😺สวัสดีค่ะทุกคนนนนน เราติดตามอ่านกระทู้ของเพื่อนๆ มานาน ได้เห็นความมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งของแต่ละคู่ เราเองยังฟินแทนเบยยยย เราเลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ของตัวเองบ้าง ฟินไหมไม่รู้ แต่ความรู้สึกเรามันเป็นเรื่องดีๆ ที่นึกถึงกี่ครั้งก็รู้สึกดี และยิ้มได้ 😅

😸 ย้อนกลับไปประมาณ 6 ปีก่อน ตอนนั้นเราเป็นนักเรียน ม.5 เทอมสองจะขึ้นม.6 เราได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่ง เจอกันเพราะเรียนพิเศษ เขาเป็นรุ่นพี่ค่ะ โตกว่าประมาณ 1 ปี ตอนนั้นเราใกล้จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย เราเรียนพิเศษหนักมาก คอร์สแรกเริ่ม 7โมงเช้า เลิกเรียนสองทุ่ม บางวันดึกกว่านั้น เราเรียนหมดทั้งธรรมดา และคอร์สเตรียมสอบ ตะลุยโจทย์  ลืมบอก เราเรียนพิเศษที่ตึกวรรณสรณ์ CP Tower สยามกิตติ์ ช่วง summer วิ่งวนไปค่ะ บางวันเช้าอยู่พญาไท บ่ายไปสยาม ทำแบบนี้ทุกวัน ไม่มีเพื่อนค่ะ คอร์สไม่ตรงกัน และเพื่อนเขาไม่เรียนโหดแบบเรา เราเรียนไม่เก่งมากนะ แต่เรียนเพราะตอนนั้นเราชอบค่ะ ประกอบกับแม่ทุ่มมากค่ะ ลูกอยากเรียนอะไรแม่ตามใจค่ะ แต่ต้องตั้งใจเรียน (บางทีลูกก็งีบค่าาา แหะๆ)

🤗เข้าเรื่องดีกว่า  เราขอแทนตัวเองว่า P แทนพี่เขาว่า T นะคะ เจอกันครั้งแรกกับ T ตอนเรียนพิเศษภาษาอังกฤษ เขาตี๋มากค่ะ ขาวจนเราอายเบย ใส่เเว่น ลุคคุณชายเลยค่ะ แต่เห็นแวบเเรกไม่ได้ชื่นชอบอะไรนะคะ มองผ่านๆ ด้วยซ้ำ บางวันเขาก็มาเรียน บางวันก็ไม่มาค่ะ (ที่นั่งเราใกล้กันค่ะ เลยรู้ 😂) จำได้ว่าเรียนแกรมม่าค่ะ อย่างที่บอกเราเรียนไม่เก่ง หันซ้ายขวาเจอ T นี่ล่ะค่ะ เขาตั้งใจเรียนมากเลย จะถามดีมั้ย คือลังเลจะเรียกหลายครั้ง แต่ก็ไม่กล้า เหมือนเขาคงเห็นมั้งคะ ว่าเรายุกยิกๆ อยู่ข้างๆ เขาถามเราค่ะ
T : ไม่เข้าใจหรอ??
P : (เอ๋อแพพนึงค่ะ!!) เอ่ออ ค่ะ ไม่เข้าใจ
T : ใกล้เลิกแล้ว เดี๋ยวสอนให้ละกัน
P : (เรานี่พยักหน้าละยิ้มอ่อนเลยค่ะ)
....พอเลิกเรียน เป็นช่วงพักเที่ยงพอดีค่ะ เราเลยไม่ต้องรีบ เขาเข้ามาถามค่ะ ก็ไม่มีอะไรมาก เขาก็อธิบายที่เราไม่เข้าใจให้ฟัง จากนั้นเราก็แยกกันไปเรียน ไม่มีใครถามชื่อใคร แต่เขาไม่หยิ่งเลยค่ะ ตอนนั้นคิดว่ารุ่นเดียวกันค่ะ เรียกเรากับนาย 5555
😊ไม่รู้จะเรียกว่าบังเอิญหรืออะไรดี มีวันหนึ่งเราจะสมัครคอร์สติวชีวะที่ใช้สอบเข้ามหาวิทยาลัย ที่สยามกิตติ์ มันไม่ใช่วิธีโอนเงินค่าสมัคร เราต้องไปจ่ายเอง ก็ถือเงินมั่นใจเข้าไปสมัครค่ะ กรอกข้อมูลเรียบร้อยยื่นเงินไปจ่ายค่ะ มีเสียงแทรกข้างๆ ว่า
T : คอร์สเดียวกันเลยนะ
P : (หันซ้ายขวา เจอจังๆ นั่งหน้าเคาน์เตอร์ขวาเราเอง) อ้าววว จริงดิ บังเอิญเนอะ (ยิ้มแห้งกลับไป)
เราก็หันมาเคลียร์ตรงหน้าให้เสร็จ คือตอนนั้นยังไม่ได้พิศวาสอะไร เห็นเป็นเพื่อนร่วมเรียนพิเศษธรรมดา มันจะสองทุ่มแล้ว แม่รออยู่ก็เลยรีบจะไปขึ้น bts กลับไปหาแม่กะน้องที่ พญาไท ยังอุตส่าห์เจอกันบน bts ลงสถานีเดียวกัน เดินเข้าตึกไปชั้นเดียวกัน มาถึงที่เเม่เรารอ อ๋ออออ เขามาหาแม่เขาเหมือนกัน ก็ต่างคนต่างแยกย้ายค่ะ
😀 ผ่านมาซักพัก summer ก็หมดไปค่ะ เราเปิดเทอมแต่ก็ยังมาเรียนพิเศษตอนเย็นๆ ไม่ได้เจอเขาอีกเลยค่ะ จนคอร์สติวชีวะที่เราไปสมัครก็เริ่มเรียนค่ะ มันเป็นคอร์สสดค่ะ เรียนวันเดียวคือวันอาทิตย์ เราเลือกลงเวลา 16.00-20.00น. วันแรกอ.เขาก็ให้ test เลยค่ะ คะแนนสูงสุดได้รางวัล เรานี่ไม่หวังอยู่แล้ว ก็ทำไปงั้นอ่าค่ะ ให้มีส่ง แหะๆ พอทุกคนเสร็จ (ประมาณ 15 คนได้ค่ะ) ก็แลกกันตรวจค่ะ เราได้ตรวจของคนที่ทำข้อสอบ 20 ข้อผิดไปครึ่งคะแนน (มันเป็นข้อสอบเขียนค่ะ) อ.ก็ให้ขานชื่อ ขานคะแนนค่ะ ของใครอยู่ที่คนไหนให้เอามาเเลกกัน ปรากฏว่าเราได้ตรวจของ T ค่ะ เขาได้คะแนนสูงสุดค่ะ คะแนนเรานี่ไม่ต้องพูดถึง เกินครึ่งก็บุญแย้ววววว 😂
😁อ.เขาก็ให้แนะนำตัวค่ะว่าชื่ออะไร เรียนที่ไหน ม.อะไร เราเรียนก็แนะนำตัวเองว่าอยู่ม.6 เรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่ง คราวนี้เรารู้สึกสนใจเขามากค่ะ อยากรู้ค่ะ เขาเป็นใคร เรียนอะไรที่ไหน ถึงตาเขาบ้างค่ะ เขาแนะนำตัวเอง ชื่อ นามสกุล (ย้าวยาว ตอนนั้นเริ่มรู้สึกอยากใช้ 555) เขาไม่ได้เรียนม.ปลายแล้วค่ะ เข้ามหาวิทยาลัยแล้ว---> นศพ.ปี 1 คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัย M ฟังแล้วเรานี่ เห้ยยยยย เก่งขนาดนี้มาเรียนทำไม แต่ไม่ได้ถามออกไปนะคะ แค่สงสัยในใจ อิอิ


😺เดี๋ยวมาต่อนะคะ