สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิงนะคะ ตัดผมสั้นทรงนักเรียนเนี่ยแหละค่ะ ใส่แว่น ไม่เคยมีแฟน เพราะเราคิดว่าชีวิตเราไม่ได้ต้องการแค่แฟน หรือเราคิดว่าแฟนก็ไม่ได้มีความสำคัญขนาดนั้น อีกอย่างก็กำลังเรียนอยู่ด้วย เราเลือกการมีงานดีๆทำ ครอบครัวพ่อแม่มีความสุข ไม่ได้เฟคนะคะ คือเราคิดอย่างนั้นจริงๆ และก็จินตนาการไม่ออกเลยค่ะว่าถ้าเรามีแฟนจะเป็นยังไง เราไม่ได้สวย เลิศ หน้าตาดี ฯลฯ แต่เราเรียนค่อนข้างดีค่ะ เพื่อนมีอยู่หนึ่งคน เป็นผู้หญิงด้วยกันค่ะ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่รู้และไม่แคร์หรอกค่ะว่าใครจะมองยังไง มีคนถามบ่อยๆว่าได้เป็นแฟนกันหรือเปล่า เราก็บอกว่าไม่แล้วก็เฉยๆไป จนมีรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งมาชอบค่ะ เราว่าเรื่องมันไปกันใหญ่แล้ว เราก็ปฏิเสธพี่เค้าไป พี่เค้าก็ตื้อเราอยู่บ่อยๆ งานเทศกาล งานประจำปี ก็เอาของมาให้ เราก็ยินดีรับเอาไว้นะ และไม่นานพี่ชายเราก็เอาเรื่องพวกนี้ไปบอกแม่โดยที่ไม่รู้เรื่องก่อนหน้านี้เลย แม่เราก็คงจะพูดกับพี่เราหลายเรื่องแหละค่ะ แม่ก็มาถามเราว่าชอบแบบนั้นหรอ? เราก็ไม่ตอบแล้วคิดในใจว่าแบบไหนวะ? หลังจากนั้นเราก็บอกแม่ว่าเราเป็นผู้หญิงและไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วย เราก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นแม่คิดยังไง หลังจากเรื่องนี้ผ่านไปนานแล้ว พี่เราบอกกับแม่ว่าพี่เป็นเกย์ เราก็รับไม่ได้หรอกนะ แต่ก็ไม่ได้ต่อต้านใดๆทั้งสิ้น แม่แรกๆก็ดูเหมือนรับได้ แต่หลังๆมาเริ่มออกอาการไม่ชอบ รวมถึงเหมารวมเราด้วย เหตุการมันเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ มีลูกค้ามาที่บ้านแม่เราก็คุยกับลูกค้าเป็นเรื่องปกติ คุยไปคุยมาก็รามมาถึงพี่และมีเราด้วย เราโมโหและโกรธมาก ก็บอกว่าไม่ได้เป็นจะอะไรนักหนา อารมณ์ตอนนั้นมันเป็นแบบนี้จริงๆ แต่เราก็ได้แต่นั่งนิ่งๆแล้วพูดกับตัวเองว่าถ้าเราไม่ได้เป็นจะไปแคร์ทำไม แล้วเรื่องวันนั้นก็ผ่านไป จนมาถึงวันนี้มีลูกค้ามาอีกเหมือนเดิม แต่มากันสองคน เราเดินไปหน้าบ้านพอดีได้ยินแม่พูดว่าสมัยนี้เกย์ก็เยอะ ทอมก็เยอะ พอเราได้ยินก็โมโหมากๆ สายตาลูกค้านี่มองอย่างกับตัวประหลาด และมองทั้งสองคนด้วย แต่แม่ก็ทำตัวพูดคุยกับเราปกติ นี่ไม่รู้เลยใช่มั้ยว่าทำให้เราโมโหอยู่! เราก็เลยเดินหนีมาปรึกษาเพื่อนๆที่นี่ เราจะทำยังไงดีคะ เราไม่ได้ดูถูกเพศที่สามนะคะ แค่เราไม่ได้เป็นแบบนั้น