สวัสดีค๊าบเรื่องที่ผมจะขอคำปรึกบวกกับขอระบายให้เพื่อนๆในนี้ฟัง เป็นเรื่องจริงและความรู้สึกของผมทั้งหมดที่เก็บมานะครับหากมีการพิมพ์หรือเว้นวรรคคำที่ค่อนข้างจะอ่านยากก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ  คือผมเองปกติเองอาศัยอยู่กับพ่อและพ่อเป็นคนส่งเสียเลี้ยงดูผมตามปกติ ส่วนแม่เลิกกับพ่อไปตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ผมก็เรียนหนังสือเหมื่อนเด็กๆ ทั่วไปจนกระทั้งผมเรียนในระดับชั้นที่สูงขึ้นค่าใช้จ่ายต่างๆ ก็มากขึ้นด้วยและพ่อผมเป็นคนที่ค่อนข้างติดสุราและเล่นหวยงวดละหลายพันเลยครับไหนจะบุหรี่และค่าใช้จ่ายต่างๆ นาๆ อีก จนเขาไม่สามารถส่งเสียบผมเรียนได้ซึ่งแรกๆ ผมก็เสียใจนะครับว่าทำไมคนเป็นพ่อถึงทำแบบนี้กับลูกได้ ความเมาทำให้ญาติๆต่างไม่ค่อยจะชอบพ่อผมเท่าไหร่ (พอเมาแล้วพ่อมักจะพูดจาไม่ค่อยเข้าหูคนอะครับ) ตอนแรกผมเองก็กะว่าจะประชดพ่อโดยการจะไม่เรียนต่อแล้วออกมาหางานทำให้รู้แล้วร็ลอด ตอนนั้นผมศึกษาอยู่ ปวช.ปี3 ครับก็เรียกได้ว่าช่วงจะจบแล้วด้วยแต่อนาคตถูกตัดลงก่อนดื้อๆ แต่ว่าในความโชคร้ายยังมีความโชคดีป้าผมหรือก็คือพี่สาวพ่อเขาเข้ามาช่วยส่งเสียเลี้ยงดูผมแทนพ่อครับ เพราะเขาเองก็เลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็กเหมื่อนกัน และเขาเองก็เป็นคนที่มีรายได้ค่อนข้างมากเนื่องจากมีกิจการเป็นของตนเอง เขาก็ส่งเสียเลี้ยงดูผมมาจนตอนนี้ก็ ปวส.2 แล้วคับ ใกล้จะจบแล้วอีกแค่ปีเดี่ยวเท่านั้น แต่ผมก็ทำงานตอบแทนเขานะครับ งานที่ทำช่วยเขาไม่ได้มีเงินเดือนอะไรเลยแต่ผมทำให้เพราะทำถือว่าเป็นการตอบแทนพระคุณท่านที่ส่งเสียเลี้ยงดูผมให้ที่หลับที่นอน ก็ถือว่าดีเลยแหละครับถึงบางครั้งผมจะรู้สึกถึงความน้อยใจบ้างที่ลูกเขาทำไม่ต้องมาทำอะไรแบบที่ผมทำเลยอาจเป็นเพราะลูกเขาเป็นผู้หญิงมั้งครับ ส่วนผมมันก็แค่เกย์หัวโปกตัวใหญ่ๆ ที่มาอาศัยบ้านเขา หลายๆท่านอาจจะมองว่ามันดูเป็นเรื่องเล็กๆนะครับแต่ความรู้สึกของคนเราอะไรที่มันอึดอัดและน้อยใจมากๆ ก็กลัวมันจะระเบิ่ดออกมาท่าไม่มีที่ระบาย เรื่องราวไม่ได้มีแค่นี้ครับลูกสาวป้าหรือที่ผมเรียกเขาว่าพี่สาวท่าพูดกันตามตรงผมก็สนิทกับเขามากๆเลยนะครับ ผมรักเขามากๆเลย เขาเป็นพี่สาวที่เข้าอกเข้าใจผมดีมากๆ จากปกติผมจะเจอกับเขาแค่อาทิตย์ละครั้งปัญหามันเลยไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยจนผมรู้สึกอึดอัด แต่พอเข้าย้ายกลับเข้ามาอยู่บ้านตัวเขาเองก็ดูเปลี่ยนๆไปอารมณ์แปลปวนเดี่ยวดีเดี่ยวร้ายบางครั้งผมอยู่เฉยๆ เขาก็มาใส่อารมณ์กับผมสะงั้น บางทีก็ทำท่าทางลำคานผมสะเต็มประดาผมเองก็ไม่ใช่พวกความอดทนสูงกลัวจะมีปากเสียงกันเลยเลือกออกห่างเขาเท่าที่ทำได้แต่ก็ไม่ใช่จะห่างได้ทุกครั้งไปเพราะเป็นคนอยู่บ้านเดี่ยวกันนี่เนอะ หลายๆครั้งคำพูดและสีหน้าของพี่สาวก็ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าหรือจริงๆ แล้วเขาไม่อยากไห้ผมอยู่ที่บ้านของเขาแล้ว เพราะอยู่ก็ช่วยอะไรได้ไม่มาก งานบางอย่างก็ทำได้ไม่เต็มที่ เงินก็ต้องขอแม่เขา เหมื่อนมาเพิ่มภาระให้เขาป่าวๆ ตัวผมเองก็พยามนะครับพยามจะไม่น้อยใจแต่มันยากเย็นจริงๆ เพราะผมเป็นคนคิดมาก คิดเล็กคิดน้อย เงินที่ผมขอป้าบางทีกว่าจะขอได้ต้องใช้ความกล้าเป็นวันๆ เลยนะครับ เพราะความเกรงใจค่าเทอม เทอมนี้ผมจึงจ่ายเองโดยใช้เงินจากการฝึกงานที่ได้มาจ่ายเพราะไม่อยากรบกวนเขาอะครับ เรื่องราวต่างๆที่ผมเล่ามามันมีความละเอียด และซับซ้อนกว่าที่พิมพ์ไว้มากๆ เพียงแต่ผมอยากหาที่ระบายอะครับว่าผมควรทำไงดีควรจะตีตัวออกมาจากครอบครัวป้าดีไหมไปตายเอาดาบหน้า เพราะพี่สาวก็จะกลับมาอยู่บ้านถาวรแล้วผมกลัวจะมีปัญหากันอะครับ เพราะไงตัวผมเองก็ผู้อาศัยยอมสละเวลาความสุขของตัวเองไปหลายๆครัฃ้งเพราะคำว่าเกรงใจ ยอมเสียเพื่อน ผิดนัดเพื่อน เพราะคำว่าต้องทำงานที่บ้าน และอย่างที่ผมบอกว่าผมเองก็เกรงใจป้าด้วยที่จะขอเงินไปเที่ยวกับเพื่อนกว่าจะได้เที่ยวแต่ละครั้งนี่เรียกว่าเก็บเงินจากที่ได้เล็กๆน้อยๆมาสุดชีวิตอะครับ เพราะต้องวางแผ่นด้วยว่าท่าไปเที่ยวต้องใช้เท่านี้ บางทีไปเที่ยวก็ไม่มีเงินกินด้วยซ้ำเพราะต้องเหลือไว้จ่ายค่ารถไปกลับ อยากได้อะไรก็ต้องเก็บเงินเองสะเป็นส่วนมาก ผมควรจะทำยังไงดีครับ มันอาจดูเป็นปัญหาที่เล็กน้อยมากๆ มันก็กลัวจะระเบิ่ดออกมา ซ฿่งปัญหาหลักๆที่ทำให้ผมไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วก็เพราะตัวพี่สาวเนี้ยแหละครับด้วยอารมณ์และคำพูดที่บางทีเขาก็ลืมนึกถึงความรู้สึกเรามันทำให้ผมรู้สึกแย่มากๆเลยครับ