สวัสดีครับ ตามชื่อกระทู้เลย ผมเป็นเกย์ พ่อแม่ไม่รู้ครับ หน้าตาค่อนข้างดี มีเพื่อนสนิทคนนึงครับ สนิทกันมากๆ มันมีแฟนแล้ว คบกันมา 5 ปี ผมเพิ่งรู้จักมันแบบจริงจังตอนขึ้น ม.6 มันเป็นคนค่อนข้างเกเรนิดหน่อยครับ มีปัญหาเรื่องครอบครัว พ่อแม่มันเลิกกันตั้งแต่มันยังเด็กๆ มันอยู่หอคนเดียวครับ ผมเริ่มสนิทกับมันเพราะผมโดนชกครับ ผมโดนคนเมาชกคิ้วแตก เพื่อนๆที่สนิทกับผมช่วยกันหาตัวมัน แล้วก็แจ้งตำรวจ แต่ที่ผมแปลกใจเพราะผมเห็นมันอยู่ด้วยตอนที่ผมอยู่โรงพัก คือผมไม่เคยคุยกับมันมาก่อน มันก็เข้ามาถาม มาคุยเล่น อัธยาสัยดีครับ พอเวลาผ่านไป ผมกับมันก็สนิทกันด้วยเรื่องเรียน(เราเรียนคนละห้องครับ แต่เป็นห้องคู่ขนาน) เพราะพวกผมอยู่ ม.6 เลยต้องอ่านหนังสือหนักเพื่อ admission มันชอบชวนผมไปอ่านหนังสืออยู่บ้านครับ จากนั้นก็มีเรื่องคุยกัน เริ่มรู้นิสัย life style คือแทบทุกอย่างเข้ากันได้ครับ ชอบอะไรเหมือนๆกัน จนสนิทกันไปเลย มีวันนึงที่ผมไปอ่านหนังสือบ้านมัน ก่อนไปผมทะเลาะกับครอบครัวเรื่องคณะที่จะ admission ผมร้องไห้ และไปหามันอยู่บ้านตามที่นัดครับ แต่มันไม่อยู่บ้านผมเลยนั่งรอหน้าบ้าน พอมันมา ผมก็ขอตัวอาบน้ำอยู่บ้านมันก่อนออกไปกินข้าวครับ ผมเปิดน้ำเสียงดัง และร้องไห้ออกมาเลย ตอนนั้นพยายามจะร้องไห้เสียงเบาที่สุด(สะอื้น) พอออกมาก็ไปกินข้าวกับมันครับ ตอนกลับมันถามว่า "เป็นอะไร" ซึ่งผมแปลกใจมาก เพราะน้อยคนนักที่จะดูผมออกในเวลาที่ผมไม่โอเค "กูเห็นเป็นแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ในห้องน้ำก็ร้องไห้ด้วยใช่ไหม" โป๊ะเช๊ะครับ ทุกอย่างถูกหมด ผมเล่าเรื่องทุกอย่าง พร้อมกับขอให้มันอย่าเพิ่งขี่รถกลับหอ ให้ขี่เล่นก่อน แล้วก็ผมก็เล่าเรื่องทุกอย่าง มันให้คำปรึกษาดีมากครับ แถมไม่บ่นเลยด้วยว่าผมจะรบกวนเวลาอ่านหนังสือมันรึเปล่า เสร็จแล้วก็กลับหอ คืนนั้นไม่ได้อ่านหนังสือครับ ต่างคนต่างคุยเรื่องเครียดๆ เข้านอนเลย สำหรับผมแล้ว เรื่องครอบครัวเป็นเรื่องที่ sensitive มาก และมันก็ให้คำปรึกษาค่อนข้างดี ผมประทับใจมันครับ

เวลาผ่านไป ผมกับมันก็สนิทกันมากขึ้นไปอีกครับ ผมเป็นเพื่อนสนิทกับแฟนมัน มีปัญหาอะไรแฟนมันจะบอกผมเสมอ ทำให้ผมคอยเป็นสื่อกลางความรักของพวกมัน (ถามว่าเจ็บไหม ตอบว่ามากครับ) คือรู้ทั้งรู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว ทำไมผมยังชอบมัน ทำไมผมทำตัวน่ารังเกียจแบบนี้ ผมคิดแล้วโทษตัวเองครับ แต่นี่เป็นครั้งแรกเลย เป็นความรักที่เกิดจากความอบอุ่น ไม่เกี่ยวกับอารมณ์ทางเพศใดๆทั้งสิ้นครับ มันเป็นคนที่หน้าตาดี แต่ผมไม่รู้สึกอะไรด้วยเลย ความรู้สึกรักที่เกิดขึ้น ทั้งหมดเกิดจากความอบอุ่น ความห่วงใยที่มีให้กันครับ(ถึงแม้ผมจะคิดเกินเลยไปคนเดียว TT)

มันชอบพูดให้ผมเป็นห่วงเสมอ ชอบบอกว่าจะไปมีอะไรกับ ผญ ตอนขึ้นมหาลัย ผมก็พยายามห้ามมัน ไม่รู้ว่าเพราะอารมณ์รักหรือเพราะเป็นห่วงกันแน่ ผมเตือนมันเสมอเพราะกลัวติดเอดส์หรือโรคร้าย อาจโดนถ่ายคลิปแล้วปล่อย ซึ่งมีผลร้ายแรงมาก อาจโดนไล่ออกได้ ผมพยายามอ้างเหตุผลบอกว่ามันต้องดูแลพ่อแม่ มันบอกพ่อแม่โอเคกับเรื่องนี้ แต่ผมก็บอกมันว่า "ถึงแม้พ่อแม่จะไม่ห้าม แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าท่านอยากให้เราทำ" มันหัวเราะครับ ยอมรับว่าตอนแรกผมคิดว่ามันพูดแกล้งผมเล่น แต่วันนี้ครับ วันที่ผมรู้ความจริง วันที่มันลืม log out facebook ในโทรศัพท์ผม....

มันเคยมีอะไรกับ ผญ มาแล้วครับ...

ผมเจ็บมาก เจ็บมากๆ แต่ไม่ร้องไห้ ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมเจ็บมากๆครับ ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ สิ่งที่ผมกลัวว่าจะเกิดในอนาคต มันกลับเกิดก่อนที่ผมจะรู้จักกับมันซะอีก ทำยังไงดีครับ ผมเครียด ผมไม่อยากเจ็บอีกแล้ว ผมควรทำยังไงต่อ

ถ้าเลือกเกิดได้ ผมก็ไม่อยากเป็นอย่างนี้หรอก..