ไม่รู้ดึกป่านนี้จะมีคนอยู่รึเปล่า แต่เรามีเรื่องอยากเล่าให้ฟัง เรามีญาติคนนึงชื่อเจ้ฟ้า เจ้ฟ้าห่างกับเรา 5 ปี เจ้ฟ้าสวย..เรียนเก่ง สอบได้ที่หนึ่งแทบทุกเทอม
ใครๆก็ชอบเจ้ฟ้า เราก็ชอบ.. วันนั้นเจ้ฟ้าใส่ชุดนางฟ้าสีขาว โชว์บนเวทีในงานร.ร. ใครๆก็อยากถ่ายรูปด้วย วันนั้นเราเลยลองแต่งหน้าดูบ้าง แล้วม๊าก็ตีเรา ด่าเราว่าไอบ้า เพราะเอาลิปสติกของม๊ามาเล่น เราเข้าไปในห้อง ร้องไห้เพราะเจ็บมาก
ชีวิตในร.ร.เราไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ ไปไหนก็ไม่มีเพื่อน แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เราเริ่มโกหกเพื่อที่จะได้มีเพื่อน.. เราย้ายร.ร.มาทั้งหมด 6 ครั้ง จนได้มาอยู่ที่นี่ได้มาเจอกับแก แกเป็นเพื่อนที่ดี ถ้าวันนั้นแกไม่บอกเราที่กำลังเดินเอ๋อๆหาที่นั่งอยู่ให้มานั่งตรงนี้ เราคงไม่ได้สนิทกัน ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่าง เราควรตอบแทนโดยการดีกับแกให้มากที่สุด แต่..ความเกลียดมันชนะ ขอโทษนะ ที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้..
สำหรับเฟิสต์..เราคงเป็นแฟนที่แย่มาก งี่เง่า ขี้หึง เอาแต่ใจ เฟิสต์คงมองเราเปลี่ยนไป แต่ที่เราทำไปเป็นเพราะเรารักเฟิสต์นะ ไม่รู้จะนับเป็นข้อดีสักข้อได้รึเปล่า แต่เรารักเฟิสต์จริงๆนะ
ขอโทษทุกคนที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ขอโทษจริงๆ..
ถ้าไม่มีออย เตี่ยกับม๊าคงไม่ลำบากใจ ขอโทษที่ไม่ได้เรื่อง ขอโทษที่ไม่เก่งเหมือนลูกอาเจ็กข้างบ้าน ขอโทษจริงๆ
แต่ลองคิดถ้าพรุ่งนี้เราไปร.ร.ทุกคนจะมองเรายังไง แค่คิดก็ไม่ไหวแล้ว เราไม่ไหวจริงๆ อยากหลับตาแล้วหายไปจากโลกนี้เลย.. ออย
.
.
.
.
.
.
ผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้..