จริง ๆ น่าจะเรียกว่า "อันธพาลคีย์บอร์ด" มากกว่า นักเลงเขาสู้กันต่อหน้า มีศักด์ศรีกว่า ในฐานะที่เป็นนักเลง/อันธพาลคีย์บอร์ด คนนึง ที่ถลำลึกไปจนเกินเยียวยาแล้ว ของใช้ช่วงเวลาที่ยังควบคุมตัวเองได้ มีสติอยู่เล่าให้ฟัง
คนอย่างพวกเราบางคนก็เป็นคนที่นึกสนุกชั่วครั้งชั่วคราว สมัครเฟส ฯลฯ มาแล้วก็ไปโพสว่าคนอื่น บางคนก็เป็นพวกขี้อิจฉา ไม่มีปัญญาจะทำได้อย่างเขาก็หาเรื่องแขวะ ด่า จิก กัด ซึ่งเป็นวิธีที่พวกเราบางคนทำได้ สังเกตได้จากเพจเรียลลิตี้โชว์จะมีพวกนี้ทุกปี หรือไม่ก็อาจความอบอุ่น อยากได้ความรัก แต่ไม่รู้จะทำยังไง
สิ่งที่ทำให้พวกเรามีความสุขก็คือ การถูกด่า เพราะมันทำให้รู้สึกดีมาก ๆ (ฟิน) ยิ่งด่ากันแรง ๆ หยาบ ๆ คาย ๆ มาก ๆ เรายิ่งชอบ มันเหมือนกับอันธพาลชอบเอาก้อนหินขว้างใส่บ้านคนอื่น แล้ววิ่งหนี ตื่นเต้นดี 555+ (เริ่มควบคุมตัว้องไม่ได้...!!! อ้าก..ก!!!!!!!!!!)
.
.
.
มันตื่นเต้นดีนะ ที่ได้เห็นสเตตัสมันเด้งขึ้นมา พอเปิดอ่านแล้วเขาด่าเรา เราก็นั่งหัวเราะได้เป็นนาที ๆ เลย ยิ่งมีความสุขเรายิ่งต้องการมันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนรู้สึกว่าเรากำลัง "เสพติด" มัน ผลเสียก็คือ
1. เราเสียเวลากับสิ่งนี้ไปมากจนไม่มีเวลาทำอย่างอื่น เช่นถ้าเราเปลี่ยนจากการโพสก่อกวนในเพจเลียลิตี้โชว์ ฯลฯ ไปเรียนหรือฝึกร้องเพลงให้เก่ง ๆ แล้วไปสมัคร เราอาจได้ก็ได้ ฯลฯ
2. เสี่ยงกระทำผิดกฎหมาย ทั้ง ป.อาญาหมิ่นประมาท พรบ.ความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ 50 แต่เราก็พยายามเลี่ยงโดยการไม่ไปด่าพ่อล่อแม่เขา ไม่ใช้คำหยาบ ลดระดับเป็นแค่การแขวะ แซวเล่น ๆ เท่านั้น ไม่กุเรื่องให้เขาเสียหาย ไม่แอบอ้างชื่อเขาไปหาประโยชน์อย่างอื่น เช่น อย่างในเพจเรียลลิตี้โชว์เราก็อาจจะโพสว่า "...ตกรอบแน่อน เตรียมซ้อมร้องเพลงอำลาได้เลย" "...ตกรอบคนแรกแน่นอน แฟนคลับเตรียมดิ้นแล้วกัน" "ร้องแบบนี้พรุ่งนีตกรอบแน่ ๆ 555+" อะไรทำนองนี้
3. เราขาดปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง มีปัญหาเรื่องบุคลิกภาพ การวางตัว การยับยั้งชั่งใจ
วิธีการแก้ไข ก็แค่เฉย ๆ ซะ ไม่ต้องไปสนใจ คนพวกนี้ยิ่งไม่สนใจเขาจะยิ่งรู้สึกด้อยค่าแล้วก็เบื่อจนอาจเลิกไปเอง หรือไม่ก็อาจจะตบะแตก โพสข้อความไม่เหมาะจนกระทั่งโดนคดีตามข้อ 2 เรียกว่าแพ้ภัยตัวเองไปในที่สุด
แต่อยากให้มองอีกมุมว่า พวกเราเป็นผู้ป่วย อย่างตัวเรานี่เวลาที่ทำก็รู้นะว่าผิด แต่ควบคุมตัวเองไม่ได้ จนสุดท้ายต้องเข้ารับการบำบัด บางคนก็ขาดความรักไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะได้มันมา สรุปแล้วไม่ว่าจะนักเลงหรืออันธพาลคีย์บอร์ดจะเลวแค่ไหน แต่พวกเราก็ยังต้องการความเห็นอกเห็นใจจากผู้อื่นเหมือนกัน เรายอมรับในสิ่งที่เคยทำพลาดไปทั้งที่รู้แล้วไม่รู้ตัว และอยากขอโทษกับทุกคนที่เคยได้โพสถ้อยคำที่อาจทำร้ายจิตใจไป หรือทำให้ใครไม่พอใจ
คำสารภาพของนักเลงคีย์บอร์ด
คนอย่างพวกเราบางคนก็เป็นคนที่นึกสนุกชั่วครั้งชั่วคราว สมัครเฟส ฯลฯ มาแล้วก็ไปโพสว่าคนอื่น บางคนก็เป็นพวกขี้อิจฉา ไม่มีปัญญาจะทำได้อย่างเขาก็หาเรื่องแขวะ ด่า จิก กัด ซึ่งเป็นวิธีที่พวกเราบางคนทำได้ สังเกตได้จากเพจเรียลลิตี้โชว์จะมีพวกนี้ทุกปี หรือไม่ก็อาจความอบอุ่น อยากได้ความรัก แต่ไม่รู้จะทำยังไง
สิ่งที่ทำให้พวกเรามีความสุขก็คือ การถูกด่า เพราะมันทำให้รู้สึกดีมาก ๆ (ฟิน) ยิ่งด่ากันแรง ๆ หยาบ ๆ คาย ๆ มาก ๆ เรายิ่งชอบ มันเหมือนกับอันธพาลชอบเอาก้อนหินขว้างใส่บ้านคนอื่น แล้ววิ่งหนี ตื่นเต้นดี 555+ (เริ่มควบคุมตัว้องไม่ได้...!!! อ้าก..ก!!!!!!!!!!)
.
.
.
มันตื่นเต้นดีนะ ที่ได้เห็นสเตตัสมันเด้งขึ้นมา พอเปิดอ่านแล้วเขาด่าเรา เราก็นั่งหัวเราะได้เป็นนาที ๆ เลย ยิ่งมีความสุขเรายิ่งต้องการมันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนรู้สึกว่าเรากำลัง "เสพติด" มัน ผลเสียก็คือ
1. เราเสียเวลากับสิ่งนี้ไปมากจนไม่มีเวลาทำอย่างอื่น เช่นถ้าเราเปลี่ยนจากการโพสก่อกวนในเพจเลียลิตี้โชว์ ฯลฯ ไปเรียนหรือฝึกร้องเพลงให้เก่ง ๆ แล้วไปสมัคร เราอาจได้ก็ได้ ฯลฯ
2. เสี่ยงกระทำผิดกฎหมาย ทั้ง ป.อาญาหมิ่นประมาท พรบ.ความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ 50 แต่เราก็พยายามเลี่ยงโดยการไม่ไปด่าพ่อล่อแม่เขา ไม่ใช้คำหยาบ ลดระดับเป็นแค่การแขวะ แซวเล่น ๆ เท่านั้น ไม่กุเรื่องให้เขาเสียหาย ไม่แอบอ้างชื่อเขาไปหาประโยชน์อย่างอื่น เช่น อย่างในเพจเรียลลิตี้โชว์เราก็อาจจะโพสว่า "...ตกรอบแน่อน เตรียมซ้อมร้องเพลงอำลาได้เลย" "...ตกรอบคนแรกแน่นอน แฟนคลับเตรียมดิ้นแล้วกัน" "ร้องแบบนี้พรุ่งนีตกรอบแน่ ๆ 555+" อะไรทำนองนี้
3. เราขาดปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง มีปัญหาเรื่องบุคลิกภาพ การวางตัว การยับยั้งชั่งใจ
วิธีการแก้ไข ก็แค่เฉย ๆ ซะ ไม่ต้องไปสนใจ คนพวกนี้ยิ่งไม่สนใจเขาจะยิ่งรู้สึกด้อยค่าแล้วก็เบื่อจนอาจเลิกไปเอง หรือไม่ก็อาจจะตบะแตก โพสข้อความไม่เหมาะจนกระทั่งโดนคดีตามข้อ 2 เรียกว่าแพ้ภัยตัวเองไปในที่สุด
แต่อยากให้มองอีกมุมว่า พวกเราเป็นผู้ป่วย อย่างตัวเรานี่เวลาที่ทำก็รู้นะว่าผิด แต่ควบคุมตัวเองไม่ได้ จนสุดท้ายต้องเข้ารับการบำบัด บางคนก็ขาดความรักไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะได้มันมา สรุปแล้วไม่ว่าจะนักเลงหรืออันธพาลคีย์บอร์ดจะเลวแค่ไหน แต่พวกเราก็ยังต้องการความเห็นอกเห็นใจจากผู้อื่นเหมือนกัน เรายอมรับในสิ่งที่เคยทำพลาดไปทั้งที่รู้แล้วไม่รู้ตัว และอยากขอโทษกับทุกคนที่เคยได้โพสถ้อยคำที่อาจทำร้ายจิตใจไป หรือทำให้ใครไม่พอใจ