ก็อย่างที่ว่าไปตอนต้นแหละครับ
ผมและแฟนผมคบกันมาได้สามปี ครั้งแรกที่มีอะไรกัน เธอบอกผมว่าผมเป็นคนแรกของเธอ แต่ผมรู้อยุ่แล้วแหละครับว่าผมไม่ใช่คนแรกของเธอแน่นอน แต่ผมไม่ได้บอกเธอนะ ได้แต่เก็บเงียบๆไว้คนเดียวซึ่งเธอเองก็ยืนยันอยุ่เหมือนเดิมว่าผมเป็นคนแรกของเธอแน่นอน ผมเองก็ไม่ได้คิดใส่ใจอะไร เพราะผมเองก้ไม่ได้อยากรู้เรื่องที่ทำให้ผมไม่สบายใจซักเท่าไหร่
   .....จนมาวันหนึ่ง มันมีเหตุการณ์ที่ทำให้แฟนผมนั้นต้องบอกความจริงกับผม  เรื่องอดีตที่แย่ๆของเธอ ว่าเธอเคยโดนแฟนเก่าเธอนั้นข่มขืน แต่แค่ครั้งเดียว
มันทำให้ผมช๊อคนะ แต่ผมเองก็มีเตรียมใจไว้บ้างแล้ว เธอกลัวว่าผมจะรังเกลียดเธอ เธอจึงไม่กล้าบอกความจริงกับผม  เธอบอกว่ามันดูเห็นแก่ตัว เธอจึงเป็นฝ่ายบอกเลิกผมไป  แต่ผมไม่ยอม ผมก็ยืนยันที่จะคบกับเค้าต่อ เพราะผมรู้สึกได้ว่าสิ่งที่เธอแสดงและทำให้ผมนั้นมันคือของจริง จนเวลามันล่วงเลยมาเป็นปีๆและได้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นอีก      
              คือแฟนผมเนี่ย ชอบฝันถึงแฟนเก่าเธอบ่อยมาก  ฝันถึงบ่อยกว่าฝันถึงผมอีก แต่เธอก็เต็มใจที่จะเล่าให้ผมฟังทุกครั้งนะ ผมเองก็มีงอลๆบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับทะเลาะกัน เพราะผมเองก็เข้าใจ  แต่มันก็ทำให้ผมหยุดคิดไม่ได้ว่าเพราะอะไรเะอถึงฝันถึงบ่อย เพราะเธอเองก็บอกว่าเธอไม่อยากฝันถึง อยากจะลืมๆมันไป มันยิ่งทำให้ผมแน่ใจว่ามันต้องมีอะไรที่แฟนผมยังปิดบังผมอยุ่แน่นอน  มันอาจจะเป็นไปได้ที่แฟนผมกังวลว่าผมจะรู้หรือยังมีเรื่องแย่ๆที่ทำให้เธอต้องปิดมันไว้ จนมันไปแสดงในรูปของจิตใต้สำนึก หรือในความฝัน ผมจึงจำเป็นที่จะต้องถามเธอเกี่ยวกับเรื่องที่เธอยังปิดบังผมอยุ่ ตอนแรกเธอก็ไม่ยอมบอก จนผมต้องยอมสาบานว่าผมรับได้ ผมจะไม่เลิกกับเธอ จนเธอนั้นต้องยอมสารภาพมันออกมาอีกครั้ง
   
.............เฮ้ออ ผมเล่าแล้วผมก็เหนื่อยใจ เพราะเรื่องมันพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง  
    เธอสารภาพว่า มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่เธอโดนแฟนเก่าเธอข่มขืน
มันยังมีอีกครั้งนึงที่ห้องน้ำโรงเรียน  เธอบอกว่าตอนแรกเธอก็ขัดขืน  แต่เพราะเธอไม่อยากให้ครูมาเห็น ไม่อยากให้พ่อแม่รับรู้ เธอจึงไม่กล้าร้อง

  ผมได้ฟังแล้วผมไปไม่เป็นเลยครับ มันอยากจะร้องแต่เหมือนมันอั้นอยุ่ในใจ เหมือนมันมีอะไรมากดทับหัวใจผมอยุ่ ผมยอมให้เธอได้ปลดปล่อยเรื่องที่ค้างคาในใจของเธอ มันดีขึ้นนะครับ เธอดูร่าเริงขึ้น เหมือนเธอได้ปลดปล่อยมันออกมา     ผมเองก็ดีใจ แต่ปัญหาที่ผมมาตั้งกระทู้นี้มันขึ้นอยุ่ตรงนี้แหละครับ   
  ผมยอมให้เธอโยนเอาความกังวลนั้นมาไว้ที่ผมแทน เพราะผมรู้ตัวดีว่าผมน่าจะรับมือกับมันได้ดีกว่าเอาไว้ที่เธอ ผมรู้ว่าเรื่องนี้มันจะไม่ทำให้ผมเลิกกับเธอแน่นอน  แต่พอเอาเข้าจริงแล้วมันยากกว่าที่คิดครับ.....  ผมไม่สามารถที่จะหยุดคิดเรื่องนี้ได้เลย  ไหนเธอบอกว่าเธอไม่เต็มใจ แล้วทำไมเธอยังปล่อยให้มันทำอยุ่อีก ผมเข้าใจนะว่าเธอไม่อยากให้พ่อแม่รู้  หรือมันยังไงกันแน่  ตอนนั้นเธอพึ่งม.3 เธออาจจะยังคิดไม่ได้  หรือมันยังมีอะไรมากกว่านั้นอีก  คำถามเป็นร้อยๆไหลเข้ามาในหัวของผม ผมหยุดคิดไม่ได้เลย  ตอนนี้ผมเหมือนคนบ้า  แต่ผมไม่ได้บอกให้เธอรู้นะครับว่าผมเป็นแบบนี้  ต่อหน้าเธอผมก็ทำตัวปกติ เพราะผมไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ  ผมอยากจะคบกับเธอต่อไป  ผมอยากจะผ่านช่วงเวลานี้ไป ผมอยากจะลืมมัน
   
    สุดท้ายนี้ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆคนไหน ช่วยให้คำแนะนำผมหน่อยได้ไหมครับ  ผมไม่อยากเป็นแบบนี้  แต่ผมไม่สามารถหยุดคิดได้เลย  ช่วยผมด้วยเถอะครับ
ผมไม่อยากจะหยุดอยุ่อย่างนี้  ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ได้จริงๆ ผมไม่รู้จะปรึกษาใคร  

   ป.ล.ผมรบกวนพี่ๆน้องๆทุกคน อย่าแชร์กระทู้นี้นะครับ ผมไม่อยากให้แฟนผมมาเห็น ผมไม่อยากให้เธอเสียใจที่รู้ว่าผมยังทำใจไม่ได้  ผมรู้ว่ามันไมใช่เรื่องที่ดีซักเท่าไหร่ที่เอาเรื่องมาเล่าให้คนอื่นฟังแบบนี้ แต่ผมไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ  ผมอยากให้มันจบลงที่กระทู้นี้  ถ้าเพื่อนๆพี่ๆน้องๆคนไหนไม่สะดวกพิมพ์ก็สามารถติดต่อผมได้ที่เบอร์นี้นะครับ ศูนย์ หก สอง สี่ เก้า เจ็ด แปด แปด สี่ เก้า
  

      ขอขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน และให้คำแนะนำ ปลอบใจผมมากๆเลยนะครับ  ถ้ามันทำให้ผมผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ ผมเองก็ไม่รู้จะตอนแทนทุกคนยังไงเลย  ขอบคุณจริงๆครับ