พระไตรปิฎกนี่เอาจริงต้องแยกส่วนครับ พวกบรรดาปาฏิหาริย์รึเทพทั้งหลายนี่โยนทิ้งไปได้ไม่มีประโยชน์แต่อย่างใด และส่วนใหญ่ (รึอาจทั้งหมด) เป็นเรื่องแต่งที่เสริมมาภายหลังจากการสังคายนาที่กินเวลาเนิ่นนานกว่าจะมีการจดบันทึก
ถ้าลองใช้สติไตร่ตรองให้ดีๆก็จะเห็น ว่าพุทธศาสนาเน้นการสอนให้ดับทุกข์ แล้วบรรดาปาฏิหาริย์รึเทพต่างๆมันเกี่ยวอะไรกับการดับทุกข์ ควรจะมีอยู่ในพระไตรปิฎกมั้ย มีประโยชน์อะไรที่จะมีอยู่ในพระไตรปิฎก
ชอบความเห็นมุมมองของสมาชิกท่านนี้มาก นี่คือมุมมองที่ควรจะเรียกว่า พุทธแท้ๆ ขออนุญาติเอามาแสดงครับ
ถ้าลองใช้สติไตร่ตรองให้ดีๆก็จะเห็น ว่าพุทธศาสนาเน้นการสอนให้ดับทุกข์ แล้วบรรดาปาฏิหาริย์รึเทพต่างๆมันเกี่ยวอะไรกับการดับทุกข์ ควรจะมีอยู่ในพระไตรปิฎกมั้ย มีประโยชน์อะไรที่จะมีอยู่ในพระไตรปิฎก