ทำไงดีครับ พ่อไม่หายโกรธ
...ตอนนี้ ผมมาทำงานต่างจังหวัด (เพิ่งจบ ม.6 มาใหม่ ไม่อยากเรียนต่อ ไม่อยากรบกวนพ่อ ) ตั้งแต่ผมออกจากบ้านมา ผมกับพ่อก็คุยกันผ่านเฟสฯแบบปกติ แต่พอพ่อรู้วีรกรรมบางอย่างที่ทำไว้ พ่อก็โกรธไม่ยอมคุย หาข้ออ้างมาสารพัด ง่วงบ้าง ไปทำงานบ้าง ทั้งๆที่ปกติเราก็จะคุยกันประมาณ 1 ทุ่ม ถึง 3ทุ่ม...แต่อยู่ พ่อก็แสดงอาการแปลกๆ ใช่คำที่รู้ได้เลยว่า ไม่เหมือนเดิม
อย่างเมื่อก่อน เราจะหยอกล้อกันตลอด บางทีก็เล่นกีตาร์ให้ฟัง แต่ตอนนี้พ่อใช้คำที่ดุดัน (รู้เลยกว่า พ่อโกรธ) บางทีมาเป็นคำคมสอนเราแบบเจ็บๆ
ผมรู้ว่าผมผิด...ผมก็ขอโทษหลายครั้งแล้ว
แต่เหมือนพ่อไม่ให้อภัย หรือว่าเราไม่ใช่ลูกที่พ่อต้องการ
เพราะเลือกที่จะไม่เรียนต่อ (พี่ผม เรียนวิศวะได้ 2 ปี แกออกมาเรียนราม ผมเลยไม่อยากให้พ่อต้องรับภาระผมอีก แต่ผมก็บอกเหตุผลพ่อเรียบร้อย พ่อแค่ฟังไม่โต้ตอบอะไร หรือว่าเหตุนี้ด้วย พ่อจึงไม่อยากคุย)
...ตอนนี้เรามีอยู่แค่ 3 คน แล้ว ถ้าพ่อไม่คุยแบบนี้ ผมก็ไม่เหลืออะไรแล้วสิน่ะ...
เหมือนคำโบราณที่ว่า "ขาดพ่อเหมือนถ่อหัก ขาดแม่เหมือนแพแตก "
จนปัญญาที่จะง้อคุณพ่อแล้วครับ ไม่รู้ว่าต้องขอโทษพ่อยังไง
ขอคำแนะนำหน่อยครับ
ง้อสาระพัดวิธีแล้ว พ่อไม่หายโกรธ ทำไงดีครับ
...ตอนนี้ ผมมาทำงานต่างจังหวัด (เพิ่งจบ ม.6 มาใหม่ ไม่อยากเรียนต่อ ไม่อยากรบกวนพ่อ ) ตั้งแต่ผมออกจากบ้านมา ผมกับพ่อก็คุยกันผ่านเฟสฯแบบปกติ แต่พอพ่อรู้วีรกรรมบางอย่างที่ทำไว้ พ่อก็โกรธไม่ยอมคุย หาข้ออ้างมาสารพัด ง่วงบ้าง ไปทำงานบ้าง ทั้งๆที่ปกติเราก็จะคุยกันประมาณ 1 ทุ่ม ถึง 3ทุ่ม...แต่อยู่ พ่อก็แสดงอาการแปลกๆ ใช่คำที่รู้ได้เลยว่า ไม่เหมือนเดิม
อย่างเมื่อก่อน เราจะหยอกล้อกันตลอด บางทีก็เล่นกีตาร์ให้ฟัง แต่ตอนนี้พ่อใช้คำที่ดุดัน (รู้เลยกว่า พ่อโกรธ) บางทีมาเป็นคำคมสอนเราแบบเจ็บๆ
ผมรู้ว่าผมผิด...ผมก็ขอโทษหลายครั้งแล้ว
แต่เหมือนพ่อไม่ให้อภัย หรือว่าเราไม่ใช่ลูกที่พ่อต้องการ
เพราะเลือกที่จะไม่เรียนต่อ (พี่ผม เรียนวิศวะได้ 2 ปี แกออกมาเรียนราม ผมเลยไม่อยากให้พ่อต้องรับภาระผมอีก แต่ผมก็บอกเหตุผลพ่อเรียบร้อย พ่อแค่ฟังไม่โต้ตอบอะไร หรือว่าเหตุนี้ด้วย พ่อจึงไม่อยากคุย)
...ตอนนี้เรามีอยู่แค่ 3 คน แล้ว ถ้าพ่อไม่คุยแบบนี้ ผมก็ไม่เหลืออะไรแล้วสิน่ะ...
เหมือนคำโบราณที่ว่า "ขาดพ่อเหมือนถ่อหัก ขาดแม่เหมือนแพแตก "
จนปัญญาที่จะง้อคุณพ่อแล้วครับ ไม่รู้ว่าต้องขอโทษพ่อยังไง
ขอคำแนะนำหน่อยครับ