ในชีวิตที่ผมผ่านมานั้น ผมคบกับเค้าช่วงแรกผมรักเขามากนะ เราเที่ยวด้วยกันมีความสุขด้วยกันมาก ๆ แต่ความสุขที่เคยมีกลับจางหายไปเรื่อย ๆ เพราะเค้าเอาแต่ใจตัวเอง และหึงหวงเป็นที่สุด ผมยอมทุกอย่างเพื่อให้เค้ามีความสุข ผมยอมไม่คุยกับเพื่อน คนทั่วไปที่ทักทายผม ทั้งที่ปกติผมเป็นคนยิ้มเก่ง ร่าเริง เข้ากับคนง่าย เอ้อ ผมสูญเสียความเป็นตัวเองไปหมด กลายเป็นคนเศร้าไร้ความสุข นับวันผมยิ่งเครียดทำอะไรไม่เคยถูกใจเค้า บ่นอะไรก็ไม่ได้เค้าด่ายับเลย ผมชวนเลิก เค้าก็ไม่ยอมเลิก ผมทนอยู่อย่างนี้ 1 ปี จนผมกลายเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง คิดฆ่าตัวตายนับครั้งไม่ถ้วน แขวนคอตัวเองก็เคยครับ แต่มีคนช่วยได้ทัน เมื่อพ่อแม่ผมรู้ว่าผมป่วย จึงรับผมมารักษาและแยกผมออกจากเค้า
จนถึงปัจจุบันนี้ ผมมีความสุขมากขึ้น ร่าเริง ยิ้มแย้ม ชีวิตเหมือนหลุดออกมาจากวังวนเลยครับ

เป็นกระทู้แรกครับ ผิดพลาดอย่างไรขออภัย ณ ที่นี้ด้วยครับ