และแล้วก็มาถึงวันนี้ วันที่ผมรู้สึกว่าเสื้อผ้าข้าวของที่ซื้อหามาได้ทั้งหมด มันเกินความจำเป็นต่อตัวเองมากๆจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นรองเท้า หมวก เสื้อผ้า กระเป๋า เข็มขัด... ผมคิดแล้วคิดอีก ผมก็เลยอยากจะบอกตัวเองและมี จุดประสงค์ใหม่ในการใช้ชีวิตที่จะ พยายามไม่ซื้อเสื้อผ้า รวมทั้งกระเป๋ารองเท้าต่างๆเป็นระยะเวลา 1 ปีเต็ม (พิมพ์แล้วก็หันหลังไปดูกองเสื้อผ้า แล้วคิดว่ามันก็ต้องอยู่ได้เหลือเฟืออยู่แล้วหละ...)

ปกติผมเป็นคนรักษาของครับ รองเท้าบางคู่ก็อยู่กันมาเกินสิบปีครับ หรือกระทั่ง เสื้อยืด หรือ กกน. บางตัวก็ตาม... มันก็เลยทำให้มีการสะสมมากขึ้นถึงแม้ว่าจะบริจาคเรื่อยๆ แต่บางครั้งก็รู้สึกอยากจะซื้อ เพราะรู้สึกว่าขาด รู้สึกว่าอยากได้ แต่ได้มาแล้วก็เข้ากล่อง ใส่ครั้งสองครั้ง หรือไม่เคยได้ใส่ออกไปไหนก็มี สรุปก็มากองกันเป็นกำแพง เคยบอกตัวเองตั้งแต่ต้นปีว่าจะเลิกซื้อรองเท้า แต่แล้วปีนี้ก็โดนไปแล้ว 3 คู่ คู่สุดท้ายเป็นเพราะเป็นตัว Retro เคยมีเมื่อ 20 ปีที่แล้วเค้าดันผลิตออกมาอีก ผมก็เลยอยากเรียกความทรงจำสมัยวัยรุ่นกลับมา...พลาดอีกแล้วตรู ฟุ่มเฟือยอีกแล้วตรู ทำโลกร้อนโดยไร้สาเหตุจริงจังอีกแล้วตรู

หลายๆคนอาจจะอยากจะปฏิญาณตนเองในการลดน้ำหนัก หรือออกกำลังกาย แต่ในโลกแห่งการบริโภคเกินความจริงวันนี้ ผมอยากจะปฏิญาณตนเองที่จะไม่ซื้อเสื้อผ้ากระเป๋ารองเท้า เป็นระยะเวลา 1 ปีครับ (และก็จะนำส่วนหนึ่งไปบริจาคและขายด้วย) ถึงในใจจะคิดว่าทำไม่ได้ แต่ก็จะลองพยายามดู สิ่งที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นปัญหาสำหรับผมคือ การที่ผมทำงานอยู่ในแวดวงที่จะมีข้าวของแฟชั่นต่างๆนานา ที่เราต้องดูต้องเห็นเกือบทุกวันเข้ามา แล้วข้าวของดีๆน่าใช้หลายๆอย่างก็หาง่ายเหลือเกิน และก็ไม่ได้เกินกำลังซื้อ ถ้าถามว่าซื้อมาแล้วมีความสุขไหม อาจจะไม่เลยทีเดียวแต่เหมือนมีความรู้สึกว่า จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไงมากกว่า (ผญ. ส่วนใหญ่คิดกันแบบนี้ไหมครับ ?)

ผมอยากทราบครับว่า คุณมีวิธีไหนหรือคำแนะนำอะไรไหมครับ ที่จะทำให้สามารถอยู่รอดได้โดยไม่ซื้อของเพิ่มเติมใน 1 ปีเต็ม แล้วถ้าเป็นตัวคุณครับ คุณจะห้ามใจตัวเอง หรือป้องกันตัวเองยังไงกันบ้างครับ หรือถ้าอยากมาร่วมเดินบนเส้นทางนี้ด้วยกันก็ได้นะครับ แล้วมาดูว่าใครจะซื้ออะไรก่อนกันครับ 555