เป็นเรื่องที่ผมพยายามทบทวนมาตลอด

คือมีครั้งหนึ่ง ผมไปเยี่ยมญาติที่เป็นหมอ อยู่ที่ โรงพยาบาลเชียงคำ จังหวัด พะเยา

วันนั้นตอนเย็นๆ ผมจะลงจากลิฟต์ ชั้น 5 ลงมาชั้น 1 ผมก็กดลิฟต์ ที่ชั้น 5
พอลิฟท์เปิดออก ผมก็เดินเข้าไปในลิฟต์ ในใจตอนนั้น ยังคิดว่า อืมม ไม่มีใครในลิฟต์
คือลิฟต์ ก็ไม่ใหญ่อะไร ถ้ามีคนอยู่ในนั้น ผมต้องเห็นอย่างแน่นอน ไม่มีทางหลบมุมใดๆได้

ผมไม่ได้เดินก้มหน้าอะไรทั้งสิ้น คือมองเข้าไป แล้วก็เดินเข้าไป คิดในใจว่า ไม่มีใคร แล้วก็หันมา กดปุ่มลงชั้น 1
แล้วก็ยืนหันหน้าออกไปทางประตูลิฟต์ ยืนอยู่หน้าแผงปุ่มกดชั้นต่างๆนั่นแหล่ะ

พอลิฟต์ถึงชั้น 1 ประตูเปิดออก ผมก็เตรียม เดินออก แต่ผมกลับได้ยินเสียงคนเดินด้านหลังผมเหมือนกัน
ผมเลยหันหลังไปมอง เห็นผู้ชายคนหนึ่ง สวมเสื้อลายสก็อต กางเกงขาสั้นประมาณเข่า รองเท้าแตะ อายุน่าจะประมาณ 45 อยู่ข้างหลังผม

ผมขนลุกซู่เลย ผมมองอย่างหวาดระแวง
จนผมเดินออกจากลิฟต์มา ผมก็ยังหันไปมองเขาอยู่
ใบหน้าเขาสงบนิ่ง เดินก้มหน้านิดๆ สบตาผมบ้าง แล้วเดินตามผมออกมา

ผมใจคอไม่ดี พยายามเดินเข้าหากลุ่มคน แล้วก็เหลียวกลับไปมอง ประมาณ 2 ครั้ง
พอเหลียวกลับไปมองครั้งที่ 3 เขาก็หายไปแล้ว

ผมพยายามคิดทบทวนตลอด ว่า เดินผมเดินเข้าไปในลิฟต์ ตอนอยู่ชั้น 5 นั้น ผมไม่ได้มองอะไรรอบคอบหรือเปล่า ใจลอยหรือเปล่า

ไม่นะ ผมมีสติดีอยู่ทุกประการ แล้วลิฟต์ก็ประมาณ จุคนได้สัก 7 คน เป็นไปไม่ได้ ที่มีคนยืนอยู่ในลิฟต์แล้ว 1 คน แต่ตอนเข้าไปผมมองไม่เห็น

ผมเลยเอาไปถามญาติผม เขาก็บอกว่า เขาทำงานที่นี่มาตั้งนาน เขาไม่เห็นจะเจออะไรเลย อย่าคิดมาก

ผมยังคาใจอยู่ทุกวันนี้

และผมก็คิดว่า "ผมเคยเจอผี" มาแล้ว อย่างแน่นอน