ก่อนอื่นเลยเราขอแนะนำตัวก่อนเพื่อให้เพื่อนๆรู้ที่มาที่ไปว่าทำไมเราถึงมีความคิดและนิสัยแบบนี้
              เรากับแฟนรับราชการทั้งคู่ แฟนเราเป็นทหารเรือในสังกัดหน่วยรบพิเศษ ส่วนเรามีอาชีพครู แฟนเราแก่กว่าเรา 9 ปี เคยมีครอบครัวมาแล้วและหย่าร้างกันไปไม่มีลูกติดเพราะแฟนเราเป็นหมัน(เขาบอกเราอย่างนั้น) ก่อนที่จะมาคบกับเราเขาก็มีทั้งแฟนที่คบกันจริงจัง และกิ๊กมาเรื่อยๆ (ตอนเลิกกับเมียแฟนเราเขาปฏิญาณตนว่าจะไม่แต่งงานใหม่ด้วยนะ) และตอนเริ่มต้นคบกันใหม่ๆ เขาก็คบกับผู้หญิงอีกคนอยู่ซึ่งแรกๆเราก็ไม่รู้แต่นานๆไปก็ตะหงิดใจขึ้นมา ว่าผู้หญิงที่คอมเมนต์แฟนเราในเฟสบ่อยๆเป็นใคร สรุปคือเป็นแฟนเขาอีกคน และแฟนเราเขาก็โกหกเราตลอดว่าเขาไม่มีใครเขาโสดระหว่างทำความรู้จักกัน เราก็เคลียร์นะทั้งฝ่ายผู้หญิงและแฟนเรา เราถามว่าเขาจะเลือกใครในช่วงแรกเขาบอกเขาเลือกผู้หญิงคนนั้นนะ  ถามว่าเราเสียใจไหม เราเสียใจมากเพราะแฟนเราคนนี้เป็นรักแรกของเรา (เราเป็นคนที่มุ่งมั่นเพราะพ่อเราสอนว่าคนจะเป็นเพชรต้องเป็นเพชรด้วยตัวเราเอง ก็มีชอบผู้ชายบ้างแต่ชอบเหมือนชอบดารา) จนเกือบจะเลิกกันไปแล้วละ แต่สุดท้ายเขาก็กลับมาหาเราเพราะผู้หญิงคนนั้นบอกเลิก เราก็รักเขาเนาะ เราเลยตกลงคบกัน ช่วงปลายปี 56 (หลังจากนั้นเราถึงรู้ว่าระหว่างที่คุยกับเราช่วงที่เขาคบกับผู้หญิงคนนั้นเขาพูดสิ่งที่เขารู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นให้เราฟัง และเขาก็พูดว่าเราเสียๆหายๆให้ผู้หยิงคนนั้นฟังเช่นกัน คือพูดกับเราอีกอย่างหนึ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีกอย่างหนึ่ง เราเห็นข้อความในเฟสที่เขาคุยกันเราก็เสียใจนะอยากเลิกเหมือนกันแต่ทำไม่ได้T_T)
              เข้าเรื่องเลยแล้วกัน เราก็ผู้หญิงธรรมดาเนาะถึงเราจะเป็นครู เราเคยสัญญากับแฟนเราว่าถ้าเขาชัดเจนเรื่องของเราเมื่อไหร่เราจะเลิกงี่เง่า เลิกสร้างความไม่สบายใจให้เขาแต่สุดท้ายเราก็พวกขี้หึง งี่เง่า ขี้วีนเวลาเห็นเขาคุยกับแฟนเก่าและอดีตกิ๊ก ถึงเขาจะบอกว่าเขาไม่คิดอะไรก็ตาม