คห.6  พูดคล้ายเพื่อนผมเลยเรื่องการแบ่งเค้ก     พนักงานมีกี่คนในบริษัท การแบ่งเค้กมันก็ไม่เท่ากัน  ผู้บริหารเงินเดือนเป็นแสนมีรถประจำตำแหน่ง ค่าน้ำมัน ค่าซ่อมค่ามือถือ ค่าอื่น ๆ  พนักงานซื้อรถเอง มือถือจ่ายเองอื่น ๆ จ่ายเองหมด  เพราะการทำเงินให้บริษัทต่างกันมาก   แน่นอน เขาไม่รักพนักงานเท่ากับผู้บริหาร ผู้บริหารไม่สำคัญเท่าองค์กร สุดท้ายแล้วเหมือนกันหมดคือลูกจ้าง ไม่ว่าตำแหน่งระดับใดเพียงแต่ความสำคัญต่างกันการดูแลต่างกัน

อีกอย่างบริษัทเขาไม่ได้รักคุณ    เขารักที่ความสามารถของคุณในการเข้าไปทำงาน  เวลาคุณเข้าไปทำงานบริษัทใหญ่ ๆ เขาคัดเกรดเฉลี่ย คัดภาษาความสามารถอื่น ๆ เพื่อดูความสามารถของคุณ          เขาไม่ไ่ด้สัมภาษณ์คุยกับคุณถูกคอ เห็นความตั้งใจของคุณในการทำงาน  ยื่นโอกาส งานการให้คุณทำเวลาคุณกำลังตกยาก เขาไม่ไ่ด้ดูแลคุณยามเจ็บป่วยหรือพิการไป  สุดท้ายคนใกล้ชิดเรามากที่สุดคือครอบครัวต่างหาก งานมันแค่อาชีพนึงอย่าไปรักหรือทุ่มเทมากเกินไป  เว้นระยะห่างไว้ให้พอดี        ผมเคยเจอผจก บางคนมักทุ่มเทให้กับงานเงินเืดือนของคนพวกนี้ประมาณ 8 หมื่นอัพแล้วมักจะมาว่าลูกน้องบางคนอยากให้ทำงานอย่างโน้นอย่างนี้ ทุ่มเทความสามารถ    เจอผมตอกหน้าเข้าไป   เงินเดือนพนักงานเขาแค่ 1xxxx  กว่าบาทขึ้นไป จะให้เขาทำงานหรือไปมีความรักบริษัทเท่ากับคนเงินเดือน 8 หมื่นได้ยังไง    ความรักและความสามารถมันไม่เท่ากันอยู่แล้ว   ความรักทุกอย่างต้องมีสติ                  ถ้ารักบริษัทแบบไม่มีสติ ไม่ฉลาดรอบคอบ  ก็ลองนึกถึงพวกหน้ามืดตามัวผิดหวังในความรักแล้วกันว่าเป็นไง