สวัสดีทุกคน เราไม่รู้จะเกริ่นนำยังไงคือเราคบกับแฟนเราอยู่กินด้วยกันมาเพิ่งจะ1ปีตลอดเวลาเขาไม่เคยลืมเรื่องอดีตของเราเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองเรายังไงแต่ในความสามารถของเรา เราทำทุกอย่างทุกเรื่องเรื่องเล็กเรื่องน้อยเรื่องในบ้านเราไม่เคยขาดตกบกพ่องในความคิดของเรานะ แต่มันคงไม่มากพอสำหรับเขา เราทำอะไรนึกถึงเขาเป็นคนแรก เรื่องเล็กน้อยเราเก็บไปคิด และคิดมากแต่เราไม่พูด แต่เขาพูดทุกเรื่องที่เล็กน้อยของเราทั้งหมด จนเราไม่ถูกอะไรเลยสักอย่าง ตลอดเวลาเขาไม่เคยลืมอดีตของเราเลยแม้แต่นิดเดียว เวลาทะเลาะส่วนมากก็เรื่องในอดีตของเราจนล่าสุดเขาไปสังสรรกับเพื่อนกลับมาเป็นเพราะคำพูดของเราคือเราพูดไปโดยไม่คิด ที่ว่า "เราไม่ได้เป็นของเธอคนเดียว" เราพูดไปโดยไม่ได้ตั้งใจว่าเขาจะคิดโกรธขนาดนั้นไม่รู้ว่าด้วยเขาเมาหรืออะไร กลับมาเขาลงไม้ลงมือกับเรา จนเราช้ำไปทั้งตัว เขาทำกับเราเหมือนหมา นิ่งกว่าหมาสะอีก เราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เรายอมรับเราพูดไม่คิดเอง แต่เราก็ยอมเขาไม่โกรธหรือเกลียดอะไรเลย ไม่รู้ทำไม พอตกเช้าเขาตื่นเขามองหน้ามองที่ช้ำของเรา เขาพูดคำว่า "ขอโทษนะ" แล้วทำหน้าแบบรู้สึกผิด เขาไล่เราตลอด ทั้งหน้าด้านหน้าทน หลายคำด่าสารพัดทุกอย่าง ตอนเขาด่าเราได้แต่มองหน้าเขาแล้วคิดในใจ ทำไมคนที่เรารักถึงด่าว่าและทำร้ายร่างกายเราขนาดนี้ เรารู้เขาเจ็บและเสียความรู้สึกกับอดีตของเรามากๆแต่เราได้แต่บอกว่าเรากลับไปแก้ไม่ได้เรารู้สึกเกลียดตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเราถึงทำแบบนั้น เรื่องอดีตของเราคือ เรามีอะไรกับแฟนเราหลายคนจนเขารับไม่ได้ เราผิดเราพลาดทำไปไม่คิด คิดว่าไม่เป็นไร ใครๆก็ทำกัน มันก็สมควรที่จะโกรธเราเข้าใจ แต่เราก็ไม่เคยไปอยู่บ้านใครทำงานบ้านทุกอย่างเหมือนแม่บ้านที่ดี นิดๆหน่อยๆทะเลาะกัน เขาก็พูดแต่อดีตแล้วไล่เราด่าเราตลอด แต่ก็แปลกที่เรายังหน้าด้านอยู่กับเขา เราก็อยากไปนะแต่เราตัดใจไม่ได้ ของคุณทุกคนที่อ่านกระทู้เราจนจบนะ เรารู้สึกเหมือนได้ระบาย