มทั้งยืน ความรู้สึกแบบเราเหมือนควายมาก เข้าใจเลยถูกหลอกมันเปนไง คือผมกะมันสนิทกันมาก ผมเลยโคตรเจ็บ พอตั้งสติได้ก็โทบอกที ทีมันก็ตกใจ แต่ทีบอกว่ามันก็พอรู้บ้างแล้ว เพราะเพื่อนๆ เล่าให้ฟัง เเต่เพื่อนขอเอาไว้ไม่ให้บอกผม เพราะเห็นว่าผมกะมันสนิทกัน กลัวผมเสียใจ แต่ที่ไหนได้คนที่รู้ที่หลังแมร่งเจ็บกว่า เหมือนตัวเองเป็นความยคนเดียว  ตอนนั่นก็โกรธนะ ผมทักเฟสไปถามมันว่าเป็นแฝงใช่มั้ยมันบอกว่า ไม่ว่าจะเป็นอะไรผมก็อยู่ในใจมันเสมอ
........เมื่อวันรับน้องมาถึงผมก็ไม่คุยกะมัน จนมาถึงช่วงเฉลยแฝง มันก็บอกว่ามันเป็นแฝง ตอนนั้นเหมือนโดนรถชนซ้ำสอง แมร่งจุกสัส
ผมก็เลยวางแผนกะทีว่าให้โพสน่าวอทผมประมาณว่าผมจะย้ายที่เรียน และแล้วก็ได้ผล มันรีบทักผมมาว่าผมจะย้ายไปไหน มันขอโทษที่หลอกผม แล้วมันก็บอกความในใจว่า มันรักผมมาก แต่แล้วยังไงอะ ในเมื่อผมก็รู้สึกดีกะมันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้อีกทีผมก็รักมันแล้ว แต่สุดท้ายเราสองคนก็ทำไรไม่ได้อยู่ดีเพราะมันมีแฟนอยู่แล้ว ทั้งๆที่เราทั้งสองพยายามโคตรๆแล้ว ไปดูหนังด้วยกัน คุยกัน เล่นกัน มันนั่งจับมือผม ตอนนั่งแท้กซี่ไปหอเพื่อนมันก็นั่งจับไหล่นวดไหล่ผมตลอด และมีอะไรมากมายกว่านั้นที่ไม่สามารถออกสื่อได้ แต่สุดท้ายอย่างที่บอกเราก็คบกันไม่ได้ เพราะเขามีแฟนอยุ่แล้ว ผมไม่รู้ว่ามันจำสิ่งต่างๆที่เราทำได้ไหม แต่ผมจะบอกมันว่าผมจำได้เสมอ
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ณ ตอนนั้นที่มีความรุ้สึกดีๆให้กัน ขอบคุณที่บอกรัก ขอบคุณทุกอย่าง
ขอโทษแฟนมันด้วยที่ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้
แต่ยังไงก็โคตรรักเลยนะ
..............ตอนนี้ผมไม่คุยกะมัน เพราะไม่อยากทำผิดไปมากกว่านี้ไม่อยากแย่งของใคร ผมจึงต้องข่มใจตัวเอง.......รักมากนะ..