ใครชอบเล่นโซเชียลเน็ตเวิร์ก ชอบเล่นเว็บบอร์ด เชิญเข้ามาเลย

เรามาอยู่ กทม. แบบไม่มีเพื่อนฝูง และเราก็ไม่ค่อยอยากออกไปเที่ยวไหนด้วย ดังนั้นเราก็เลยใช้เวลานอกเหนือจากงาน ไปกับการเล่นคอม เราชอบเล่นพวกเว็บบอร์ดที่มีสมาชิกเยอะๆ เหมือนกับพันทิป แต่เว็บที่เราจะพูดถึงเป็นเว็บบอร์ดเกี่ยวกับนิยาย เราไปสมัครสมาชิกเว็บนั้น ซึ่งสมาชิกส่วนใหญ่จะเป็นเด็ก ม.ต้น จนถึงระดับมหาลัย ส่วนเรานั้นพ้นวัยมหาลัยไปแล้ว เราอายุพอๆกับเจ้าของเว็บบอร์ดเลย เราเล่นเว็บบอร์ดแบบนี้ นอกจากจะได้อ่านนิยายสนุกๆแล้ว ยังได้คุยได้แชทกับสมาชิกด้วย ได้เป็นเพื่อนกันทางเน็ต และเราก็สร้างเฟซบุ๊คขึ้นมาใหม่เพื่อรับเพื่อนจากเว็บนั้นโดยเฉพาะ

แต่ถึงเราจะอายุเยอะ แต่เราก็แอ๊บเด็ก ใครมาถามอายุเรา เราก็บอกแค่ว่า “ยังเด็กอยู่” แต่ทว่า...นิสัยเราไม่ได้แอ๊บเด็กตามเลย ตัวจริงเรานิสัยยังไง ตอนเล่นเว็บบอร์ดก็นิสัยอย่างนั้น ดังนั้นจึงมีสมาชิกบางคนบอกว่า เราเป็นเด็กที่มีนิสัยเหมือนผู้ใหญ่ สมาชิกบางคนอายุเท่าๆกับเราก็บอกว่าเวลาคุยกับเราแล้วรู้สึกเหมือนกำลังคุยอยู่กับคนวัยเดียวกันเลย สมาชิกบางคนก็บอกว่าเราเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง เราก็ได้แต่แอบขำเท่านั้น ไม่สามารถบอกความจริงได้

แต่ปัญหาคือ ตอนเราเล่นเว็บบอร์ดช่วงแรกๆ อะไรๆก็ดีไปหมด แต่พอเล่นไปสัก 1-2 ปี เราจะเกิดความอารมณ์ “ดราม่า” ไม่รู้เป็นเพราะเราหมกมุ่นกับมันมากเกินไปหรือเปล่า แต่ยิ่งเล่นก็ยิ่งได้เจอกับปัญหาและความรู้สึกขัดแย้งต่างๆ มันไม่ต่างจากชีวิตจริงเลย เวลาทำงานจริงก็ต้องเจอเพื่อนร่วมงาน เจ้านาย และกฎระเบียบ พอเล่นเว็บบอร์ดก็ต้องเจอเพื่อนๆสมาชิกด้วยกัน เจ้าของเว็บ ทีมงานเว็บ และกฎกติกาของเว็บนั้นเหมือนกัน บางทีเราเล่นแล้วก็รู้สึกแย่ รู้สึกผิดหวัง รู้สึกว่าทำไมสมาชิกคนนั้นถึงได้รับสิทธิพิเศษมากกว่าคนอื่นๆ ทำไมสมาชิกบางคนชอบมีปัญหากับเรา ทำไมสมาชิกบางคนไม่เคยให้เกียรติเราเลยทั้งๆที่เราให้เกียรติเขา ทำไมทีมงานเว็บถึงลำเอียง ทำไมเจ้าของเว็บถึงไม่มีความยุติธรรม ฯลฯ บางทีเราก็ไปโพสต์ระบายลงในเฟซบุ๊ค แล้วในเฟซบุ๊คเราก็มีทั้งเพื่อนๆและเจ้าของเว็บบอร์ดอยู่ด้วย พอเขาเห็นเขาก็อาจสงสัยว่า ทำไมเราโหดกว่าเมื่อก่อน? ทำไมเราไม่น่ารักเหมือนเมื่อก่อน? เราเองก็ไม่ค่อยเกรงกลัวสมาชิกคนไหนด้วย เพราะเรารู้อยู่ว่าจริงๆแล้วเราโตกว่าเขา แต่เราจะเที่ยวไปใส่อารมณ์ตรงๆกับคนที่เรามีปัญหาด้วยก็ไม่ได้อีก เพราะเรารู้ว่าเขาคงไม่ฟังเราหรอก เผลอๆเขาอาจจะพาพรรคพวกมาถล่มเรา จนเราเล่นเว็บนั้นไม่ได้อีก ตอนนี้เราก็รู้สึกห่างเหินกับสมาชิกหลายๆคนในเว็บบอร์ดด้วย ทั้งๆที่เมื่อก่อนคุยกันบ่อย

คนที่ชอบเล่นเว็บบอร์ดมากๆ คงเข้าใจอารมณ์ของเรานะ (คนไหนไม่ชอบเล่นอาจคิดว่าเราบ้า) เราก็ไม่ได้อยากเกิดอารมณ์แย่ๆเวลาเล่นหรอก อยากเป็นคนสบายๆ เจออะไรก็ยอมรับได้หมดทุกอย่าง เจอความไม่ยุติธรรมก็ยังรู้สึกชิวๆ (แต่ตอนนี้เรายังเป็นแบบนั้นไม่ได้) ก่อนหน้านี้เราเคยเล่นเว็บบอร์ดอื่นอีก แล้วเราก็ถึงขั้นทะเลาะกับเจ้าของเว็บ เพราะเจ้าของเว็บเกิดเปลี่ยนระบบโดยไม่แจ้งล่วงหน้า แล้วไอเท็มที่เราเก็บสะสมมานานก็หายไป (ตอนนั้นเราเก็บได้มากกว่าสมาชิกคนอื่นๆด้วย พอมันหายไปหมด เราก็เลยโกรธ) และพอเจ้าของเว็บบ่นว่าเขาสร้างเว็บมาให้เราเล่นฟรีๆแล้วเรายังจะมีปัญหาอีก เราก็รู้สึกว่าเจ้าของเว็บไม่มีความรับผิดชอบ จึงเลิกเล่นเว็บนั้นไป บางทีเราบ่นเพราะอยากให้เขาแก้ไข แต่กลายเป็นเขามองว่าเราเกรียน

เพื่อนๆคิดว่ายังไงบ้าง เราควรปรับแก้นิสัยเราตรงไหน เราไม่ได้อยากเลิกเล่นเว็บบอร์ด(เพราะมันทำให้เรารู้สึกมีเพื่อน แต่ก็มีอริด้วย) เราแค่อยากเล่นอย่างมีความสุข แต่เราก็ไม่ค่อยอดทนกับสิ่งที่เราคิดว่าไม่ถูกต้องและไม่ยุติธรรม และนิสัยของเราเวลาเล่นเว็บบอร์ด ก็คล้ายกับนิสัยของเราในชีวิตจริงเลย เวลาเราทำงานที่ไหน พออยู่ไปสักพักก็จะเริ่มรู้สึกแย่ รู้สึกเบื่อ รู้สึกว่าเจอปัญหา รู้สึกขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงานและเจ้านาย และพอเรารู้สึกแย่มากๆ ก็จะตัดสินใจลาออก แต่คนเราคงลาออกบ่อยๆไม่ได้หรอกจริงไหม มีแต่คนบอกว่า “ถ้าไม่อดทน ชีวิตจะเจริญได้ยังไง”