นกพิราบชอบมาทำรังที่ห้องของเรา เป็นอาคารตึกพาณิช และมันอยู่บนหัวนอนเรา เรากลัวว่าจะมีเชื้อโรค เราเก็บล้างทุกครั้ง เอารังนกไปทิ้งทุกครั้งที่มันทำรัง มีครั้งหนึ่งมันมีลูก2ตัวกำลังจะโต แล้วเราหยิบลูกมันเอาไปไว้ข้างล่างใกล้ต้นไม้ใกล้ถังขยะ กะไว้ว่าเมื่อทำความสะอาดเสร็จเราจะเอาไปในป่า เดียวหมาจะมาคาบไป เมื่อทำความสะอาดหน้าห้องเราเสร็จ สิ่งที่ไม่คาบคิด ลูกนกมดขึ้นทั้งตัว ตายแล้ว คือเราไม่ได้ตั้งใจ คือเราเสียใจมาก เราไม่ได้อยากให้มันตายเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเรา เราจนมีปม อยู่ในใจตลอดมา และเรากลัว ว่า แม่นกจะแค้นเรา เรากลัวว่า เราจะมีลูก แล้ว ลูกเราต้องตายแบบลูกนก เพราะการที่เราไปเอาบ้านเค้าทิ้ง มันก็บาปแล้ว แล้วทุกวันนี้เราก็ไม่มีบ้านอยู่เราต้องเช่าเค้าอยู่จากที่เราเคยอยู่กับพ่อแม่ แต่เรื่องก็เกิดขึ้นกับเรา เราโดนพ่อไล่ออกจากบ้าน จนทุกวันนี้เราก็ไม่มีบ้านอยู่ เราคิดว่า แม่นก คงคิดแค้นเรามาก มันมีทางแก้ไข อะไรได้มั่งค่ะ  เราไม่ได้ตั้งใจที่จะให้มันเป็นแบบนี้เลย เราเสียใจ เรากลัว กลัวว่าวันหนึ่ง ลูกเราจะตาย ทั้งที่ยังเล็กๆอยู่ เรากลัว แค่เราไม่มีบ้านอยู่เราก็คิดว่า เราไปเอารังมันออกไปทิ้ง ที่เราทำไปก็เพื่อรักษาชีวิตเรา ถ้าย้อนเวลากลับได้เราจะไม่ทำ