ผมเป็นคนๆหนึ่งที่ชื่นชอบความสนุก ความตลก ความฮา เป็นชีวิตจิตใจ ซึ่งผมคิดว่าทุกคนก็น่าจะชอบคนที่มีนิสัย ตลก ฮา อารมณ์ดี ทุกครั้งที่เล่นหรือทำอะไรให้เพื่อนขำ เราก็จะมีความสุขไปด้วย โดยทุกครั้งหวังให้ทุกคนไม่เครียด เพราะผมเป็นคนไม่คิดอะไรมาก มองโลกในแง่ดี มีชีวิตที่ไม่ค่อยเครียด ซึ่งผมคิดว่ามันดีนะ ผมจะพยายามตลก เฮฮาต่อไป ด้วยความที่เป็นคนชอบพูด มุขที่จะมาส่วนใหญ่จะเกิดจากคำพูดคำจา จนมันทำให้กลายเป็นคนที่พูดมาก พูดมาก แต่ที่พุดก็อยากให้เพื่อนสนุกเหมือนเดิมไม่ได้มีจุดประสงค์อะไรนอกจากนี้ จนมีวันหนึ่งเพื่อนจะชอบบอกว่าพูดมากว่ะ อันนี้ผมเจอมาบ่อยจนชินและเป็นเรื่องปกติมาก แต่ก้พยายามลองปรับดู ลองคิดก่อนพูด ก็กลายเป็นคนที่พอได้คิดก่อนพูดกลับเป็นว่า พูดจาแรง เวลาด่าใครก็เจ็บ เวลามองหน้าก็ชอบจิก ผมเลยกลับมาสู่นิสัยเดิมที่เคยเป็นหวังเอาสนุกและตลกเข้าสู้ ช่วงเเรกก็ดีเหมือนปกติ จนเพื่อนเริ่มพูดคำใหม่ออกมาว่า รำคาญ ไม่รู้สิผมว่าเพื่อนคงพูดเล่นเเต่เนื่องจากมันเป็นภาษาพิมพ์เราสามารถอ่านในอารมณ์และโหมดไหนก็ได้จริงไหม ซึ่งผมก้ยังคงอ่านในอารมณ์ที่สนุกตลกเหมือนเดิมที่เคยอ่าน แต่ในใจลึกๆก็รู้สึกว่า หรือตัวเองเล่นมากเกินไปจริง หรือกูควรเปลี่ยนตัวเอง หรือยังไง ปล่อยไป แต่ความรู้สึกที่ได้รับก็แน่นอนที่ผมจะต้องรู้สึกเจ็บปวด เราควรแคร์กับคำพูดนี้ไหม เราควรทำยังไงให้เพื่อนชอบและไม่รำคาญเรา เราควรเปลี่ยนตรงไหนดี หรือเราควรคงความเป็นเรารับได้ก็รับรับไม่ได้ก็ตัวของกู
ที่พูดไม่ได้ต้องการให้ตัวเองรู้สึกว่าเป็นคนถูกเพื่อนผิด ผมคิดว่าคนทุกคนเวลาอยู่คนเดียวเจอเรื่องอะไรที่ทำให้เราเสียจุดยืนของตัวเองไม่มีคนไหนหรอกครับที่บอกว่าตัวเองผิดกับเรื่องนี้ เวลาคุณพูดกับใครคุณก็ต้องการให้คนเห็นใจคุณถูกไหม
แต่สิ่งที่ผมต้องการคือ ผมควรทำยังไงไม่ให้เพื่อรำคาญ หยุดพูดดีไหม ขอบคุณที่อ่านข้อความนี้จนจบ อยากระบายมาก