นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ถ้าผิดพลาดตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึง ซึ่งเรากับเค้ารู้จักกันตั้งแต่สมัย ม.ต้น แต่ประเด็นคือเราสองคน ไม่ถูกกัน เจอกันทีไรต้องกัดกันตลอด เค้าจะชอบแกล้งเราตลอด จนเราเกลียดเค้า แล้วพอมาช่วง ม.ปลาย เราสองคนไม่ได้กัดกันอีกเลย แต่เราก็ยังไม่ชอบขี้หน้าเค้าอยู่ดี เราก็เฉยๆ ทำเป็นไม่สนใจ ไม่รู้จักเค้า ส่วนเค้าก็ทำแบบนี้กับเราเหมือนกัน คือแบบก็ไม่ได้สำคัญอะไร ไม่เห็นต้องทัก ไม่เห็นต้องสนใจ แต่ก็มีบางครั้งที่แบบเดินผ่านกันแล้วเค้าก็เบะปากใส่เรา เหมือนแบบไม่ชอบเรา จนกระทั่งเรียนจบ เราเรียนจบปีเดียวกัน ที่เดียวกัน แต่เราก็ยังไม่ได้คุยกันเราก็ยังทำเหมือนเกลียดกันเหมือนเดิม จนกระทั่งเรามาอยู่มหาลัย แล้วเค้าก็ทักมาในเฟสบุ๊คของเรา ทักมาคุยกับเรา ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็คิดว่าเออโตแล้ว ยังไงก็เพื่อนกัน ไม่จำเป็นต้องโกรธต้องเกลียดกัน เราก็คุยกับเค้า คุยมาเรื่อยๆ จนมันก็นานพอสมควร ละอยู่วันนึง เค้าก็บอกว่าเค้าชอบเรา แต่ตอนแรกเราก็ปฏิเสธไป เพราะเราก็ไม่อยากเสียเพื่อน แต่แล้ว เราก็ปฏิเสธใจตัวเองไม่ได้ เราชอบเค้าไปแล้ว เรารักเค้าไปแล้ว ก็เลยตัดสินใจคบกับเค้า เพราะตอนนั้นเค้าดีกับเรามาก (จริงๆแล้วเค้าก็ไม่ได้เป็นคนดีสักเท่าไหร่นะคะ) มาถึงตอนนี้เราคบกันมาได้สักพักแล้วค่ะ แต่ตอนนี้เราเองเริ่มไม่มั่นใจกับความรักครั้งนี้ ช่วงหลังนี้เราทะเลาะกันบ่อย แล้วเค้าก็ดูมีความลับกับเรา เค้าเห็นเราเสียใจเพราะเค้าบ่อย เค้าก็เลยถามเราว่าไหวมั้ย ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนก็ได้ ที่อยากรั้คือ ที่เค้าพูดแบบนี้ เพราะเค้าสงสารเรา หรือเพราะเค้าอยากเลิกกับเราจริงๆคะ