สวัสดีครับเหนื่อยกันบ้างไหมครับที่เราพยายามทำบ้างอย่างเพื่อที่จะทำไห้คนๆนึงหันกลับมามองว่าเราก็คิดได้เราก็ก็พร้อมจะอยู่ตรงนี้กับเขาต่อไป  เรามาเขาเรื่องราวชีวิตของผมเลยดีกว่า...มีอยู่วันนึงผมได้เล่นเฟสแล้วเจอผู้หญิงคนหนึ้งผมได้แอดแฟสไปแต่เค้าไม่รับกลับมา...ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรจนผมได้เปลี่ยนเฟสเพราะเฟสที่เราเล่นมันโดนปิดเฟสเราก็ยังเจอเธอคนนั้นผมก็แอดไปอีกจนเธอรับแอดผมโดยที่ผมไม่ได้คุยกับใครมานานผมเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งถ้ารู้จักกันผมก็อยากคุยจนได้ทักไปแต่ดูเหมือนว่าเค้ายังไม่อยากคุยกับผมผมก็ไม่หยุดที่จะทักไปไห้เพื่อนช่วยคุยช่วยคิดคำที่จะสนทนากับเค้าจนเธอได้ยิมคุยกับผมมาได้สักพักจนสนิดกันผมได้ขอเค้าคบดูเพราะเราคิดว่านี่แหละคนที่เราอยากอยู่ด้วยอยากใช้ชีวิตกับเค้าจนผมได้ช่วนเค้าออกมาเจอกันครั้งแรกครั้งแรกที่ผมเจอเค้าผมได้อายมากพูดน้อยมาก็ผมก็ยิ้มไห้อย่างเดียวเลยจนคิดว่าเราเงียบแบบนี้เค้าจะชอบไหมจะไม่ใช้ทางเค้าหรือป่าวแต่เค้าก็บอกว่าชอบรอยยิ้มของผมมากมันดูน่ารักมากวันที่สองผมก็ช่วยเค้าออกมาเจอกันอีกแต่วันนี้ผมได้พาเธอไปบ้านผมจนผมได้อยู่กับเค้าต่างคนต่างเริ่มรักกันมากขึ้นทุกวันจนเค้าได้พาเราไปเจอแม่เค้าได้คุยได้ตกลงกันทางแม่เค้าอยากไห้ผมได้มั้ยกันเป็นทางการแต่ผมยังติดปัญหาเรื่องเงินผมยังไม่พร้อมเรื่องเงินแต่ยังไงผมก็ไม่อยากไปไหนอยู่แล้วใจผมมีแค่เธอคนนั้นมากจนเราคบกันได้ประมาณ3เดือนได้จนมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาจนเราได้ทะเลาะกันใจผไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วแต่เราทะเลาะกันหนักมากจนผมได้ปากไว้บอกเลิกเธอไปจนผมหลงตัวเองคิดว่าผมยังสนุกต่อได้ชีวิตผมก็ยังน้อยผมได้หลงตัวเองจริงๆแต่ผมได้คิดได้คนที่อยู่กับตั้งแต่แรกคือใครจนผมได้กลับไปหาเธอผมมีบ้างช่วงที่ยังคิดไม่ได้แล่วคิดได้เค้าก็ยังรอเราอยู่จนเค้าคิดว่าผมไม่กลับไปหาเธอแล้วจนผมได้เสียเธอไปไห้คนอื่นผมก็ขอร้องจนเธอกลับมาหาผมแต่ผมไม่เคยคิดเลยว่าเค้าไม่เหลือความเชื่อใจไห้กลับผมแล้วแต่ผมก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้จนผมมีลูกกันวัยรุ่นผมก็ยอมรับว่ามีช่วงที่ผมยังคิดไม่ได้ติดเพื่อนติดเมาเข้าบ้านดึกปล่อยไห้เค้าอยู่คนเดียวเริ่มพูดไม่เหมื่อนที่คบกันแรกแต่ถามว่าผมรักเธอไหมก็รักครับแค่บ้างอย่างอาจจะไม่เหมือนเดิมเราอาจจะสนิทกันมากไปอยู้ด้วยกันมากเกินไป
จนเธอใกล้จะคลอดลูกผมก็ไห้เธอไปคนเดียวเพราะผมต้องไปหาเงินจนเธอโทรมาลูกจะออกแล้วนะตอนนั้นผมดีใจมากผมก็จะไปหาเธอแต่ก็ยังเข้าไม่ได้ต้องรอจนกว่าแฟนผมจะโทรมาแฟนผมก็ได้โทรมาตอนประมาณเย็นๆผมก็ไม่ได้เข้าใจอะไรว่าคนพึ่งคลอดต้องหงุดหงิดนึดหน่อยเพราะเจ้บท้องผมก็ได้ตะวาดแฟนผมจนเธอน้อยใจจากตอนนั้นก็เริ่มมีปากเสียงกันมากขึ้นผมจากที่ไม่เคยทำร้ายผมก็กลับทำเธอไปจนคบได้สามปีก็ยังมีเรื่องผู้หญิงวนวนอยู่จนคิดว่าถ้าผมยังมีอีกผมจะไม่เหลือเธอแน่ๆผมก็ยอมคุยกันตกลงกันถ้าผมมีอีกผมยอมไห้เธอมีคนอื่นได้ทิ้งผมได้เลยแต่ผมไม่เคยถามแฟนผมเคยถึงผมจะไม่มีใครแต่ใจเธอจะเชื่อมั้นในตัวเราเหมือนเดิมไหมผมก็ยอมทำทุกทางเพื่อจะไห้เเฟนผมเห็นว่าผมไม่มีอีกแล้วผมเริ่มคิดได้ลูกก็เริ่มจะต้องโตลูกต้องเข้าเรียนต้องมีตังต้องมีเงินแต่เหมือนว่าแฟนผมจะไม่เหลือความเชื่อใจไห้กับผมอีกแล้วเหมือนกับว่าเขารอเวลาอยู่รอถึงวันที่ผมต้องทำผิดบางอย่างจนผมได้ทะเลาะกันเกือบทุกวันทุกครั้งที่แฟนผมหนีผมจะตามทุกครั้งตอนทะเลาะผมยอมรับว่าปากดีเก่งทำเป็นอยู่ได้แต่ในใจอย่าไปเลยได้ไหมอยู่กันมาก็รู้กูก็ปากดีกูไม่เคยอยากไห้ไปไปกูก็ต้องตามอยู่ดีหญิงกูขอโทษจนมาถึงวันนึงเราได้ตกลงกันเราได้จับมือกันมองตากันว่าเราจะเริ่มสร้างกันเริ่มกันใหม่เดียวเราไปรับลูกมาอยู่กันกันผมดีใจมากที่คิดว่าแฟนผมจะเริ่มเห็นว่าผมที่ทำอยู่ผมก็ไม่ได้คิดที่จะไปไหนแต่ผมไม่รู้ใจแฟนผมว่าเค้าคิดอะไรอยู่จนผมเริ่มสังเกตุว่าแฟนผมไม่ค่อยเหมือนเดิมจนเราได้ทะเลาะกันแล้วผมก็ได้ปล่อยความโกรธความโมโหของผมได้ทำร้ายแฟนผมจนผมเริ่มได้สติผมก็รู้สึกผิดมากผมท้อมากผมได้นั่งร้องไห้ว่าทำไมทำไมผมก็ทำไห้เธอเห็นอยู่ไหมทำไมไม่ค่อยเชื่อใจกันบ้างทำไมไม่เคยมองผมดีขึ้นบ้างเลยผมเครียดผมทำร้ายตัวเองกีดหน้าตัวเองน้อยใจเค้ามากผมคิดว่ายังไงเธอต้องหนี้ผมไปแน่นอนเค้าต้องหาเรื่องมาพูดกับผมจนหมดอีกหนึ่งวันไปผมก็เริ่มวันใหม่เลิกงานมาผมได้พาแฟนผมไปที่ทำงานอยากไห้เค้าเลิกคิดมากอยากไห้เค้าเห็นว่าผมก็เหนื่อยนะงานผมก็เหลืออยู่นะเดียวทำเสร้จเราไปหาอะไรกันนะวันแต่ดูๆวันนี้แฟนผมดูใจดีปกติกอดเราหอมเราตลอดขับรถกอดเราไม่ปล่อยผมก็ดีใจมาที่วันนี้ผมไม่ได้ทะเลาะกันเราพูดดีกันมากแต่เราไม่ได้รู้เลยว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะมีแบบนี้เป็นวันสุดท้ายที่เรานอนด้วยกันเป็นหอมสุดท้ายที่ได้จนตื่นเช้ามาผมได้ไปส่งแฟนผมตามปกติทุกวันอยู่แล้วจนผมไปส่งผมก็กลับบ้านมานอนผมกำลังจะหลับผมก็ได้ยินเสียงแชทดังผมก็ได้ดูเป็นแฟนผมที่ทักมาด่าว่าผมอยู่กับใครนอนอนอยู่ด้วยกันผมก็ได้โมโหว่าอะไรกูพึ่งไปส่งมาพึ่งถึงบ้านจะไปนอนกับใครที่ไหนผมก็เปิดไฟส่องกล้องไห้เธอดูแต่เธอก็ไม่เชื่อผมผมก็ไม่อยากทะเลาะผมก็ไม่ตอบแชทแล้วนอนต่อเพราะ8โมงผมเข้างานผมไปส่งแฟนผมตี1เข้างานเลิกงาน11โมงผมก็ต้องไปรับจนผมไปไปทำงานประมาณ10โมแฟนผมทักมาว่า10โมงนิดมาได้เลยผมก็โอเครแล้วผมส่งรูปงานผมไปแต่ผมไม่ได้มีความคิดที่จะไม่ไปรับเเฟนผมแต่ผมอยากไห้รู้ว่าผมทำอะไรอยู่แต่ผมไม่รู้เหมือนกันว่าแฟนผมกำลังจะหนีผมด่าผมว่าผมมีใครที่ทำงานจนผมโมโหผมยอมรับว่าพูดแรงมากแฟนผมบอกว่ารอคุยกันทีเดียวที่บ้านผมก็ไม่รู้นะว่าแฟนผมหนีแล้วผมก็ได้ไปรับตามปกติพอไปถึงผมกลับไม่เจอแฟนผมแล้วผมไปถามหัวหน้าเขาบอกไปแล้วนะไปเมื่อกี้เลยครับผมก็จะทักแฟสไปแต่กลับโดนบล็อกไปแล้วหาทางติดต่อทุกทางจนผมได้เอาเฟสแม่ผม่โทรไปคุยเธอบอกผมว่าผมมีคนอื่นด้วยความโมโหด้วยความน้อยใจผมก็เลยปากดีไปพูดแรงๆคิดว่าเค้าไม่ไปคิดว่าแฟนผมจะเชื่อใจผมผมคิดว่าเธอแค่คิดมากรอสักพักเหมือนเดิมรอใจเย็นๆแล้วจะคุยกันแต่กลับว่าแฟนผมจะไม่เอาผมจริงๆแล้วผมเริ่มคิดว่าที่ผมทำไปคิดว่าจะเริ่มเห็นตัวผมบ้างแล้วนะยิ่งรอไห้เค้าคิดมากนานเค้าก็จะคิดว่าผมจะต้องมีใครแน่ๆจนแฟนผมได้มีคนใหม่แล้วดูเหมือนว่าแฟนผมจะไม่เอาผมจริงๆแล้วก็ได้การกอดการบอกว่ารักกันมันไม่ได้แปลว่าวันนี้วันพรุ่งนี่จะมีเธออยู่สุดท้ายมันก็จบสุดท้ายใครที่เสียใจที่สุดคือลูกคนที่ไม่รู้เรื่องแต่กลับมาเจอพ่อแม่ที่ไม่เข้าใจกันแล้วต้องแยกทางกันเพราะไม่มีความเชื่อใจไห้กันอีกทุกอย่างที่เริ่มคิดได้ก็อาจสายเกินไปที่จะทำไห้มันดีขึ้นครับผมคิดได้มันก็สายเกินไปแล้วครับคิดได้ตอนที่เค้าไม่เหลือใจที่จะอยู่กับเราอีกมันดูยิ่งทำยิ่งเหมือนกับว่าเราผิดจะทำไห้มันดีแค่ไหนแต่ถ้าใจของเค้ายังคิดว่าเราไม่เคยพอมันก็ไม่มีค้าอะไรผมคิดได้ตอนที่ใจเค้าไม่เอาผมแล้วผมพอในตอนที่เค้าจะไป