วันที่ 8 มีนาคม 2558

     วันนี้เเผนของเราคือไปวัดจงซานหลิน โดยที่เราเก็บของละฝากกระเป๋าไว้ที่พักก่อนออกเดินทาง แต่กว่าจะออกเดินทางใช้เวลานานอยู่ คือพวกเรากลัวหลง แล้วจะทำให้เรากลับไปลี่เจี่ยงไม่ทัน เลยว่าจะเหมารถของที่พักไปแต่ พอตกลงแล้วราคา 500หยวน ซึ่งเราว่าแพงมากกกก เลยตัดสินใจไปเองเลยจ้า
    เมื่อตกลงกันได้แล้วก็เดินออกมารอเมล์ ที่หาข้อมูลคือรถเมล์สาย 2 ป้ายรถเมล์ที่จีนต้องสังเกตดีๆ นะคะ เพราะป้ายจะอยู่ตืดกับเสาไฟ และอยู่สูงเหนือหัว แถมเล็กอีกต่างหาก แต่เราก็กังวลว่าจะขึ้นผิดอยู่ ก่อนขึ้นถามคนขับสักนิดนะคะ จะได้ไม่เสียเวลา แชงกรีล่า ไม่ใหญ่คะ รถเมล์ขับแปบเดียวก็ถึงแล้ว ค่ารถคนละ1 หยวนคะ


    เมื่อลงจากรถแล้วก็ไปซื้อตัวราคา 115 หยวน แพงจังเลย แต่ก็มีนักท่องเที่ยวบ้างคนไปเข้าทางด้านหลังวัดไม่ต้องเสียค่าเข้าแต่เราไม่แน่นำอย่างแรงเลยคะ พอได้ตั๋วแล้วเดินทะลุตึกมาก็จะเจอรถรอรับไปส่งหน้าวัดคะ แปบเดียวก็ถึงแอบเจอแกงค์พี่ผู้หญิงคนไทยด้วย


















ด้านตรงข้ามจะเป็นทะเลสาป เราเดินเล่นถ่ายรูปอยู่นานมากๆ ต่อไปนี้เราจะเน้นลงรูปวัดและบรรยากาศของที่นี้นะคะ การเดินขึ้นไปต้องช้าๆ คะ ไม่งั้นจะหอบหนักมาก 555555



















     รูปที่ลงเราไม่ได้ปรับอะไร กล้องก็แสนธรรมดา แต่ของจริงสวยงามจริงๆคะ อยากให้มาเห็นด้วยตา
     เราไม่ได้เข้าไปสำรวจข้างในวัดนะคะ เพราะกลัวจะกลับไม่ทันแต่แค่นี้ก็เต็มทีแล้วคะสำหรับพวกเรา เราก็กลับรถคันเดิมและต่อรถเมล์กลับมาเดินเล่นที่หน้าวัดต้าฝ่อเพื่อกินโยเกิร์ตนมจามรี ที่เขาว่ากันว่าต้องลอง เพื่อความปลอดภัยของลำไส้ เราซื้อมา1 ถ้วยแล้วกินด้วยกัน แม่ค้าใจดีให้ช้อนมาคนละอันด้วย


     รสชาติของมันเปรี๊ยวแบบดิบๆเลยคะ รู้สึกถึงความสดได้จากความคาว บอกได้คำเดียวว่าต้องลองเองคะ ส่วนพวกเราเมื่อชิมกันไปแล้ว เราคงไม่สามารถกินได้หมดเพราะยังห่วงในสวัสดิภาพของลำไส้คะ55555

     หลังจากนั้นเราก็กลับไปเอากระเป๋าที่โรงแรมและเหมารถของโรงแรมไปท่ารถในราคาคนละ10 หยวน เมื่อมาถึงท่ารถเราก็ไปซื้อตั๋วกลับลี่เจี่ยงคะ แต่มันไม่ง่ายเลย เพราะเมื่อเราไปเข้าคิวเพื่อซื้อตัว พวกรถเหมาจะมายืนเกาะตรงเคาว์เตอร์ขายตั๋วเลยคะ พูดอะไรสักอย่างกับพนักงานขายตั๋ว พอถึงคิวเรา พนักงานกลับบอกว่าตั๋วหมดแล้วให้ไปกับเขา เราก็อะไรหว่ะเพิ่งจะบ่ายสองเอง แล้วผู้ชายที่คุยกับพนักงานยังมาตื้อพวกเราอีกคะ พวกเราโมโหมากเราออกมายืนตั้งสติสักพัก เเล้วไปเข้าคิวใหม่มีป้าข้างหน้าซื้อตั๋วไปลี่เจียงและได้ตั๋วพวกเราเลยลองไปซื้ออีกรอบกับพนักงานคนเดิม นางก็ยังบอกอีกว่าให้ตามผู้ชายคนนั้นไป พวกเรายิ่งโมโหคะ ตั้งแต่เดินทางเหตการณ์นี้คือที่สุดของพวกเรา เราเลยเปลี่ยนช่องขายตั๋วคะ เจอพนักงานที่พูดอังกฤษได้เยอะขึ้นแต่นางบอกว่าตั๋วหมดเอาอีกแล้ว เราบอกงั้นมีรอบอื่นไหม นางจึงบอกว่ามีรอบบ่ายสาม เราเลยได้ตั๋วมาคนละ 66หยวน คะ  แต่ถ้าราคารถผีถ้าไม่เข้าใจผิดคือ500หยวนคะ

     เมื่อผ่านเหตุการณ์แย่ๆ มา ไม่มีอารมณ์ไปหาข้าวทานแล้วคะ นั่งแทะข้าวโพดรอเวลาขึ้นรถเลยแล้วกัน
     
   วิวระหว่างขากลับทำให้เราคลายอารมณ์โมโหไปได้เลยละคะ แชงกรีล่าดินแดนนี้ ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่พอได้มาสัมผัสแล้วจะหลงรักกับความเรียบง่ายของผู้คนและธรรมชาติที่สวยงามจริงๆคะ




    ใช้เวลาประมาณ 3 ชม. เราก็กลับมาถึงลี่เจี่ยง ท่ารถที่ลงคนละท่ากับขาไป ต่อไปเรากะไว้ว่าเราจะพักบริเวณเมืองเก่าลี่เจี่ยง แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน 5555 กะว่าเดินไปไหว พอเดินมาเรื่อยๆทำให้รู้ว่าลี่เจี่ยงไม่ใช่เล็กๆ ถามทางกับวัยรุ่นเขายังงง 5555 จนเราเดินมาถึงแยกหนึ่งซึ่งมีแผนที่ แต่แผนที่ก็มีแต่ภาษาจีน พวกเรายืนมึนอยู่สักพักก็ไปถามทางกับคุณลุงคุณป้าที่เดินผ่านมา เมื่อเขาเห็นแผนที่เขาก็พยายามอธิบายพวกเรา แต่พวกเราก็ดูไม่เข้าใจ สักที จนสุดท้ายป้ากับลุงบอกให้ตามไป เราก็เดินตามเลยจ้า ป้ากับลุงก็ชวนคุย พวกเราก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็หัวเราะตามแกไป จนผ่านหน้าโรงพยาบาลแกหยุดแปบหนึ่งเราเลยเข้าใจได้ว่า แกน่าจะมาโรงพยาบาล แล้วแกก็พาพวกเราเดินต่อจนถึงแยกแยกหนึ่งแล้วเราก็เข้าใจได้ว่าเดินข้ามไปก็ถึงบริณเมืองเก่าลี่เจี่ยงแล้ว ระหว่างที่แกอธิบาย เราก็พยายามจะหยิยหอยลายกระป๋องในกระเป๋าเพื่อให้แก แต่ที่ไหนลุงแกรีบคว้ามือป้าไปจากพวกเราอย่างไวและรีบเดินจากไป ยังไม่ลืมหันมาโบกมือและยิ้มส่งท้ายให้พวกเราอีกด้วย เหตุการณ์ทำให้รู้ว่าเมืองจีนไม่ได้แย่อย่างที่คิด รู้สึกดีขึ้นมาทันที

     หลังจากหาทางเข้าเมืองจนเจอเราก็เริ่มหาที่พักกัน ในบริเวณในเมืองเก่า เท่าที่หาได้ราคาถูกมากกกกก แต่คงไม่เหมาะสำหรับคนที่ต้องการการพักผ่อนหลังเดินทางไกลอย่างพวกเรา ถ้าพักในเมืองเก่า จะเสียงดังและห้องจัแคบทำให้อืดอัดได้คะ พวกเราเลยเดินออกไปหารอบๆซึ่งไม่ไกลทางทางเข่าเมืองเก่าสักเท่าไร และเราก็หาได้ห้องดีเลยคะ 2 เตียงใหญ่ 1 เตียงเล็ก ห้องกว้างมากกกกกก เจ้าของน่ารักมากคะ อยากให้เราได้ส่วนลดเลยจะให้เราลงทะเบียนแผ่นแอป แต่ก็โดนบล็อค จนสุดท้ายเราบอกเราจ่ายราคาปกติก็ได้ เพราะเวลานั้น สองทุ่มกว่าแล้วคะ แต่ที่นี้ท้องฟ้าจะมืดช้าคะ สรุปเราได้ห้องสำหรับ 2คืน ราคาคนละ 100หยวน ถูกใจมาก หลังจากนั้นก็ไปหาข้าวกินกัน




ทานเสร็จเราก็ออกสำรวจเมื่องเก่าลี่เจียงและรอบๆคะ ทำให้เรารู้ว่า เมืองเก่าลี่เจี่ยงถูกล้อมรอบด้วยเมืองใหม่ที่ทันสมัยนึกว่าเดินอยู่เมียงดงเลยที่เดียว 555

พวกเราเดินจนวนมาถึงหน้ากังหันน้ำ เพื่อซื้อทัวร์เพื่อไปหุบเขามังกรหยก และไปดูโชว์ เสียไปคนละ 550 หยวน แถมของว่าง ถังออกซิเจน และเสื้อกันหนาว ร้านขายทัวร์ที่นี้สื่อสารภาษาอังกฤษได้น้อยนิด แถมต้องมีชื่อภาษาจีนไว้ให้ทัวร์เรียกอีก
ซื้อเสร็จก็รีบเดินกลับที่พักเพื่อเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ