อย่าไปถือโทษเด็กเขาเลยน่ะ  เพราะเด็กบางคนก็หัวเราะง่ายกับอะไรๆแบบนี้อยู่แล้ว
ตอนเราเล่านิทานให้เด็กอนุบาลฟัง บางทีแค่ทำท่านิดหน่อย เด็กก็อิน หัวเราะ กลัว ตามแล้ว
อารมณ์เขาจะถูกกระตุ้นง่ายมากๆ ซึ่งผู้ใหญ่มักจะไม่เป็นแบบนั้น
แล้วอารมณ์เขาก็ยังพื้นๆ ชอบใจก็หัวเราะ กลัวก็หนี ไม่ชอบก็งอแง คงคาดหวังกับเด็กเท่าผู้ใหญ่ไม่ได้หรอก

เจอแบบนี้ บอกเด็กเขาก็ได้ว่า พื้นตรงนี้มันลื่นนะ หนูเองก็ต้องเดินระวังไม่งั้นจะเจ็บเหมือนพี่
ไหน เวลามีคนบาดเจ็บ เราต้องทำยังไงคะ  แล้วถ้าเราล้มแล้วเพื่อนหัวเราะหนูจะรู้สึกยังไงบ้างเอ่ย
ไม่รู้ซิ เราเจอเด็กเล็กอยู่บ่อยๆ เลยชินจะรับมือกับเด็กๆมั้ง ถ้าพ่อแม่เขาไม่ได้พูด เรื่องพวกนี้เราพูดสอนเด็กไปเลยก็ได้น่ะ

เราเข้าใจนะ เรื่องล้มไม่ใช่เรื่องเล็ก เราเองก็ผ่าตัดกระดูกสันหลัง ล้มนี่เรื่องใหญ่
แต่มันก็ไม่ถูกที่จะเอาความอาย ความโกรธ ไปลงกับเด็กเหมือนกันน่ะ