เคยไหมที่ตอนหกล้มแล้วจะมีคนคอยเป่าแผลให้แล้วร่ายคาถาว่าโอมเพี้ยงไม่เป็นไร แผลหายแล้วนะ..ตอนนี้คิดถึงคนๆนั้นจัง

กระทู้คำถาม
โอ๋ไม่ร้องนะอยู่ตรงนี้แล้ว เป็นอะไรไหนเล่าให้ฟังหน่อย เสี้ยนตำมือหรอ มาๆเดี๋ยวเป่าให้ เพี้ยง! อะหายแล้ว ^^  
------------------------------
ชีวิตวัยเด็กไม่ว่าจะหกล้ม หรือไปโดนอะไรมา แค่ตามหาผู้วิเศษของเรา ความรู้สึกเจ็บปวดของบาดแผลที่เกิดขึ้นก็หายไปในพริบตา
------------------------------
แต่พอเริ่มโตขึ้น บาดแผลแต่ละครั้ง ยิ่งต้องใช้เวลาเยียวยามากขึ้น แค่คำว่า เพี้ยง! มันไม่ช่วยให้รู้สึกดีได้เหมือนตอนเด็กๆเลย..ทำไมกันนะ
------------------------------
เรื่องเศร้าที่เข้ามาในชีวิต จริงๆมันไม่ได้เพิ่มขึ้นเลย แต่ในวัยเด็กเราโฟกัสกับสิ่งที่ทำให้เราสนุก ทั้งๆที่รอบตัวมีเรื่องน่าทุกข์ร้อนมากมาย แต่ด้วยมุมที่เขาเลือกจะมองเลยทำให้ความทุกข์เข้ามาหาได้น้อยมาก เลยอยากย้อนไปตอนเด็ก เจ็บสุดก็หกล้ม ขมสุดก็บอระเพ็ด เข็ดสุดก็ไม้เรียว เฟี้ยวสุดคือวิ่งเล่น ไม่เห็นมีเรื่องให้เครียดเลย..ว่าไหมครับ
------------------------------
ลองดูนะครับเวลาเจออะไรมาเราลองร่ายคาถาแล้วก็ โอมเพี้ยง ไม่แน่ปัญหาที่แก้ยากอาจจะคลายลงก็ได้ใครจะไปรู้ ^^
___________________________

👮🙋✌✋🙏

#พี่ทหารฟ้า #โอมเพี้ยง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่