สวัสดีคะ เพื่อนๆชาว Pantip ทุกคน ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราเป็นมือที่สามโดยไม่รู้ตัว (ตอนแรกไม่รู้) ขอเริ่มเลยนะคะ
จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดครั้งนี้ เราโสดเราเหงาตามประสาคนที่เลิกกับแฟน (เลิกมาหลายเดือนแล้ว)
เราเลยเลือกที่จะโหลดแอฟเพื่อหาคนคุย เราโหลดมาได้ไม่กี่ ชม. จนเราเปิดแอฟนั้นขึ้นมาแล้วก็มีคนในพื้นที่นั้นแอดเรามา
เราคุยกันด้วยความที่เราเองไม่มีใครเลยทำให้เรารู้สึกดีกับเค้าแต่ไม่ได้รักนะคะ นั้นคือจุดเริ่มต้นที่เราได้มาเจอกัน
หลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้ามาตลอดแต่ก็มีคุยกับคนอื่นบ้าง แต่เรากับรู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้มากเป็นพิเศษ (คารมเค้าเยอะเราเลยหลง)
เราคิดว่าเรากับเค้าที่เจอกันมันถือเป็นเรื่องบังเอิญมาก เค้ามีเพื่อนอยู่แถวละแวกเดียวกับเราแล้วเค้าก็กำลังจะขึ้นมาหาเพื่อน
ซึ่งมันทำให้เรา 2 คนเจอกัน อย่างแรกที่เจอกันคือไปกินข้าวก็คุยกันเรื่อยเปื่อย แล้วเค้าก็มาส่งเรา (เราคิดว่าเราจะได้เจอเค้าแค่นั้นแล้ว)
แต่เค้าก็ทักมาชมนู้นนี้นั้นเรา ก็คุยกันไปสักพักเค้าก็ชวนเราออกไปข้างนอกอีกแต่ครั้งนี้กลับดึก
(ยอมรับนะคะว่ามันเร็วเกินไปสำหรับความไว้ใจ)
แต่ด้วยพื้นฐานเค้าเป็นคนที่ค่อนข้างหน้าเชื่อถือขอไม่เอ่ยนะส่วนๆนี้นะคะ เราคิดว่าเค้าคงไม่หวังอะไรจากเราหรอก
หลังจากไปเที่ยวเสร็จเค้าก็มาส่งเรา
** แต่สันดานผู้ชายเราคิดว่าเรามองคนไม่ผิดด้วยความที่เชื่อใจคนง่ายถือเป็นข้อเสียอีกอย่างเราเป็นคนขี้สงสาน
วันนั้นมันดึกมากเค้าเลยบอกกับเราว่าติดต่อเพื่อนไม่ได้เลย เราก็พยายามบอกเค้าว่าให้ลองโทรไปใหม่สิเดี๋ยวเรารอเป็นเพื่อน
เค้าก็บอกติดต่อไม่ได้เลยขอไปนอนห้องเธอได้มั้ย (เค้าสัญญาจะไม่ทำอะไรให้นอนตรงไหนก็ได้)
เราก็เงียบ (เราพยายามให้เค้าโทรหาเพื่อนหลายครั้ง) จนสุดท้ายเราก็ใจอ่อน หลังจากนั้นขอไม่เอ่ยนะ
เราคิดว่ามันคือความผิดพลาดเพราะความเชื่อใจของเราเองเพราะเราเอง **

แต่เรื่องมันก็ไม่ได้จบแค่นั้น เราเสียใจมากพยายามนึกว่าทำไม ทำไมคนแบบเราถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยทำร้ายใคร ไม่เคยเลยสักครั้ง เราทั้งด่าทั้งโกรธทั้งเกียดเค้า แต่เค้ามองเราแล้วเหมือนจะร้องไห้
เค้าบอกบอกเราว่าเค้าขอโทษเค้ารักเรามาก บลาๆๆ (เรื่องมันยืดเกินไปเกรงว่าจะเยอะขอข้ามๆอะไรที่ไม่สำคัญออกนะคะ)
เรากลัวหลายอย่างเราเลยเลือกที่จะไว้ใจผู้ชายคนนี้อีกครั้งโดยการที่ยังคุยกับเค้าต่อ
แล้วเค้าให้สัญญาว่าเค้าจะไม่ทำแบบนี้อีกถ้าเราไม่ต้องการ
หลังจากนั้นเราก็คบกัน ชีวิตดำเนินต่อไปเราคุยกับเค้าปกติ เรากับเค้าเจอกันบ่อยส่วนมากเจอกันจะพากันไปกินนู้นนี่นั้น
ชีวิต Happy  มาก แต่ด้วยความที่เค้าเคยบอกว่าเค้าไม่เล่นพวก social เราเอะใจ ปกติไม่ค่อยสนใจอะไรแต่เรารู้สึกเค้าแปลกๆ
ด้วยความที่อยากรู้เราทำทุกอย่างด้วยวิธีของเราจนรู้ว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้วตอนนั้นเจ็บมากคะ ไม่คิดว่าเราจะมาเจออะไรแบบนี้
ความรักที่เรามีให้เค้ามันมากจนถอนตัวออกมาไม่ได้แล้ว เค้าโกหกเรามาตลอด เราเหมือนเป็นควายในสายตาเค้า
เค้าพยายามพุดว่าเค้ากำลังจะเลิกกับแฟน ขอเวลาหน่อยด้วยความที่รักเราเลยให้เวลาเค้า จริงๆมันมีหลายอย่างนะคะ
เราคุยกับผู้ชายคนนี้มาความทุกข์มันมากกว่าสุขอีก แต่เราเลือกที่จะยืนอยู่เพราะเราคิดว่าเรารักเค้ามาก
แล้วคิดว่าเค้าจะเปลี่ยนตัวเองได้สักวัน
จริงๆถ้าเราถอยออกมาตั้งแต่ที่รู้ความจริงทุกวันนี้เราคงไม่ต้องเจ็บขนาดนี้
หลังจากที่เรารู้ทุกอย่างเรากับเลือกทางผิดโดยการคุยกับเค้าต่อทั้งๆที่เค้ามีแฟน (เราเลวแบบเต็มรูปแบบ)
แต่ตอนนั้นเราคิดว่าเรื่องทุกอย่างที่มันเกิดกับเรามันไม่ยุติธรรมสำหรับเราเลย หลังจากนั้นเรากับเค้าก็คุยกันเหมือนปกติ เจอกันปกติ
จนเวลาล่วงเลยมาหลายเดือน (ตลอดระยะเวลาที่คุยกันเราเจ็บมากเพราะเรารับรู้ทุกๆอย่าง
เคยบอกกับตัวเองว่าถ้าเราไม่รู้เรื่องพวกนี้มันคงดีกว่าที่เรามารับรู้ซะอีก) ทำไงได้เราเลือกทางเดินของเราเองนิเราเลวมาก
พยายามจะหายไปจากชีวิตผู้ชายคนนั้นหลายครั้งแต่สุดท้ายก็กลับมาทุกที กลับมาเจ็บซ้ำๆ
จนกระทั้งวันนึงเรามีโอกาสได้คุยกับแฟนเค้า (มันคือความบังเอิญ) เราไม่ได้คิดจะแย่งรึไปละลานผู้หญิงคนนั้นนะ
ไม่เคยอยากได้ผู้ชายคนนั้นโดยวิธีเลวๆ จนกะทั้งเราได้รู้ความจริงทุกๆอย่างอีกครั้งจากปากแฟนเค้า
ว่าเค้าไม่เคยคิดจะเลิกกันจริงๆเค้ายังรักกันอยู่รักมากด้วยซ้ำ
ตอนนั้นเราคิดแล้วว่า เฮ้ยย ตื่นได้แล้วนี่รู้อะไรหลายอย่างแล้วนะ เดินออกมาได้แล้ว
ตอนนั้นสงสานแฟนเค้ามากที่เราทำร้ายเค้าลับหลัง เพราะด้วยความที่แฟนเค้าคุยกับเราดีมาก
เราเลยเลือกที่จะเดินออกจากชีวิตผู้ชายคนนี้ดีกว่า แต่…. ก็ไม่จบผู้ชายคนนั้นไม่หยุดที่จะคุยกับเรา
อ้อนวอนเราสารพัด (คงเดากันออกสินะว่าเราจะอยู่รึจะไป)  เราเลือกที่จะอยู่คะ หลังจากนั้นมาเราไม่เคยมีความสุขอีกเลย
(เรื่องแฟนเค้าเราขอไม่พุดถึงนะคะ เราประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำเกินไป )

เราอยากเดินออกมาเพราะเราเจ็บมาเยอะแล้ว เราไม่อยากบาปไปมากกว่านี้ แต่ทุกๆครั้งที่เราจะเดินออกมาเราเจ็บเหมือนตายทั้งเป็น มันเจ็บเหมือนจะขาดใจเรารักเค้ามากคะ มันมากจริงๆ เรื่องของเรากับผู้ชายคนนี้มันไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้วแต่เราพยายามทุกวิธีที่จะเดินออกมา พยายามอ่านบทความหลายๆอย่างเพื่อหาวิธีแต่สุดท้ายเราก็แพ้ใจตัวเอง
ที่มาตั้งกะทู้นี้เราไม่ได้มาขอความเห็นใจ แต่เราแค่อยากมาเล่าประสบการณ์ว่าการเป็นมือที่สามมันไม่ได้มีความสุข คนที่เป็นมือที่สามไม่ได้ต้องการที่จะแย่งของๆคนอื่นเสมอไป  ครั้งนึงเราเคยเกียดคนที่เป็นมือที่สามว่าไม่มีปัญญาหาแฟนเองหรอ จนกระทั้งวันนี้เราได้มารับรู้ถึงความรู้สึกนั้นจริงๆ ว่าการเป็นมือที่สามมันเจ็บนะ เจ็บมากๆ (ไม่ต้องพิมพ์นะคะ รู้ว่าเจ็บทำไมไม่เดินออกมา คนที่เคยมีความรักถ้าไม่รวมว่าเป็นมือที่สาม พวกคุณจะรู้ว่าการที่เดินออกมาในวันที่เรารักเค้าอยู่มันเจ็บแค่ไหน)  เราอยากระบายในสิ่งที่เราไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ เพราะเรารู้ว่าไม่มีใครเข้าใจเราได้นอกจากตัวเราเอง

อยากมาเตือนสติคนที่กำลังจะเป็นมือที่สาม ในวันที่คุณหยุดได้คุณควรหยุดนะคะ
อย่าเป็นแบบเราเพราะถ้าความรู้สึกมันมาไกลแล้วคนที่เจ็บก็คือคุณ ผู้ชายไม่มีทางเลือกคนที่เป็นคนในสถานะแบบคุณแน่นอนคะ
จากประสบการณ์ ต้องขอบคุณเรื่องทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรามันสอนอะไรหลายอย่างจริงๆ
สอนให้เรารู้ว่า ผู้ชายเจ้าชู้ ต่อให้เราไว้ใจมันแค่ไหนมันก็ไม่มีทางเลิกสันดานของมันแน่นอน จนกว่ามันจะเจอสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตมัน
ดูจากเคสของเรานะคะ

ถ้าพิมพ์อะไรผิดไปก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็น