เหมือนหัวกระทู้บนเลยคะ แต่ลูกดิฉันก็ไม่เชิงอ่อน 9เดือนเเล้วคะ คือนางกำลังหัดเดิน
แถมนางยังซนมากเอาแต่ใจและติดแม่มากชนิดที่คนแปลกหน้าหรือญาติที่ไม่สนิทกับแกจะจับต้องตัวแกไม่ได้
เล่นกับแกได้อย่างเดียว(หวงตัวม๊าก) แต่!!!ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ค่ะ
คือ ดิฉันเคยคุยๆเปรยๆกับแม่ตัวเองว่าอยากหาอะไรขายจะได้มีตังใช้ แต่แม่ก็ทักมาว่า
"โฮะ!รอลูกเองเข้าอนุบาลนู่นถึงจะทำอะไรๆได้ตอนนี้เลี้ยงลูกให้มันดีเหอะ!"
เราก้ได้แต่นอยๆคืออารมณ์คนอยากหาเงินแต่ทุกอย่างมันไม่เอื้ออำนวย ทั้งลูก(เลี้ยงเองจัดการเองหมดทุกอย่าง)ทั้งสามี(นางเปนคนไม่กระตือรือร้น)
ได้แต่นั่งกุมขมับร้องเฮ้อ!สักพันรอบทุกวันนี้ตังติดตัวแทบไม่มี
คืออยากกินอะไรก็ต้องอดคะ แต่นึกได้อย่างเดียวคือลูกอดไม่ได
เอาล่ะพ่ามซะยาว ก็แค่อยากถามว่าถ้าจัไม่ขายของตามวอคกิ้งสตีท แต่ทั้งนี้เราก้มีหน้าที่เลี้ยงลูกแบะทำทุกอย่างในครอบครัวด้วย คุณคิดว่ามันเป็นไปได้ไหม

อีกคำถามคะคือตอนี้เครียดมากคะบางทีก็อดพาลลงกับลูกไม่ได้ในกรณีที่เราต้องคิดหาวิธีหาเงินทั้งวันจนลืมมิงหน้าลูก
ได้ยินแต่เสียงกรี๊ดกรา๊าดของลูกเพื่อเรียกร้องให้เราสนใจเขาบางทีเราเป็นหนักๆเวลาเขาไปในครัวไปทำกับข้าวลูกจะร้องตามหาเราไม่เอาใครเลยแม้แต่พ่อเขา(พ่อเขาก็เอาแต่จ้องเกมโทรศัพท์ไม่ค่อยเอนเตอร์เทนลูก)เราก็ยิ่งเครียดไปใหญ่คะ มีคนอยากช่วยอุ้มเล่นอยู่นะแต่นางอยู่ดับคนอื่นได้ไม่เกิน20นาทีนางก็งอแงโกงเขาตลอด
เพลียคะ งานนี้เพลียมาก ขอคำแนะนำดีๆหน่อยนะคะ
ปล.พึ่งว่างพิมพ์คะ แถมลูกหลับไปแล้วถึงมีโมเม้นพิมพ์กระทู้