ถ้าเปรียบห้องราชดำเนินเป็นซอยๆ หนึ่ง

คนเสื้อแดงที่อยู่อาศัยหน้าปากซอย

สำหรับผู้ที่สัญจรไปมา (ขาจรจากห้องอื่น) หลายคนก็อาจจะมองว่าคนเสื้อแดงคุมซอยนี้
หรือเรียกง่ายๆ ว่า คนเสื้อแดงเป็นเจ้าถิ่น หรือที่คนห้องอื่นนิยมเรียกกันว่า ห้องเสื้อแดง

แต่ข้อเท็จจริง

มีกลุ่มนอนแดงอาศัยอยู่ท้ายซอย ที่ผู้สัญจรไปมา อาจมองไม่ค่อยเห็น แต่คนเสื้อแดงเห็น
เวลามีเสื้อแดงพลัดถิ่นหลงเข้าไปท้ายซอย ก็อาจจะถูกกลุ่มนอนแดงสอยร่วงเอาได้ง่ายๆ
ดังนั้นถ้าจะว่ากลุ่มนอนแดงเป็นเจ้าถิ่นท้ายซอย หรือเป็นเจ้าถิ่นร่วมซอยก็ไม่ผิด

ถ้าต่างคนต่างอยู่ พวกหนึ่งอยู่แต่หน้าซอย อีกพวกหนึ่งอยู่แต่ท้ายซอย เรื่องก็คงไม่เกิด
แต่การจะสัญจรไปมา เข้านอกออกในซอย กลุ่มที่อยู่ท้ายซอยก็ต้องเข้าทางปากซอย
กลุ่มที่อยู่ทางปากซอยก็อาจเข้าไปทำธุระที่ท้ายซอย
เมื่อกลุ่มคนที่ศรศิลป์ไม่กินกันมาเจอกัน ก็คงจะหลีกเลี่ยงการปะทะกันไม่ได้

ห้องราชดำเนินเป็นห้องที่พูดคุยกันในเรื่องทางการเมือง จึงถือเป็นพื้นที่ทางความคิดสาธารณะแห่งหนึ่ง
ในเมื่อถ้าว่ากันด้วยเรื่องความเชื่อ ความศรัทธา ความรัก ความชอบ ความชัง ความเกลียด
การจะหักห้ามไม่ให้คนคิดต่าง หรือบังคับให้คนต้องคิดตาม คงไม่มีใครมีสิทธิที่จะทำได้

แต่สิ่งที่คนต่างกลุ่มต่างความคิดควรจะตระหนักให้ดี คือ ทำอย่างไรเราจึงจะอยู่ร่วมกันได้

ในชีวิตจริง ทำไมคนที่มีความคิดต่างกับเราประเภทสุดโต่งยังอยู่ร่วมกับเราได้บนผืนแผ่นดินเดียวกัน
แต่ทำไม พอเปลี่ยนมาเป็นแดนดินบนโลกไซเบอร์ เรากลับจ้องจะเอาเป็นเอาตายกันไปข้างหนึ่งโดยมุ่งไปที่กลุ่มหรือบุคคล
เพียงแค่เพราะ เรามีจุดยืนทางความคิดที่แตกต่างกัน

วิธีการเอาชนะกันบนพื้นที่ปะทะกันทางความคิด หรือสงครามทางความคิด
การเอาชนะกันหรือทำให้คนเห็นคล้อยตามที่ดีที่สุด คือ การใช้ชุดข้อมูลมาตอบโต้
ผมมองว่า เราเริ่มหลงประเด็นกับสิ่งสมมติที่พวกเราตั้งกันขึ้นมาเอง
กลายเป็นวัฒนธรรมการตอบโต้แบบหลงทิศหลงทาง หลงประเด็น หลงเรื่องที่พูด
กลายมาเป็นการมุ่งโจมตีไปที่เราตั้งธง (กำแพง) ว่า สลิ่มบ้าง ตรรกะแดงเอย

การจะเปลี่ยนคนให้คิดตาม หรือคิดคล้อยตาม คือ ต้องเอาชนะใจคนครับ ไม่ใช่ การทำลายใจคน

บางครั้งเราเอาชนะใจคนหนึ่งคน เราสามารถได้ใจคนเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเป็นพัน
บางคราวเราทำลายใจคนหนึ่งคน เรากลับทำให้มีคนชังเราได้อีกหลายคน

การอาฆาต พยาบาท แค้นฝังหุ่น รอวันขุดขึ้นมาฆ่า เซมากระทืบซ้ำ
ผมว่าเพลาๆ ลงกันเสียบ้างก็ดี ปล่อยวางลงได้ยิ่งดีไปใหญ่

คนที่เป็นศัตรูกันทางความคิด บางคนเมื่อพลาด ล้มลงแล้ว
คนที่เราคาดไม่ถึง กลับหยิบยื่นไมตรีอันน้อยนิดมาให้
ไม่ทำการซ้ำ แถมมาช่วยกันห้ามไม่ให้มีการรุมกระทืบทางความคิด
จะกลายเป็นการเปิดประตู ซื้อใจ เปลี่ยนคนที่มีความคิดสุดโต่ง
กลับมาเป็นคนที่เปิดรับฟังความคิดเห็นต่างบ้าง ก็ถือว่าสุดยอดแล้ว

กระทู้นี้ผมตั้งขึ้น มีการเอ่ยชื่อเพื่อนสมาชิกหลายบุคคล
แต่ข้อเขียนทางความคิดของผมจะไม่เจาะจงว่าใครเป็นใคร
หลายคนก็เป็นมิตร บางคนก็เป็นศัตรูทางความคิด
ผมก็ได้แต่เพียงอยากจะให้ข้อคิด ช่วยกันคิดๆๆๆ
และช่วยกันทำ ร่วมกันสร้างวัฒนธรรม คิดเห็นต่างก็อยู่ร่วมกันได้
สนทนาในเนื้อหา โต้กันในประเด็น เอาชุดข้อมูลมาสู้กัน ดูสนุกกว่าครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เจ้าถิ่นหน้าซอย ท้ายซอย ต่อให้แน่แค่ไหน เจอเจ้าที่ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้wm มีอันเป็นจอดไม่ต้องแจว
ใครไม่เชื่อให้ไปถามคุณหล่อขวัญ กับคุณน้องพรดูสิ แล้วจะรู้ซึ้ง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ในยุคประชาธิปไตยเบ่งบวม ขนาดผมไม่ค่อยได้เข้าใช้ fb วันดีคืนดี พวกก็ให้ยืนยันตัวตน
คือไม่ได้กลัวนะครับ แต่ถ้าจะให้ผมส่งหลักฐานยืนยันตัวตนในยุครัฐบาลลุงตู่ ผมขอทิ้งเฟซบุ๊คที่ใช้ไปดีกว่า
จึงประกาศมาให้ทราบด้วยทั่วกัน ว่าผมไม่ใช้ fb แล้ว ถ้าเผื่อมีใครใช้ fb ของผมทักแชทไป นั่นไม่ใช่ผมนะครับ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปกติผมก็ไม่ทักแชทใครอยู่แล้ว ขนาดล็อกอินยังแทบไม่ได้ล็อกอินเข้าไปใช้เลย


คำเตือน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อย่าไว้ใจหลังไมค์ อย่าวางใจอินบ๊อกซ์ บนโลกไซเบอร์ไม่มีอะไรที่ปลอดภัย