ความรัก มันเป็นสิ่งที่ สวยงามนะ ช่วงแรก มันทำให้โลกทั้งใบ
มีความสุข
ไม่ต้องมีอะไรละ ขอแค่คนๆนี้ที่รารู้สึกดีด้วย จนถึงขั้นรัก ขั้นหลง อยู่ในชีวิตเรา บอกรักห่วงใย คิดถึงเรา ได้คุยกันทุกวัน นั่นคือช่วงแรก ของความรักจริงๆ
.
.
จนถึงปัจจุบันนี้ สำหรับเรา เคยคิดว่าเรารู้จักความรักนะ เราจะดูแลความรักให้ดีได้ เพราะเรารู้ว่า อะไรที่จะทำให้แฟนของเราเสียใจ เราก็จะไม่ทำ แต่ พอมาถึงจุดๆหนึ่ง มันจะรู้ว่าบางอย่าง ก็ควบคุมไม่ได้ทั้งหมด จนครั้งแรกที่เราทำเขาเสียใจ คือ มี ผู้หญิงอีกคน เข้ามาในชีวิตผม แฟนผมกับผมไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขามามำดีกับผมมากๆ เขาดูจริงใจจริงจังกับผมมาก ดูแลผมดีทุกอย่าง ทั้งๆที่ผมก็บอกเขาไปแล้วว่า ผมมีแฟนแล้วนะ เขาก็บอกว่า เขาชอบผมมานานแล้ว ไม่ได้เป็นแฟนก็ไม่เป็นไร เป็นเพื่อนกันต่อไปได้ไหม ผมเลยได้ งั้นเราเป็นเพื่อนกัน พอจนครั้งหนึ่ง มันพลาด ผมกับเขามีอะไรกันจนได้ แฟนผมรู้ เขาสั่งผมให้เลิกยุ่งทันที แล้วบล็อกเพื่อนคนนั้นผมไป ผมสัญญา จะไม่มีวันทำแบบนี้อีก แต่ผู้หญิงคนนั้น ก็หาทางติดต่อผ่านเพื่อนผมอีกที มาพูดมาขอโทษที่ทำให้ชีวิต ผมลำบาก ผมก็บอกผ่านเพื่อนไปไม่เป็นไร เป็นเพื่อนกันเถอะนะ เราอย่าทำแบบนี้อีกเลย เรารักใครได้ทีละคนจริงๆ หลังจากนั้นผมกับเขาก็เป็นเพื่อนกันมาเรื่อยๆ แต่แฟนผมเขาไม่รู้นะ เพราะผมกลัวว่าถ้าบอกเขาไป เขาจะโกรธผมอีก ทั้งๆที่ผมกับเขาก็เป็นแค่เพื่อนกัน
.
.
จนวันที่ผมลงมาฝึกงานอีกครั้ง เพื่อนก็มาฝึกด้วยกัน แบบกลุ่มใหญ่ รวมกับเพือนคนนั้นด้วย ผมจับสลากได้ ห้องนอนเดียวกันกับเพื่อนคนนั้น ผมเลยตัดสินใจบอกแฟนว่าได้ห้องกับเพื่อนคนนั้นนะ แฟนผม ก็โมโหทันที ผมก็เข้าใจนะ เขาก็ไม่อยากให้ยุ่งด้วยอยู่แล้ว เขาโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ จนสุดท้าย ผมนั่งแท้กซี่จากที่ทำงาน ปทุมธานี ไปหาเขาที่ กทม เราก็ดีกันจนได้
.
.
ฝึกงาน ผมเคยมาฝึกที่ เดียวกันกับแฟน เมื่อครั้งที่แล้ว ครึ่งปี อยู่กับเขา มีความสุขมาก แต่ครั้งนี้ เขาหาที่งานให้ผมไม่ได้ครับ ผมเลยต้องมากับทาง รร ไม่มีความสุขตรงที่ไม่ได้อยู่กับแฟนแล้ว ยังต้องมาทะเลาะกับแฟน เรื่องที่ไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่มีเวลาให้กัน แล้วพอเวลาทะเลาะมันก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จสกที่แต่ก่อน เรียกเค้ากับเตง เรียก ที่รัก จนตอนนี้ ด่ากู กัน ผมรู้สึกเขาเปลี่ยนไปมาก ...ผมไม่ได้คุยกับเขา เราห่างกัน แม้แต่แชท เรายังพิมคุยกันแต่ละวันไม่ถึง 10 ประโยค พอผมขอให้เขาเป็นเหมือนเดิม เขาก็เฉยชาใส่ผม พอผมเฉยชาตอบ เขาก็บอกเป็นแบบนี้เลิกกันเถอะ แต่ผมก็ น้อยใจที่เขาไม่มาหาจนต้องตัดสินใจหาทางออกในทางที่แย่ คือ เลิกกันไหม ?
เขาก็ไม่รั้ง ไม่ยื้อผมไว้ อย่างที่แล้วมาเลยครับ เขาบอก เขาไม่อยากโดนผมบอกเลิกอีกต่อไปแล้ว สุดท้าย ผมเป็นคนบอกเลิกเอง กลับคิดถึงเขามาก มาง้อเขาเอง เป็นแบบนี้มาแล้ว มากกว่า 6 ครั้ง ที่ผมบอกเลิกเขา โดนเขาตวาดใส่ ตะคอกเสียงใส่ โดนบอกว่าน่าเบื่อ น่ารำคาน เอาแต่ใจ เอาแต่ความคิดตัวเอง งี่เง่า..โดนว่าขนาดนี้ ผมก็ยังไปขอคืนดีเขา..ผมขาดเขาไม่ได้ ..ในขณะที่ เพื่อนคนนั้น มันรู้ว่สผมกับแฟนเป็นแบบนี้ มันอยู่ดูแลผมทุกอย่าง มันบอกเดี่ยวผมกับแฟนก็ดีกัน อย่าคิดมากนะ ..เวลาผมร้องไห้ มันก็อยู่ข้างๆผม ผมไปทำงานเศร้า ไม่กินข้าว มันก็ซื้อขนมมาไว้ในล็อกเกอร์ผม ผมนอนอยู่ห้องเศร้า มันก็ทำให้ผมหัวเราะ พาผมไปซื้อของ ซักผ้าให้ผม แบบที่แฟนผมไม่เคยทำให้ ....ผมตอนนี้ สับสน ว่าใครกันแน่ ที่รักผม ในขณะอีกคนแคร์ผม แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน กับอีกคนที่ผมรักเขามาก แต่เขากลับไม่ดูแลผม ไม่โทรหาผม ไม่เคยโพสต์เฟสบุ้คหาผม ไม่โพสไอจีหาผม เขาโพสแต่เรื่องเขา เหมือนไม่มีผมเป็นแฟน ....
จนเมื่อวันศุกร์ตอนเย็น ผมจะมาหาแฟนจนถึงวันอังคารผมหยุดงาน แต่พอวันศุกร์ผมทะเลาะกับเขา และเลิกกันอีก แต่สุดท้าย พอจะถึงเวลาเลิกงานมาหาเขา ผมก็มาง้อเขาอีกอยู่ดี ...
ตอนนี้ผมอยู่กับเขาที่ กทม เราก็ดีกันเหมือนเดิม
รู้สึกเขารักผมนะ ...ผมอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมไม่อยากทะเลาะกับเขาอีก ....แต่เขาก็ยัง ตะคอกใส่ผมเสียงดังๆ เวลาทะเลาะกันอยู่ดี ในขณะที่ผมพยายามใจเย็น พูดเหตุผลกับเขา จนบางทีผมก็ร้อนตามเขา ทะเลาะกันจนเสียงดัง ...ผมกลัวว่า ถ้ากลับไปทำงานอีก กว่าจะได้เจอกับเขาอีก กลัวมากว่าเราจะต้องเลิกกัน เพราะความใจร้อนของผม กับความไม่รั้ง ของเขา TT
ไม่รู้ควรรัก หรือ ควรเลิก ทั้งๆที่เรายังรักเขามาก
.
.
จนถึงปัจจุบันนี้ สำหรับเรา เคยคิดว่าเรารู้จักความรักนะ เราจะดูแลความรักให้ดีได้ เพราะเรารู้ว่า อะไรที่จะทำให้แฟนของเราเสียใจ เราก็จะไม่ทำ แต่ พอมาถึงจุดๆหนึ่ง มันจะรู้ว่าบางอย่าง ก็ควบคุมไม่ได้ทั้งหมด จนครั้งแรกที่เราทำเขาเสียใจ คือ มี ผู้หญิงอีกคน เข้ามาในชีวิตผม แฟนผมกับผมไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขามามำดีกับผมมากๆ เขาดูจริงใจจริงจังกับผมมาก ดูแลผมดีทุกอย่าง ทั้งๆที่ผมก็บอกเขาไปแล้วว่า ผมมีแฟนแล้วนะ เขาก็บอกว่า เขาชอบผมมานานแล้ว ไม่ได้เป็นแฟนก็ไม่เป็นไร เป็นเพื่อนกันต่อไปได้ไหม ผมเลยได้ งั้นเราเป็นเพื่อนกัน พอจนครั้งหนึ่ง มันพลาด ผมกับเขามีอะไรกันจนได้ แฟนผมรู้ เขาสั่งผมให้เลิกยุ่งทันที แล้วบล็อกเพื่อนคนนั้นผมไป ผมสัญญา จะไม่มีวันทำแบบนี้อีก แต่ผู้หญิงคนนั้น ก็หาทางติดต่อผ่านเพื่อนผมอีกที มาพูดมาขอโทษที่ทำให้ชีวิต ผมลำบาก ผมก็บอกผ่านเพื่อนไปไม่เป็นไร เป็นเพื่อนกันเถอะนะ เราอย่าทำแบบนี้อีกเลย เรารักใครได้ทีละคนจริงๆ หลังจากนั้นผมกับเขาก็เป็นเพื่อนกันมาเรื่อยๆ แต่แฟนผมเขาไม่รู้นะ เพราะผมกลัวว่าถ้าบอกเขาไป เขาจะโกรธผมอีก ทั้งๆที่ผมกับเขาก็เป็นแค่เพื่อนกัน
.
.
จนวันที่ผมลงมาฝึกงานอีกครั้ง เพื่อนก็มาฝึกด้วยกัน แบบกลุ่มใหญ่ รวมกับเพือนคนนั้นด้วย ผมจับสลากได้ ห้องนอนเดียวกันกับเพื่อนคนนั้น ผมเลยตัดสินใจบอกแฟนว่าได้ห้องกับเพื่อนคนนั้นนะ แฟนผม ก็โมโหทันที ผมก็เข้าใจนะ เขาก็ไม่อยากให้ยุ่งด้วยอยู่แล้ว เขาโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ จนสุดท้าย ผมนั่งแท้กซี่จากที่ทำงาน ปทุมธานี ไปหาเขาที่ กทม เราก็ดีกันจนได้
.
.
ฝึกงาน ผมเคยมาฝึกที่ เดียวกันกับแฟน เมื่อครั้งที่แล้ว ครึ่งปี อยู่กับเขา มีความสุขมาก แต่ครั้งนี้ เขาหาที่งานให้ผมไม่ได้ครับ ผมเลยต้องมากับทาง รร ไม่มีความสุขตรงที่ไม่ได้อยู่กับแฟนแล้ว ยังต้องมาทะเลาะกับแฟน เรื่องที่ไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่มีเวลาให้กัน แล้วพอเวลาทะเลาะมันก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จสกที่แต่ก่อน เรียกเค้ากับเตง เรียก ที่รัก จนตอนนี้ ด่ากู กัน ผมรู้สึกเขาเปลี่ยนไปมาก ...ผมไม่ได้คุยกับเขา เราห่างกัน แม้แต่แชท เรายังพิมคุยกันแต่ละวันไม่ถึง 10 ประโยค พอผมขอให้เขาเป็นเหมือนเดิม เขาก็เฉยชาใส่ผม พอผมเฉยชาตอบ เขาก็บอกเป็นแบบนี้เลิกกันเถอะ แต่ผมก็ น้อยใจที่เขาไม่มาหาจนต้องตัดสินใจหาทางออกในทางที่แย่ คือ เลิกกันไหม ?
เขาก็ไม่รั้ง ไม่ยื้อผมไว้ อย่างที่แล้วมาเลยครับ เขาบอก เขาไม่อยากโดนผมบอกเลิกอีกต่อไปแล้ว สุดท้าย ผมเป็นคนบอกเลิกเอง กลับคิดถึงเขามาก มาง้อเขาเอง เป็นแบบนี้มาแล้ว มากกว่า 6 ครั้ง ที่ผมบอกเลิกเขา โดนเขาตวาดใส่ ตะคอกเสียงใส่ โดนบอกว่าน่าเบื่อ น่ารำคาน เอาแต่ใจ เอาแต่ความคิดตัวเอง งี่เง่า..โดนว่าขนาดนี้ ผมก็ยังไปขอคืนดีเขา..ผมขาดเขาไม่ได้ ..ในขณะที่ เพื่อนคนนั้น มันรู้ว่สผมกับแฟนเป็นแบบนี้ มันอยู่ดูแลผมทุกอย่าง มันบอกเดี่ยวผมกับแฟนก็ดีกัน อย่าคิดมากนะ ..เวลาผมร้องไห้ มันก็อยู่ข้างๆผม ผมไปทำงานเศร้า ไม่กินข้าว มันก็ซื้อขนมมาไว้ในล็อกเกอร์ผม ผมนอนอยู่ห้องเศร้า มันก็ทำให้ผมหัวเราะ พาผมไปซื้อของ ซักผ้าให้ผม แบบที่แฟนผมไม่เคยทำให้ ....ผมตอนนี้ สับสน ว่าใครกันแน่ ที่รักผม ในขณะอีกคนแคร์ผม แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน กับอีกคนที่ผมรักเขามาก แต่เขากลับไม่ดูแลผม ไม่โทรหาผม ไม่เคยโพสต์เฟสบุ้คหาผม ไม่โพสไอจีหาผม เขาโพสแต่เรื่องเขา เหมือนไม่มีผมเป็นแฟน ....
จนเมื่อวันศุกร์ตอนเย็น ผมจะมาหาแฟนจนถึงวันอังคารผมหยุดงาน แต่พอวันศุกร์ผมทะเลาะกับเขา และเลิกกันอีก แต่สุดท้าย พอจะถึงเวลาเลิกงานมาหาเขา ผมก็มาง้อเขาอีกอยู่ดี ...
ตอนนี้ผมอยู่กับเขาที่ กทม เราก็ดีกันเหมือนเดิม
รู้สึกเขารักผมนะ ...ผมอยากให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมไม่อยากทะเลาะกับเขาอีก ....แต่เขาก็ยัง ตะคอกใส่ผมเสียงดังๆ เวลาทะเลาะกันอยู่ดี ในขณะที่ผมพยายามใจเย็น พูดเหตุผลกับเขา จนบางทีผมก็ร้อนตามเขา ทะเลาะกันจนเสียงดัง ...ผมกลัวว่า ถ้ากลับไปทำงานอีก กว่าจะได้เจอกับเขาอีก กลัวมากว่าเราจะต้องเลิกกัน เพราะความใจร้อนของผม กับความไม่รั้ง ของเขา TT