เรื่องเกิดเมื่อคืนวันที่ 11/05/59 เเฟนผมบอกว่าเย็นนี้ไปหา พ่อ แม่ นะ
ขอเล่าที่มาหน่อยนะครับ ผมกับแฟนอยู่ด้วยกันมาเกือบ 8 ปี มีลูกชาย 2 ปี 9 เดือน แฟนผมเป็นคนแบกโลกครับ ชอบเก็บความรู้สึกไว้คนเดียว เธอเป็นคนเก่งน่ารักเสมอในสายตาผม ทุ่มเท จริงจัง กับความรักมาก เธอจะเป็นฝ่ายมอบความรู้สึกดีๆไห้ตลอดมาแม้ว่าผลตอบแทนที่เธอได้รับแค่1ใน10แต่เธอไม่เคยเเสดงออก เธอไห้ผมมาตลอด5-6ปี แต่ผมมันโง่ปล่อยไห้เธอ เจ็บซ้ำเจ็บซาก พอน้องคลอดออกมา มันยิ่งทำไห้เธอเก็บกด มากขึ้น
ส่วนตัวผม ผมติดเกมส์ มาตลอด เข้าบ้านก็เล่นเกมส์ ไม่ค่อยจะใส่ใจเธอและลูกเลย ผมคิดแต่ว่าผมรักและซื้อสัตย์กับเธอมากแค่เล่นเกมส์คงไม่เป็นไร เธอทำงานเสมียนเลี้ยงลูก งานบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าว ทุกอย่างเธอหมด ส่วนผมถ้าเธอไม่ใช้ก็ไม่คิดจะทำ พอทำก็เเสดงท่าทีฟึดฟัด เธอเคยเตือนผมสองครั้ง ว่าถ้าเป็นแบบนี้ได้อยู่คนเดียวแน่ ผมก็ยังไม่สำนึกตัว และนั้นคือโอกาศ2ครั้งสุดท้ายในชีวิตผม
เข้าปี 2015 กลางๆปี ผมเห็นว่าเธอได้มีคนเทคแคร์แทนที่ผม ผมรู้ตัวเมื่อ สงกรานต์ 2016 เกือบปีที่เธอคบคนอื่นโดยผมยังโง่กับเกมส์
เมื่อผมถาม เธอก็พูดตรงๆ ว่า เธอเจ็บมามาก มากจนกลายเป็นความ ชินชา เฉยๆ ผมว่าเธอไม่ได้เพราะคำว่า ตลอด 5 ปีมัวทำอะไรอยู่ ผมก็ทบทวน ผมไม่เคยถามเธอสักครั้งว่า เหนื่อยไหม,เย็นนี้ไปเที่ยวไหนไหม,เย็นนี้อยากกินอะไร ผมไม่เคยถาม มีแต่จะตรงกันข้ามตลอด
เราก็ตกลงกันว่า จะกลับมาด้วยกันแต่คงไม่เหมือนเดิม เพราะเธอ ชินแล้ว ผมก็กลับตัวเปลี่ยนพฤติกรรมทั้งหมด ตั้งแต่วันที่ 14/04/2016 ผมก็ทำทุกๆอย่างไห้เธอสบายที่สุด ผมก็คิดว่านี่คือโอกาศ ระหว่างนี้เธอก็ติดต่อกับชายอีกคนแต่น้อยลงมาก ด้วยความที่ผมหึงเวอร์ไป กลายเป็น จี้ จุกจิก เซ้าซี้ ใข้คำพูดประชดบ่อยๆ จนเธอ อึดอัด แต่ระหว่างที่เค้าคุยกัน ผมรู้สึกว่าเค้ามีความรู้สึกดีๆไห้ผมตลอด ถ้าไม่ไป จี้ถาม ถึงอีกคน ผม กอดเธอได้ หอมได้ จุ๊บได้ เธอไม่รังเกียจ ไม่เฉยชา ผมเลยสับสนจน สติควบคุมยาก มีแต่คำถาม ถึงเรา3คนบ่อยๆ ความอดทนของเธอจึงถึงขีดจำกัด ผมพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่เธอคอยไห้กำลังใจ ว่า เค้าแค่คุยเฉยๆ แต่เธออยู่กับใคร ทำไมไม่เเสดงความรักไห้เห็น
ผมรู้แค่ว่า เธอมีค่ากว่าทุกสิ่ง เธอเข้ามาเพิ่อเป็นผู้ไห้ แต่5ปีผมทดแทนได้แค่ 28 วัน
สรุปลงเอยที่บ้าน พ่อ แม่ ของเธอ ด้วยการจากกันด้วยดี ไม่บล้อคเฟส ไม่เปลี่ยนเบอร์ สามารถไปหาลูกได้ทุกเมื่อ
ผม ปฎิญานตน ว่า ผมจะรอเธอ จนกว่าจะมั่นใจว่าเธอเจอรักที่ใช่แล้ว เรายังคุยกันได้นะครับ อาจจะในฐานะ พ่อของลูก เธอก็สัญญาว่า ถ้าเหนื่อย หรือ รู้สึกไม่ใช่ เธอจะกลับมา!! ไม่ต้องถามผมว่ารับได้ไหม ผมยินดีที่จะรักผู้หญิงคนนี้ทุกกรณี
เธออาจจะเห็นข้อดีในตัวผมเธอถึงทนมา5ปี สิ่งเดียวที่ผมไห้ คือ ความซื้อสัตย์ ไห้เกียรติ์เธอ ไม่เคยหยาบคาย ไม่เคยทำไห้เจ็บตัวแม้รอยแมวข่วน
ผมร้องไห้ทุกวัน ตั้งแต่วันที่ 14/04 เพราะเสียใจ,รู้สึกผิด กับสิ่งที่ผมทำกับเธอ
สุดท้ายเป็นไปได้ไหมครับ ว่าเธอจะกลับมา
หรือความห่างของเราจะทำไห้เย็นลง
เเฟนผมหมดรักมีโอกาศไหม
ขอเล่าที่มาหน่อยนะครับ ผมกับแฟนอยู่ด้วยกันมาเกือบ 8 ปี มีลูกชาย 2 ปี 9 เดือน แฟนผมเป็นคนแบกโลกครับ ชอบเก็บความรู้สึกไว้คนเดียว เธอเป็นคนเก่งน่ารักเสมอในสายตาผม ทุ่มเท จริงจัง กับความรักมาก เธอจะเป็นฝ่ายมอบความรู้สึกดีๆไห้ตลอดมาแม้ว่าผลตอบแทนที่เธอได้รับแค่1ใน10แต่เธอไม่เคยเเสดงออก เธอไห้ผมมาตลอด5-6ปี แต่ผมมันโง่ปล่อยไห้เธอ เจ็บซ้ำเจ็บซาก พอน้องคลอดออกมา มันยิ่งทำไห้เธอเก็บกด มากขึ้น
ส่วนตัวผม ผมติดเกมส์ มาตลอด เข้าบ้านก็เล่นเกมส์ ไม่ค่อยจะใส่ใจเธอและลูกเลย ผมคิดแต่ว่าผมรักและซื้อสัตย์กับเธอมากแค่เล่นเกมส์คงไม่เป็นไร เธอทำงานเสมียนเลี้ยงลูก งานบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าว ทุกอย่างเธอหมด ส่วนผมถ้าเธอไม่ใช้ก็ไม่คิดจะทำ พอทำก็เเสดงท่าทีฟึดฟัด เธอเคยเตือนผมสองครั้ง ว่าถ้าเป็นแบบนี้ได้อยู่คนเดียวแน่ ผมก็ยังไม่สำนึกตัว และนั้นคือโอกาศ2ครั้งสุดท้ายในชีวิตผม
เข้าปี 2015 กลางๆปี ผมเห็นว่าเธอได้มีคนเทคแคร์แทนที่ผม ผมรู้ตัวเมื่อ สงกรานต์ 2016 เกือบปีที่เธอคบคนอื่นโดยผมยังโง่กับเกมส์
เมื่อผมถาม เธอก็พูดตรงๆ ว่า เธอเจ็บมามาก มากจนกลายเป็นความ ชินชา เฉยๆ ผมว่าเธอไม่ได้เพราะคำว่า ตลอด 5 ปีมัวทำอะไรอยู่ ผมก็ทบทวน ผมไม่เคยถามเธอสักครั้งว่า เหนื่อยไหม,เย็นนี้ไปเที่ยวไหนไหม,เย็นนี้อยากกินอะไร ผมไม่เคยถาม มีแต่จะตรงกันข้ามตลอด
เราก็ตกลงกันว่า จะกลับมาด้วยกันแต่คงไม่เหมือนเดิม เพราะเธอ ชินแล้ว ผมก็กลับตัวเปลี่ยนพฤติกรรมทั้งหมด ตั้งแต่วันที่ 14/04/2016 ผมก็ทำทุกๆอย่างไห้เธอสบายที่สุด ผมก็คิดว่านี่คือโอกาศ ระหว่างนี้เธอก็ติดต่อกับชายอีกคนแต่น้อยลงมาก ด้วยความที่ผมหึงเวอร์ไป กลายเป็น จี้ จุกจิก เซ้าซี้ ใข้คำพูดประชดบ่อยๆ จนเธอ อึดอัด แต่ระหว่างที่เค้าคุยกัน ผมรู้สึกว่าเค้ามีความรู้สึกดีๆไห้ผมตลอด ถ้าไม่ไป จี้ถาม ถึงอีกคน ผม กอดเธอได้ หอมได้ จุ๊บได้ เธอไม่รังเกียจ ไม่เฉยชา ผมเลยสับสนจน สติควบคุมยาก มีแต่คำถาม ถึงเรา3คนบ่อยๆ ความอดทนของเธอจึงถึงขีดจำกัด ผมพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่เธอคอยไห้กำลังใจ ว่า เค้าแค่คุยเฉยๆ แต่เธออยู่กับใคร ทำไมไม่เเสดงความรักไห้เห็น
ผมรู้แค่ว่า เธอมีค่ากว่าทุกสิ่ง เธอเข้ามาเพิ่อเป็นผู้ไห้ แต่5ปีผมทดแทนได้แค่ 28 วัน
สรุปลงเอยที่บ้าน พ่อ แม่ ของเธอ ด้วยการจากกันด้วยดี ไม่บล้อคเฟส ไม่เปลี่ยนเบอร์ สามารถไปหาลูกได้ทุกเมื่อ
ผม ปฎิญานตน ว่า ผมจะรอเธอ จนกว่าจะมั่นใจว่าเธอเจอรักที่ใช่แล้ว เรายังคุยกันได้นะครับ อาจจะในฐานะ พ่อของลูก เธอก็สัญญาว่า ถ้าเหนื่อย หรือ รู้สึกไม่ใช่ เธอจะกลับมา!! ไม่ต้องถามผมว่ารับได้ไหม ผมยินดีที่จะรักผู้หญิงคนนี้ทุกกรณี
เธออาจจะเห็นข้อดีในตัวผมเธอถึงทนมา5ปี สิ่งเดียวที่ผมไห้ คือ ความซื้อสัตย์ ไห้เกียรติ์เธอ ไม่เคยหยาบคาย ไม่เคยทำไห้เจ็บตัวแม้รอยแมวข่วน
ผมร้องไห้ทุกวัน ตั้งแต่วันที่ 14/04 เพราะเสียใจ,รู้สึกผิด กับสิ่งที่ผมทำกับเธอ
สุดท้ายเป็นไปได้ไหมครับ ว่าเธอจะกลับมา
หรือความห่างของเราจะทำไห้เย็นลง