เรารู้จักกับคนที่เราคบมาไม่ต่ำกว่าสองปีแต่เราเพิ่งมาคุยกันทุกวันจริงจังเมื่อช่วงปลายเดือน ธ.ค.58 ซึ่งเขาเองเล่าทุกอย่างในชีวิตเขาหมดว่าเขาเจอเรื่องแย่ๆ ในปีที่แล้วแบบไหนมา เราในตอนนั้นเราไม่คิดว่าการที่เรารู้ทุกๆอย่างมันจะทำไห้เราแอบกลัวในใจลึกๆ เพราะเขาคือคนที่เรามองมาตลอดตั้งแต่เจอกันวันแรกและไม่คิดว่าจะได้มีโอกาศได้คุยกับเขาด้วยซ้ำ จนวันนึงได้มาคบมาคุย เราถามตัวเองตลอด เราจะเปิดใจกับเขามั้ย เขามีอดีตมาแบบนี้เราจะกลัวมั้ย การที่เขามีลูกกันเขาจะกลับไปคบกันเมื่อวันนึงที่อีกฝ่ายกลับมาขอโทดหรือขอเริ่มต้นไหม่กับเขามั้ย เพราะปัญหาที่จบกันมันคือปัญหาบางอย่าง มันไม่ใช่ใครนอกใจใครเราเลยกลัวมาตลอด อาจเพราะเวลาที่เราเพิ่งเรียนรู้กันมันไม่มากพอที่เราจะเข้าใจเขามันต้องค่อยๆเรียนรู้ละปรับเมื่อเจอปัญหา   แต่คำตอบของเราคือเราอยากจับมือไปกับเขาอยากเป็นคนดูแลรักษาความรู้สึกเขา เราตัดทุกคนที่จีบเราเพื่อจะทำไห้เรากับเขาสบายใจที่สุด ช่วงแรกๆเรากับเขามีความสุขทุกๆอย่างเขาเป็นคนดี เป็นคนตลก เป็นคนที่ทำไห้เรารู้สึกอยู่ด้วยแล้วเราอบอุ่น เราแทบไม่มีปัญหาอะไรกันเลยถ้ามองความเปแ็นจริงแล้ว  ปัญหาเกิดจากตัวเราและนิสัยเราที่เป็นคนปากแข็งไม่ตรงกับใจ พูดอะไรไม่คิดถึงความรู้สึกเขา หลายๆครั้งทำร้ายความรู้สึกเขา แต่ตัวเราก็เชื่อมั่นในความคิดเรา ด้วยเรามั่นในตัวเองหลายๆอย่าง เราเลยไม่คิดถึงความรู้สึกเขาเท่าที่ควร เพราะเอาความคิดตัวเองว่าเราเจ็บเรากลัว แต่  เขาก็ยอมเราและทำดีกับเราตลอดไม่ว่าเราจะมีปัญหาเรื่องรูปคู่รูปแต่งงานในไทม์ไลหรือเฟชบุคเขาก็ยอมจัดการไห้เราๆก็ยังมีปัญหาตลอด  เกี่ยวกับอดีตเขาที่เขาเคยแต่งงานมาละเกิดปัญหาไห้ต้องแยกจากกัน  สำหรับเราอดีตเราไม่ได้สนใจจะผ่านอะไรมาเราคิดว่าคนเรามีอดีตหมด  แต่ที่เราเป็นเพราะเรากลัวเราคิดมโนไปเองและไปลงที่เขาซึ่งเขาไม่รู้อะไรด้วยเลย  เรากลับไปพูดจาไม่ดีตอกย้ำสิ่งต่างๆเพราะความน้อยใจเรา ในวันที่เขาเองก็มีเรื่องมากมายงานก็เยอะแยะ การที่เขาต้องดูแลทุกๆคนในครอบครัวละงานมันก็คงจะเหนื่อยมากพอกับช่วงเวลาแต่ละวันแล้ว  และช่วงนั้นญาติาเขาก็เสีย  แทนที่เราจะเข้าใจเขา กลับทำไห้เราแอบน้อยใจไม่ได้ว่าทำไมไม่โทรไม่ไลหาไม่บ่อยแบบเดิม ใจเราก็อดคิดไม่ได้ว่าเบื่อเราหรือ ต้องการจะทำไห้เรารู้ตัวอะไรรึป่าว เพราะอยุ่ๆเริ่มเปลี่ยนไป มันเลยทำไห้ทุกๆวันตลอดอาทิตย์ระหว่างเขากับเราเกิดความงี่เง่าของเรา  แค่คำพูดที่เขาพูดไม่เข้าหูเราสองคำ เรากลับเอามาคิดด้วยอารมณ์น้อยใจและช่วงนั้นเราก็ไม่สบายร่างกายเราแปลปรวนฮอโมนเรามันขึ้นๆลงๆขี้น้อยใจไปหมด มันเลยทำไห้เราส่งไลน์หาเขาไปพูดๆมากมายต่อว่าเขาและขอเลิกเขามากมาย เขาขอโทดเราแล้วก็จริงแต่เราด้วยอารมณ์ฝช่วงนั้นเราคุมตัวเองไม่ได้ร่างกายเราแปรปรวนเพราะเราไม่สบาย เรากลับพูดไม่ดีและไลน์ไปขุดคุ้ยอีกสามสี่วันที่เราส่งไปเขาอ่านแต่ไม่ตอบเงียบหายไปเลย เราก็ยิ่งแอบคิดว่าการที่เงียบไม่ตอบไม่รับแปลว่าไม่แคร์เราเลยหรอ สุดท้ายหลังจากมีปัญหามาตลอดสิบกว่าวันเราไปหาเขา เพราะเราอยากรู้คำตอบการที่เป็นแบบนี้ต้องการอะไร เรารู้สึกแย่มากๆเพราะเราไปทบทวนตัวเองทั้งหมดแล้ว ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันมาจากตัวเราล้วนๆ ที่เราคิดมากไปมองแต่อดีตมองแต่รอบๆเราลืมมองเขาเราทำร้ายใจเขาจนวันนี้เขาบอกกับเราว่าเขาจำสิ่งที่เราพูดเราบอกเราขอโทดเขาไปหมดแล้ว   แต่โอกาศมันก็ไม่มีสำหรับคนที่คิดได้แล้วหรอ มันยิ่งทำไห้เรารู้สึกผิดมากๆ เราทำร้ายความรักครั้งนี้พังเองเราเข้าใจทุกสิ่งอย่างหมดแล้ว เรารู้ใจตัวเองแล้วว่าเราควรทำยังไงถ้าผ่านจุดนี้ไไปได้  เขาบอกเราว่าถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจจะไม่ยุ่งไม่ตอบไม่อะไรแล้วเขาบอกเราว่าขอกลับไปเป็นเพื่อนเริ่มต้นไหม่  เราไม่รู้ว่าความหมายตรงนี้ คือมันจะมีโอกาศไห้เราแก้ตัวมั้ยเราอยากรู้ ว่าผู้ชายมองแบบไหนคิดแบบไหน  เราเชื่อว่าเขารักเรารู้สึกดีกับเราอยุ๋ แต่สิ่งที่เราทำมันไปตอกย้ำทำไห้เขาเห้นอดีตที่เป็นแผลเขาลอยมาเขาเลยเป้นแบบนี้  เราควรจะทำยังไงดีให้มันดีขึ้น เรากลัวว่าการที่ปล่อยระยะเวลาออกไปมันจะต่อไม่ติด  เรารู้สึกผิดมากๆเหมือนคำโบราณที่บอกว่าไม่เห้นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา เรากำลังเป้นแบบนั้น เราพยายามง้อทุกทางทุกวิธีส่งหาทุกๆอย่างสุดท้ายความว่างปล่าว เรายังมีโอกาศอยุ๋ม้ย บทเรียนครั้งนี้มันทำไห้เราคิดได้ทุกๆอย่างเกี่ยวกับคำพูดการเชื่อใจ การฟังไม่ใช่แค่เรื่องความรักมันใช้ได้กับทุกๆเรื่องแต่เราไม่รู้จะทำยังไงไห้มันดีขึ้นเรายังรู้สึกดีต่อกันอยู่ แค่ในใจเขามีอคติไปแล้ว