ผมมีแฟนเป็นพี่ผู้ชายคนนึง และผมก็รักเค้ามาก คุยกันแทบทุกวัน เค้าทำงานเลยมีเวลาน้อย

แล้วผมก็ได้มารู้จักกับพี่ผู้ชายอีกคนนึง ที่เพิ่งคุยกัน เค้าจะจีบผม ผมเลยบอกว่า ผมมีแฟนแล้วนะ เป็นพี่น้องกันดีกว่านะครับ
เค้าก้ไม่ได้เกี่ยงอะไร แต่ทุกวันนี้พี่เค้าคุยเหมือนผมเป็นแฟน ดูแลเทคแคร์ผมบ้าง บอกรักบ้าง เหมือนเค้าค่อยๆเคลื่อนความสัมพันธ์เข้ามาเรื่อยๆ
ผมก็ไมได้อะไร เค้ามักจะเรียกผมว่าที่รักอยู่บ่อยๆ ผมก็จะขำ แต่ทำไมเวลาเค้าไปทำดีกับคนอื่น ผมกลับเกิดอาการหึงหวง และน้อยใจ ทั้งๆที่ผมเองก็มีแฟนแล้ว และผมก็รักแฟนผม แต่ตอนนี้ผมก็รักพี่เค้า อยากคุยกับเค้าแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกผิดกับสิ่งที่ผมทำอยู่ตอนนี้
แต่ยังไงผมก็รักแฟนผม และ..รักพี่เค้าด้วยเช่นกัน ผมรู้สึกผิดมาก ผมมีแฟนแล้ว แต่ผมรักทั้งสองคน ผมทนเห็นพี่เค้าไปดีกับคนอื่นไม่ได้ มันเกิดความรู้สึกแบบนี้เพราะอะไรงั้นหรอ

ทั้งๆที่แฟนผมก็มี ผมก็ยังเห็นพี่เค้าเป็นพี่ชาย แต่ผมรักเค้า
สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่มันผิดมาก ผมไม่อยากหยุดคุยกับพี่เค้า ผมกลัวเค้าเสียใจ เพราะเค้าบอกรักผมทุกวัน และผมเองก็คงเสียใจมาก
ผมทรมานกับความรู้สึกแบบนี้ ทำไมผมถึงรักเค้าทั้ง 2 คน
เป็นเพราะอะไรครับ
ผมจะหายจากความรู้สึกอันทรมานแบบนี้ได้ยังไงครับ
ผมพยายามให้ตัวเองรู้สึกผิด ในขณะที่ผมกำลังมีความสุขกับสิ่งที่มันผิด
มีใครพอจะรู้วีธีแก้ปัญหาบ้างไหมครับ