ตอนนี้ผมอายุ 18 ปีครับ กำลังจะได้เรียน ม.6 ครับ
ปิดเทรมก็มาทำงานใน กทม. กับญาติครับ
พ่อแม่และญาติๆของผมไม่รู้ว่าผมเป็นเกย์ แต่วันนี้พ่อผมอยู่ที่บ้านนอก แชท ไลน์มาถามว่าเป็นเกย์หรอ เพราะพ่อเห็นกลุ่มเกย์ที่หน้าเฟชผมครับ ผมเลยตัดสินใจบอกความจริงกับพ่อว่าผมเป็นเกย์จริง และพยายามเปลี่นนตัวเองแล้วแต่มันทำไม่ได้อธิบายให้พ่อฟังทุกอย่างแต่พ่อผมแค่อ่านแชทผมและไม่ตอบอะไรมาเลย
*ผมไม่อยากกเป็นแบบนี้เลยเพราะพ่อผมกำชับมาตลอดตั้งเด็ก ตอนที่ผมเริ่มเข้าเรียน อนุบาลเพื่อนที่ ร.ร เรียกผมว่าตุ้ดตลอดจนพ่อผมรู้แล้วด่าผมทั้งๆที่ตอนนั้นผมเด็กมากๆแต่ผมจำคำที่พ่อพูดได้หมดว่า   ถ้าเป็นตุ้ดจะเตะค้ำฟ้า แล้วจะไม่เลี้ยงดูอีก ไม่หาเงินให้ใช้และจะให้ไปเปลี่ยนนามสกุลด้วย (ตะกูลพ่อและแม่ผมไม่เคยมีใครผิดเพเลยผมเป็นคนแรกเลยด้วย) จนผมเริ่มเปลี้ยนตัวเองผมเล่นกับเพื่อนผู้ชายจนเพื่อนยอมรับและเลิกเรียกผมว่า ตุ้ด ผมทำทุกอย่างที่ผู้ชายทำกันทั้งที่ตอนนั้นผมอยู่แค่ ป.5 ผมสูบบุรี่ ขับมอไซต์แว้นเสียงดัง แซวสาวกับเพื่อนจนผมเชื่อตัวเองว่าเป็นผู้ชายได้ พอผมจบ ป.6 เข้าเรียนมัธยม ผมไปเรียนได้สัก 1 อาทิตย์พ่อผมก็ถามว่าที่ ร.ร มีคนเรียกตุ้ดรึยัง ผมเลยมีแฟนเป็น ผญ. พาไปหาแม่ที่บ้าน(ตอนนั้น ม.1 )ก็เขียนจดหมายรักหวานๆหากันผมก็ให้พ่ออ่าน... จากนั้นพ่อก็เริ่มยอมรับผมแหละ ผมคบกับแฟนคนนั้นได้ 6 เดือนมั้งผมก็เลิกและเริ่มเข้าใจตัวเองว่าไม่ใช่ตัวเรา (ตอนนั้นคิดหนักมาก ตอน ม.2-3 ผมสับสนมากเครียดมากผมหาวิธีเลิกเป็นเกย์ในเน็ตก็ไม่มีหายาที่รักษาได้ทำทุกอย่าง)  จนผมตัดสินใจเปิดตัวกับเพื่อนๆที่ ร.ร ว่าเราไม่ใ่ช่ชายแท้จนเพื่อนพี่ๆที่ ร.ร ยอมรับผม ผมไม่กล้าที่จะบอกพ่อแม่ ผ่านมาสองปีถึงตอนนี้พ่อผมรู้แล้ว
** ผมคงไม่กล้าจะไปสู้หน้าพ่อที่บ้านนอกยังไงถึงไป ก็จะโดนไล่ออกจากบ้าน ไปเปลี่ยนนามสกุล อยู่ดี
ผมไม่รู้จะทำไงต่อไปผมมีวุฒ ม.3 อยู่คิดว่าจะไม่กลับไปแล้วหางานทำที่เมืองนี้จะดีมั้ย เพราะถ้าไปพ่อผมคงบังคับให้เลิกเป็นแน่ และคงมีวิธีเดียวที่จะเลิกได้ก็คือ ตาย... แค่นั้นเอง

ผมพิมพ์และเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งขอโทษนะครับตอนนี้เสียใจมาก และผมยิ่งู้สึกไม่ดีก็เพราะเราทำให้พ่อกับแม่เราผิดหวังกับตัวเรา