....เคยคบกับใครเเล้วไม่ได้กลัวว่าสักวันหนึ่งเค้าจะทิ้งเราไป ทำให้เราเสียใจหรือเปล่า เเต่เรากับกลัวตัวเราเอง กลัวสักวันหนึ่งเราจะทนเรื่องๆ หนึ่งที่ในวันนี้เรารับได้ กลัวว่าถึงวันหนึ่งเราจะทนหรือรับเรื่องราวเหล่านี้ไว้ไม่ได้ กลัวตัวเราเองต่างหากที่จะเป็นคนทำให้เค้าเสียใจเสียน้ำตา ถามว่าทำไมถึงกลัวน่ะเหรออาจจะเป็นเพราะเรารู้ว่ามันหนักมันเเย่ขนาดไหนกับเรื่องบางเรื่อง เเต่ในวันนี้เรารัก เราทุ่มเท เรายอมทุกอย่าง เเล้ถ้าวันหนึ่งเราเผลอรักเค้าน้อยลงละ เเล้วถ้าเผลอกลับมานั่งคิดถึงเรื่องเก่าๆ   เเล้วทำให้เรารู้สึกเเย่ขึ้นอีกละเราจะทำย่างไร เราจะต้องเลิกกับเค้าไหม เเต่ความจริงในใจก็รู้นะว่าเราน่ะทนได้ รับได้ทุกอย่างอยู่เเล้วไม่สนหรอกว่าเค้าจะทำอะไรไว้กับเรา ในเมื่อเราตั้งใจไว้เเล้วว่าเราจะรัก เราก็จะรักจนถึงที่สุดพยายามจนไม่มีทาง ผมเชื่อว่าต้องเคยมีคนเคยเป็นเเบบที่ผมคิดอยู่ก็คือ "เป็นอย่างไรก็ได้ขอแค่มีเค้าอยู่ข้างๆ ขอเเค่ได้รักเค้า" มันอาจจะดูเป็นความคิดงมงายจมปลัก เเต่ถ้าคนที่เคยเเบบผมจะเข้าใจ คนที่ไม่เคยเจอใครที่เราพยายาทำทุกอย่างเพื่อได้รักเค้า เพื่อรักษาเค้าไว้ ไม่ว่าจะเหนื่อย ร้องไห้ มีน้ำตา หรือเจออะไรเเย่ๆ ขนาดไหนก็ตาม คยที่เคยเป็นเสือกับตกเป็นอาหารของเหยื่ออะไรประมาณนั้น เเล้วอีกอย่างมันต้องเป็นผมสิที่ต้องกลัวเค้าทิ้ง กลัวเค้าทำให้ผมเสียใจมีน้ำตา เเต่มันดันกลับกันขนาดนี้มีใครเคยเป็นหรือกำลังเป็นแบบผมตอนนี้อยู่หรือเปล่าครับ มาเเชร์กันหน่อย.....