สวัสดีครับผมมีเรื่องจะเล่าไห้ฟังครับและอยากจะถามเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ครับ อาจพิมผิดไปบ้างก็ขออภัยไว้ณที่นี้นะครับ 5.....................4.............................3.................................2..................................1..................................เริ่มดำเนินเรื่อง
คือแฟนผมเธอเรียนจบมัธยมปลายแล้ว เธอกับผมเป็นคนจังหวัดชลบุรีทีนี้เธอเรียนจบก่อนผมเพราะเธอเรียนก่อนเกณฑ์ แต่เธอจบแล้วด้วยเราอยู่กันคนละโรงเรียนเลย แต่เราก็ได้เจอกันจีบไปมาๆก็ได้คบกัน แต่พอรู้ว่าแฟนเรากำลังจะไปเรียนต่อที่อื่นมันก็ทำไห้อดคิดไม่ได้นะครับว่าแฟนจะเป็นอย่างไรบ้างและทำอะไรอยู่แกติตอนนี้ก็แทบจะไม่ค่อยได้เจอเลยเพราะเราอยู่คนละที่เเฟนก็ต้องช่วยพ่อแม่ขายของอยู่บ้านส่วนผมก็ต้องดูน้องเป็นคุณพ่อจำเป็นไปซะอย่างนั้นเราเคยเจอแค่รอบเดียวตอนจีบหลังจากนั้นคุยกันทุกๆวันจนได้คบกัน ตอนนี้เธอบอกผมว่าวันที่สองนี้เธอต้องไปสอบสอบสัมภาษณ์ว่าจะได้เข้ารึป่าวถ้าได้เข้าเราก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว แต่ผมก็นัดเจอนะอยากอยู่กับเค้าไห้นานที่สุดเป็นครั้งสุดท้าย แต่ถ้าเค้าไปแล้วเราอาจจะคุยกันได้น้อยลง ดีนะที่ผมเจอเธอก่อนปิดเทอมเลยมีเวลาคุยเยอะแต่ข้อเสียคือเราเจอกันช้าไปถ้าเจอเร็วกว่านี้เราอาจจะได้อยู่ด้วยกันเยอะกว่านี้ก็ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมกลัวนะ กลัวเรื่องระยะทางนี่แหละกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเพราะสิ่งแวดล้อม เพื่อน หรือต่างนาๆ มันอดคิดไม่ได้นะเพราะนิสัยส่วนตัวเธอเลยเธอเป็นคนเจ้าชู้และขี้เบื่อ แต่ทำอย่างไรได้คนมันรักไปแล้ว ผมกลัวว่าเธอนิสัยจะเปลี่ยนและก้ทิ้งผมไป แต่ผมคิดในแง่บวกนะและเชื่อใจด้วยว่าเค้าคงจะไม่ทิ้งเราไปหรอก เพราะเรื่องมันยังไม่เกิดขึ้น แต่คิดไว้เพื่อใจไว้บ้างก็ไม่เสียหาย ผมเคยบอกแฟนผมนะถ้าเจอคนที่ดีกว่าผมหรือดูแลเค้าได้ดีอยู่กับเธอได้ตลอดก็ปล่อยมือได้นะ แต่ผมจะจับไว้ถึงแม้สิ่งที่จับเป็นเพียงแค่อากาศแต่ถ้ามันทำไห้ผมมีความสุขผมก็จับไว้ถึงแม้จะมีความเจ็บปวดปะปน เอาไงได้เนอะเธอเจ้าชู้ขี้เบื่อง่ายอะมันเลยอดคิดไม่ได้ว่าระยะทางเป็นอุปสรรคของความรัก แต่ผมเชื่อใจแฟนนะ และใว้ใจ
เรื่องที่ผมเล่าไปมันก็แค่ความรักของวัยรุ่น อาจจะมีผู้ใหญ่บางคนหรือใครบางคนมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระแต่ผมก็เฉยๆนะเพราะมันคือความรักและทุกๆคนก็ต้องมีความรัก แล้วอยากถามเพื่อนๆว่ามีใครเป็นแบบผมบ้างไหมที่ต้องอยู่ห่างไกลแฟน แล้วความรักของเพื่อนๆยังดีอยู่ไหมมีอะไรเปลี่ยนแปลงไหม
ระยะทางเป็นอุปสรรคของความรักหรือป่าวครับ
คือแฟนผมเธอเรียนจบมัธยมปลายแล้ว เธอกับผมเป็นคนจังหวัดชลบุรีทีนี้เธอเรียนจบก่อนผมเพราะเธอเรียนก่อนเกณฑ์ แต่เธอจบแล้วด้วยเราอยู่กันคนละโรงเรียนเลย แต่เราก็ได้เจอกันจีบไปมาๆก็ได้คบกัน แต่พอรู้ว่าแฟนเรากำลังจะไปเรียนต่อที่อื่นมันก็ทำไห้อดคิดไม่ได้นะครับว่าแฟนจะเป็นอย่างไรบ้างและทำอะไรอยู่แกติตอนนี้ก็แทบจะไม่ค่อยได้เจอเลยเพราะเราอยู่คนละที่เเฟนก็ต้องช่วยพ่อแม่ขายของอยู่บ้านส่วนผมก็ต้องดูน้องเป็นคุณพ่อจำเป็นไปซะอย่างนั้นเราเคยเจอแค่รอบเดียวตอนจีบหลังจากนั้นคุยกันทุกๆวันจนได้คบกัน ตอนนี้เธอบอกผมว่าวันที่สองนี้เธอต้องไปสอบสอบสัมภาษณ์ว่าจะได้เข้ารึป่าวถ้าได้เข้าเราก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว แต่ผมก็นัดเจอนะอยากอยู่กับเค้าไห้นานที่สุดเป็นครั้งสุดท้าย แต่ถ้าเค้าไปแล้วเราอาจจะคุยกันได้น้อยลง ดีนะที่ผมเจอเธอก่อนปิดเทอมเลยมีเวลาคุยเยอะแต่ข้อเสียคือเราเจอกันช้าไปถ้าเจอเร็วกว่านี้เราอาจจะได้อยู่ด้วยกันเยอะกว่านี้ก็ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมกลัวนะ กลัวเรื่องระยะทางนี่แหละกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเพราะสิ่งแวดล้อม เพื่อน หรือต่างนาๆ มันอดคิดไม่ได้นะเพราะนิสัยส่วนตัวเธอเลยเธอเป็นคนเจ้าชู้และขี้เบื่อ แต่ทำอย่างไรได้คนมันรักไปแล้ว ผมกลัวว่าเธอนิสัยจะเปลี่ยนและก้ทิ้งผมไป แต่ผมคิดในแง่บวกนะและเชื่อใจด้วยว่าเค้าคงจะไม่ทิ้งเราไปหรอก เพราะเรื่องมันยังไม่เกิดขึ้น แต่คิดไว้เพื่อใจไว้บ้างก็ไม่เสียหาย ผมเคยบอกแฟนผมนะถ้าเจอคนที่ดีกว่าผมหรือดูแลเค้าได้ดีอยู่กับเธอได้ตลอดก็ปล่อยมือได้นะ แต่ผมจะจับไว้ถึงแม้สิ่งที่จับเป็นเพียงแค่อากาศแต่ถ้ามันทำไห้ผมมีความสุขผมก็จับไว้ถึงแม้จะมีความเจ็บปวดปะปน เอาไงได้เนอะเธอเจ้าชู้ขี้เบื่อง่ายอะมันเลยอดคิดไม่ได้ว่าระยะทางเป็นอุปสรรคของความรัก แต่ผมเชื่อใจแฟนนะ และใว้ใจ
เรื่องที่ผมเล่าไปมันก็แค่ความรักของวัยรุ่น อาจจะมีผู้ใหญ่บางคนหรือใครบางคนมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระแต่ผมก็เฉยๆนะเพราะมันคือความรักและทุกๆคนก็ต้องมีความรัก แล้วอยากถามเพื่อนๆว่ามีใครเป็นแบบผมบ้างไหมที่ต้องอยู่ห่างไกลแฟน แล้วความรักของเพื่อนๆยังดีอยู่ไหมมีอะไรเปลี่ยนแปลงไหม