ในวันที่มีเธอข้างอย่างเคียงใกล้
แม้หวั่นไหวใจสับสนยากค้นหา
เธอผู้มอบความจริงใจในทุกครา
ฉันอ่อนล้า เธอปลอบปลุกลุกขึ้นยืน

ตื่นทุกเช้าเธอเฝ้าตามถามความห่วง
แม้กาลล่วงทรวงร้าว เศร้าขมขืน
รักของเธอคอยโอบไล้ไออุ่นคืน
จะล้มครืนกี่ครั้งเธอยังเคียง

รู้ว่าเรายังรักกันมิผันจาก
แม้วิญญ์พรากจินต์ลับสรรพเสียง
รักของเธอจะเวียนพร่ำร่ำจำเรียง
ไม่เคยเลี่ยงลาลับดับหัวใจ

แม้ฉันทุกข์ฉันท้อพ้อหม่นหมอง
เธอประคองเคียงข้างมิร้างไหน
ฉันสะอื้นปวดร้าวสักเท่าใด
เธอมอบใยโอบเอื้อเจือแบ่งปัน

จะมีใครรักกันได้เท่านี้
ชั่วชีวีลมหายใจในตัวฉัน
มีค่าเพราะกำลังใจที่ผูกพัน
ไม่มีใครรักฉัน....ได้เหมือนเธอ...

     เพ็ญพิชญา