เรื่องของเรื่องคือ มันแค่ติดอยู่ในใจ ทำไมผมไม่ว่าไปต่อหน้า คือ ผมไปซื้อของเซเว่นครับ เคาว์เตอร์เปิดให้บริการ  ทั้ง  2 เคาว์เตอร์แต่อีกอันมีคนมาหอบเอกสารมาจ่ายค่าอะไรซักอย่าง หลายชุด อีกเคาว์เตอร์จึงเป็นที่สำหรับจ่ายเงินให้คนที่เข้ามาซื้อของ และคิวที่กำลังจ่ายเงิน ก่อนหน้าผม มี 4 คน  เป็นผู้หญิง 3 ผู้ชาย 1 เป็นเพื่อนกัน ซึ่งทั้ง 4 คน ก็ซื้อของเยอะประมาณหนึ่ง ซึ่งผมก็เข้าใจ และรอตามเหตุผล และรอนานพอสมควร เนื่องจากของทั้ง 4 คน น่าจะเป็นของที่เพื่อนร่วมงานฝากมาซื้อด้วยเพราะเห็นพวกเขาค่อยๆแยกจ่ายของแต่ละอย่าง ซึ่งทั้ง 4 คนก็ยืนเรียงกันอยู่หน้าเคาว์เตอร์ และพูดคุยกันอารมณ์แบบ พวกเรามาเยอะ คุยกันเสียงดังสนุกหรรษา(ความรู้สึกที่ฟังอารมณ์ประมาณเจอคนที่ไปร้านเหล้ากับเพื่อนแล้วเริ่มเมาคุยกันเสียงดังและกร่าง) ผมก็แอบรำคาญนิดหน่อย ผมก็ยังรอต่อไป ซักพัก มีเพื่อนร่วมงานของทั้ง4 คนเดินเข้ามา ก็เดินเข้ามาคุยกับทั้ง 4 คนหน้าเคาว์เตอร์เอาละไงแพ็คทีมกันเพิ่ม สนุกสนานหรรษา จากนั้น ทั้ง 4 คนเริ่มถาม แกจะซื้ออะไร เพื่อนร่วมงานของทั้ง 4 คนนั้น ก็บอก จะมาซื้อนั้น ซื้อนี่ และความหวังดีของเพื่อนทั้ง 4 ก็เกิดขึ้น ไปหยิบมาเลย เดี๋ยวมาจ่ายพร้อมกัน ความคิดแว๊บแรกในสมองผมคือ อ้าว Ai หน้าเทา ทำแบบนี้ไม่ได้นะ มาทีหลังก็ต้องตามคิวดิ สุดท้าย ก็เป็นไปตามสถานการณ์ ผมได้แต่คิดอยู่ในใจ ทำไมไม่ว่าไปต่อหน้า ต้องมารอเพื่อนของพวกนั้นเลือกของอีก คิดแล้วก็เซ็งครับ ผมอาจจะดูเป็นคนไม่มีน้ำใจ หรือใจแคบ แต่ผมว่ามันคือมารยาททางสังคม ความรู้สึกมันเหมือนอ่านข่าวที่กำลังดัง #เรื่องแบบนี้ใครๆเค้าก็ทำกัน